'Ella! Kun je me horen? Word alsjeblieft wakker!' Wakker? Waarom is Shawn's stem zo ver weg maar ook dichbij? Wat is er aan de hand? Ik probeer mijn stem te gebruiken maar er komt niks uit. Mijn handen dan, maar die werken ook niet mee. Wat is dit? Dan hoor ik Connor. 'El, kom bij. Shawn, we moeten 112 bellen want dit ziet er echt niet goed uit!' Wat ziet er niet goed uit? God, ik heb zo'n hoofdpijn. Een kreun verlaat mijn lippen en ik kan eindelijk mijn ogen open doen. De stemmen worden duidelijker en ik kan ook wat beter zien. 'Wat is er aan de hand?' Probeer ik te zeggen. Shawn legt zijn hand op mijn mond en glimlacht bitter. 'Niet praten, we hebben de ambulance al gebeld.' Ik kijk naar Connor en zie hoe zijn wangen helemaal wit zijn geworden. Ik sluit mijn ogen weer en breng mijn haar naar mijn achterhoofd. Als ik iets warms en nats voel trek ik meteen terug. Mijn ogen gaan branden als ik zie dat er bloed op mijn handen zit. Ik raak in paniek en begin heftiger te ademen. 'Wat is dit? Help'. Piep ik. Op dat moment komen er twee mannen binnenrennen die me op een brancard tillen. Shawn houd mijn hand vast en Connor aait mijn wang. Er rollen wat tranen over mijn wangen heen en ik begin te hoesten. 'Rustig, El. Wind je niet op!' Zo te zien lopen we de kantine uit en lopen we langs de hoofduitgang naar buiten. Er zijn nog steeds mensen buiten en ze kijken me allemaal geschrokken aan. Ik zie directeur Derekse praten met Bruno, Merel en.. Kathy. Als we voorbij haar komen kruisen onze ogen elkaar en zie ik haar emoties. Ik voel ze. Ik zie ze. Haar ogen staan verdrietig maar ergens zit er nog steeds een sprankje haat. Het doet me pijn en ik kijk snel weg. Mijn hoofd bonkt en de wind waait steeds haar in mijn gezicht. Jep, haar met bloed en dat maakt het allemaal nog iets viezer en erger. Ik hoor kathy praten maar ik kan niet verstaan wat ze zegt. Shawn kust mijn hand en ik glimlach moedig naar hem. Ineens voel ik me heel moe en sluit ik mijn ogen. Ik voel nog net dat ik opgetilt word en dat we wegrijden. Connor en Shawn nog steeds aan mijn zijde.
Ik word wakker in een bed met witte lakens, een vieze geur en een verband om mijn hoofd. Paniek slaat toe maar dan herinner ik me niks. Shawn zit naast het bed en heeft mijn hand vast waar hij rustig met zijn duim rondjes over aait. 'Shawn' Mijn stem klinkt schor en het lijkt alsof hij niet van mij is. Ik zie mama op de gang heen en weer lopen en Jai kijkt naar voetbal. Ik wil hem hier niet, hij moet weggaan. Ik begin spontaan te hoesten en Jai draait meteen om. Opluchting is op zijn gezicht te lezen maar ik kijk niet eens naar hem. Shawn buigt zich naar me toe en kust me op mijn wang. 'Wat is er gebeurd?' Ik kuch even. Shawn wisselt even een snelle blik met Jai en kijk me dan weer aan. 'Je hebt hechtingen in de achterkant van je hoofd gehad. Vandaar dat verband.' Ik begrijp het niet. 'Wat is er dan gebeurd waardoor ik hechtingen heb?' Ik ga op mij zij liggen en staar met grote ogen naar mijn vriendje. 'Weet je dat niet meer?' Ineens voel ik een vlaag van misselijkheid door mijn lichaam schieten en tast ik naar een tijltje dat, gelukkig, naast mijn bed ligt. Al wat in mijn maag zat komt eruit. Het voelt verschrikkelijk want ik heb al bijna niks gegeten. Shawn kijkt me bezorgd aan en tast in zijn rugzak naar een pakje kauwgom. 'Wat is er aan de hand..' Mompelt hij in zichzelf. Jai staat langzaam op en loopt naar me toe. 'Ga weg.' Het blijft stil nadat ik dat gezegd heb. Jai zucht en haalt een hand door zijn haar. 'Ella, je hebt net fucking hechtingen gehad dus dan ga ik zomaar weg.' Ik rol met mijn ogen wat me verschrikkelijk veel hoofdpijn bezorgd. 'Oh, nou toen ik op de trap stond liet je me ook gewoon alleen hoor en toen heb ik het ook gewoon gered. Dus ga nou maar gewoon.' Hij kijkt me aan. Dan ineens loopt hij weg en laat me alleen met Shawn en Connor. Ik zucht ook en zak wat onderuit. 'Maar wat is er nou gebeurd?' Terwijl Connor en Shawn alles aan me vertellen heb ik mijn ogen gesloten. Het is gek dat er niks terug komt, dat ik me niks kan herinneren. 'En toen zei Bruno dat Kathy je terug mocht slaan terwijl hij je nog steeds vast had.' Ik hoor dat Shawn zich schuldig voelt dat hij niks heeft kunnen doen toen de twee jongens hem vast hielden. 'Kath liep op je af en ze aarzelde even. Toen hief ze haar hand op en wilde je bijna slaan.' Accute hoestbui nummero 18. Wilde ze me gewoon slaan? Vrijwillig? Gal brand in mijn keel en ik probeer het weg te slikken maar het komt steeds terug. 'Waarom?' Ik word hier zo moe van. De hele tijd gezeik over alles en nooit kan het eens goed gaan. 'Ik heb geen idee. Maar het lukte me om me los te trekken dus ik duwde perongelijk Kathy omver. Zij botste tegen Bruno op en hij weer tegen jou. Je probeerde nog wel te komen maar je belande toch met je achterhoofd tegen de punt van de tafel.' Tranen komen en maken mijn zich wazig. Ik kan niet meer nadenken en huil nu hardop. 'Ik weet dat het fout was wat ik heb gedaan maar waarom word ik zo hard gestraft? Ik zal het wel verdient hebben maar ik kan er niet mee dealen.' De woorden komen er gebroken uit, net zoals ik ze in mijn hoofd naspeel. 'Ik wil me niet zo voelen. Dat kan ik niet, dat wil ik niet.' Shawn neemt me in zijn armen en Connor pakt mijn handen vast. 'Nee, ik wil niet dat jullie medelijden hebben.' Ze zeggen niks terug, niet wétend wat ze moeten zeggen. 'Kunnen jullie me even alleen laten? Ik wil graag slapen.' Ik slik wat tranen terug en draai me op mij zij. 'Natuurlijk, lieverd. Slaap lekker.' Ik voel niks meer. Niet meer vandaag, en ook niet morgen.
-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0
Wat een updates zeg hahaha :)
Hiernaast een plaatje van Ella als ze zegt: Ik wil me niet zo voelen , maar dan in het Engels.
DON'T CARE hahahaha
x Silke
