POV ELLA (Jep, weer een hoofdstuk van Silke *wink wink* )
Terwijl ik hoest lopen de tranen weer over mijn wangen. Ik had net een vreselijke nachtmerrie over Shawn en Demi. Met een piepend geluid gaat de deur open en staat daar Jai, met een grote kop in zijn handen. Zijn gezichtsuitdrukking staat bezorgd en gebroken. Toen hij me twee dagen geleden tegen de deur aanvond, aan het huilen en totaal van streek, heeft hij me niet meer alleen gelaten. Hij had rustig aan Shawn gevraagd of hij me alleen kon laten en kwam voor me op. De beelden schieten weer door mijn hoofd.
'Ella! Ella, alsjeblieft! Ik kan het uitleggen. Luister naar me!' Jai duwt Shawn zachtjes naar achteren maar hij komt net zo hard weer naar voren. 'Ella!' Ik wil naar hem toe gaan maar iets in me houdt me tegen. Het kan mijn zelfstandige kant zijn, maar het kan Jai ook zijn. Zijn armen duwen me naar achteren terwijl ik hopeloos de tranen weg wrijf. 'Ik.. Ik.. Nee.' Het komt er zacht uit maar Shawn stopt met spartelen en kijkt me hopeloos aan. Langzaam draai ik me om en laat de volgende lading tranen weer komen. Mijn voeten tillen zichzelf op terwijl ik de trap op slenter. Shawn blijft naar me roepen en het breekt mijn hart. Alweer, maar ik kan het hebben. Ik kan ertegen, het lukt me wel. Niet dat het echt zo is, maar dat hoop ik. Als ik mijn kamer heb bereikt blijf ik nog even staan en kijk achterom. Shawn's hoofd steekt nog steeds om de deur heen en zijn wangen zijn nat van de tranen. Van binnen breekt er iets en er komt een raar geluid uit mijn keel. Ik strek mijn hand naar hem uit maar laat hem dan weer naast mijn zij vallen. Niet doen, Ella. Je maakt het alleen maar erger. De hand leg ik op de deurklink die ik zachtjes opendoe. Met een diepe zucht sluit ik de deur en val ik op bed.
De dagen daarop ben ik ziek thuis gebleven. Ziek van hoofdpijn, misselijkheid, keelpijn en liefdesverdriet. Is het dan echt uit tussen ons? Zal Shawn dat denken en zal ik hem kwijt zijn? De gedachten maakt me gek en ik draai me om, weg van de gedachten. Jai staat nog steeds bij de deur met de kop thee. De kruidige geur verspreidt (ja, zo schrijf je dat Jenna HAHA) zich door mijn kamer en laat mijn maag omdraaien. Alles wat ik heb gegeten komt er weer meteen uit. Net zoals bij Shawn, toen Jai hem wegduwde. Nee, Ella! Niet aan denken. Dus ik draai me weer om en zucht diep. Het beeld word wazig en ik voel weer wat tranen opkomen. 'El, niet huilen. Het komt wel goed.' Jai, de lieve knul, loopt op me af en pakt me eens stevig beet. De warmte om me heen voelt meteen vertrouwd en ik kus hem op zijn wang. 'Ho, ik zei niet dat je mij ook meteen ziek mocht maken.' Grinnikt hij. Ik glimlach maar mijn gezicht vertrekt bijna meteen omdat mijn keel begint te branden. 'Ik heb wat thee voor je gemaakt, met honing.' Ik haal mijn neus op en begraaf mijn gezicht wat verder in de dekens. 'Ik hou niet van honing.' Mompel ik. Jai doet alsof hij me niet heeft gehoord en pakt mijn laptop. Net als ik wil vragen wat hij doet draait hij het scherm naar me toe en zie ik dat Spotify open is. Bovenin staan de letters: The Hunger Games. De muziek die aanstaat doet me denken aan een rustig riviertje en ik ontspan me meteen. 'Hier is wat muziek om naar te luisteren als je in slaap wilt komen of gewoon even wil relaxen.' Ik kijk verbaasd naar en haal dan mijn schouders op. 'Ken ik niet. Maar bedankt.' Hij glimlacht en kust mijn voorhoofd. 'Nu moet je niet je halve schooltijd ziek blijven omdat Shawn aan de deur is gekomen. Je moet voor jezelf opkomen!' In zijn blik is trots af te lezen. Waarvan weet ik niet. Ik haal mijn schouders op en kom iets overeind. 'Ik overleef het wel. Op een of andere manier lukt me dat altijd.' Het is even stil. Ik voel mijn neus kriebelen en pak snel een tissue. Nadat ik mijn neus heb gesnoten wil ik Jai weer bedanken maar hij schudt zijn hoofd. 'Praat maar niet. Je moet je stem sparen.' Ik knik en sluit mijn ogen. Net voordat ik in slaap val hoor ik de deur weer opengaan en ergens, vaag, in de verte een bel.
Een licht gekriebel laat me wakker worden. Ik heb geen zin om mijn ogen open te doen want dan komt de barstende koppijn weer terug. 'Ik ga.. l-laat me nog even sla...' Ik maak mijn zin niet af want er komt een pijnlijke kriebel omhoog kruipen in mijn keelgat. Snel schiet ik overiend en sla bijna degene die voor me zit tegen het hoofd. Nog steeds open ik mijn ogen niet en tast ik naar een glas water. Als een hand me het aangeeft, geef ik een dankbare, maar norse glimlach. Een beetje beteuterd dat diegene me wakker heeft gemaakt. Ik hoest nog een paar keer en zet het glas dan, op goed geluk, weer naast mijn nachtkastje. 'Jai, waarom maak je me wakker? Ik voel me echt niet goed. Het lijkt wel alsof..' Een kuch die ik uit duizende herken. Mijn ogen, inclusief wallen, rode vlekken en nog resten uitgelopen mascara, vliegen open en vallen op de bruine ogen van Shawn. Meteen deins ik achteruit en vervloek ik Jai dat hij Shawn binnen heeft kunnen laten. 'Wat doe je hier? Ik heb geen zin om te praten.' Hij verrast me totaal door mijn gezicht vast te pakken en er een dikke kus op te geven. Ik ruk me los en kijk hem boos aan. Helaas kan ik niet ontkennen dat ik het fijn, vertrouwd vond en het gemist heb. 'Waarom doe je dit?' Mijn stem laat niet alle woorden er even duidelijk uitkomen. Ik zucht onhoorbaar en kuch even. 'Ik mis je Ella.' De woorden laten me koud. Geen zin om erop te reageren en geen energie om erover te denken. 'Nee, dat doe je niet. Ga maar naar Demi, daar heb je tenminste nog wat aan. Ik lig hier ziek in bed en heb al twee dagen niet gedouchet.' Dat is niet waar, maar dat zeg ik om hem af te schrikken. 'Dat maakt me niet uit, El. Jij bent degene die ik wil. Niet Demi! Trouwens, ik heb nooit iets met haar gehad. Laat me het even uitleggen.' Ik zie een vleugje hoop als ik langzaam met mijn hoofd knik. 'Doe maar.' Terwijl ik weer onder de dekens gaat liggen schuift Shawn ongemerkt een stukje naar voren en pakt mijn handen. 'Lieve Ella, ik heb nooit iets met Demi gedaan. Ze vind mij volgens mij wel leuk of ze wil jou dwarszitten maar ik heb nooit iets tegen haar gezegd wat haar op het verkeerde been heeft gebracht. Dat zou ik nooit doen want.. Ik hou van je.' Hij aarzeld even en kijkt me dan aan. Ik verschuil een klein glimlachje onder de deken en gebaar dat hij verder moet gaan. Ondertussen sluit ik mijn ogen tegen het felle licht. Shawn's hand gaat naar boven en beland op mijn wang. 'Ze heeft mijn nummer gevraagd voor het oefenen maar nadat ze haar nummer had ingevoerd heb ik niet meer naar haar gekeken...'
POV SHAWN (middagpauze op school)
'Mag ik je telefoonnummer?' Demi zit nou al een half uur te zeuren over mijn nummer. Meneer van Zanden vond het het best dat we nummers uitwisselde voor het oefenen met het zingen. Eerlijk gezegd heeft Ella gelijk, Demi kan helemaal niet zingen. 'Shawn?' Haar stem maakt me gek. Niet het goede manier gek, maar het knettergek-gek. 'Ja, rustig.' Het komt er een beetje geïrriteerd uit, wat mij niet uitmaakt want dat ben ik ook. Snel haal ik mijn mobiel uit mijn zak en ontgrendel het scherm, waarna ik hem aan haar geef. Zoekend kijk ik de kantine rond op zoek naar Ella. Ik voel me schuldig, want ze heeft helemaal niks gedaan. Demi is gewoon een irritant kind dat altijd tussen koppels stookt. Ik had Ella niet zo mogen laten vallen en zeker niet nu het vandaag valentijnsdag is. Ik wilde haar meenemen naar het park maar nu kan ik haar nergens meer vinden. Een por in mijn zij laat me weer opschrikken en zonder ernaar te kijken pak ik mijn mobiel weer aan, stop hem in mijn zak en zeg gedag.
'Dus dat is er gebeurd.' Shawn eindigt zijn gesprek en hij tast naar mijn handen die onder het dekbed liggen. Moet ik dit geloven? Hij zou nooit tegen me liegen maar met Demi kan ik niemand vertrouwen. Ineens voel ik mijn bed naar rechts zakken en ligt Shawn naast me. Voor ik het weet voel ik zijn lippen op de mijne en knipper ik verbaasd met mijn ogen. Ik zoen hem terug maar bedenk dan dat ik hem kan aansteken. 'Hey, gekkerd. Zo kan ik jou ook ziek maken.' Hij kijkt me geamuseerd aan en bijt op zijn lip. Urgh, wat schattig. 'Dat maakt me niet uit. Zolang ik maar dicht bij je aan kan liggen.' En met die woorden graaft hij zijn gezicht in mijn nek en voel ik me al een stuk beter.
-----------------------------------------------------------------
Hey what's up you guys.. Silke here. (Our2ndLife zinnetjes, nevermind hahaha)
Hier weer een hoofdstuk van le moi. Jenna had geen inspiratie en ik wel dusjaa hahaha
Hiernaast een plaatje van Ella als ze zegt: Ik overleef het wel. Op een of andere manier lukt me dat toch wel' ofzoiets haha.
maar dan wel in het engels. JENNA NEGEER ME NIET ! WAAR BEN JE?
Anyway,,
Baayyxxx Silke
