'Leer hiermaar van Kath, want als jij een keer gemeen doet pak ik je net zo hard.'
Het schiet steeds door mijn hoofd. Hoe kon ze dat nou zeggen? Heeft ze dan helemaal geen vriendschappelijke gevoelens meer? Snapt ze dan niet hoe bang ik nu eigenlijk ben dat elke keer als ik iets verkeerd doe dat ze me dan in elkaar gaat slaan? Dat ze mijn neus breekt omdat ik een verkeerde mening geef om een tas die ik toevallig niet mooi vind?
'Hey, gaat het wel Kathy?' Jai zwaait voor mijn ogen met zijn hand en ik kom terug in de werkelijkheid. Ow, shit, vergeten. Ik heb met Jai afgesproken bij mij thuis. En nu liggen we dus samen op de bank naar de tv te kijken. Niets interessants. Ik ben nooit zo van de speciale dingen. Ook al zijn het maar bloemen vind ik het al to much. Maar gelukkig snapt Jai dat wel.
'Ja, het gaat wel. Ik zat gewoon ergens anders met mijn gedachten,' zeg ik eerlijk. We hadden beloofd om geen geheimen meer te hebben en ik hou me daaraan. Als hij wil weten waar ik mee zit dan vertel ik hem dat. Maar als hij er niet naar vraagt ga ik er ook niet over doorklagen tegen hem.
'Oh, wil je me vertellen waar je mee zit of heb je nu geen zin om erover te praten?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op.
'Maakt me niet zoveel uit, als jij het wil weten dan wil ik het je best vertellen hoor,' zeg ik en hij knikt. Eén van de dingen die Jai zo geweldig maakt is dat hij nooit ergens omheen draait. Als hij iets wil weten dan zegt hij dat gewoon. Het wordt nooit een maakt niets uit duscussie en daat ben ik blij om want die haat ik.
'Nou, je weet wel dat Ella gevochten heeft met Demi, ja toch?' vraag ik en hij schudt zijn hoofd. Blijkbaar heeft Ella hem niks verteld.
'Oh, nou dat heeft ze gedaan,' zeg ik en Jai kijkt even bezorgd, maar hij onderbreekt me niet.
'En toen kreeg ze blijkbaar de straf van twee weken corvee en toen mocht ze weer weg. En toen kwam ze weer aan onze tafel zitten en toen zei ze "Leer hiermaar van Kath, want als jij een keer gemeen doet pak ik je net zo hard."' Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten voordat ik verder praat. Hij wacht geduldig af en ik ben echt onder de indruk dat hij zoveel geduld heeft. Dat wist ik helemaal niet.
'En nu ben ik dus de hele tijd bang dat ze mij gaat slaan elke keer als ik iets verkeerds zeg,' zeg ik tegen zijn schouder en hij legt zijn hand op de mijne en knijpt er even in. Even zegt hij niets maar dan geeft hij me een kus op mijn voorhoofd en ik geef hem een knuffel.
'Het komt vast wel goed Kathy. Ze meende het vast allemaal niet. Misschien was het gewoon nog de adrenaline die nog door haar aderen stroomde. Je weet maar nooit,' zegt hij en ik schud mijn hoofd.
'Nee, ik weet zeker dat ze het meende. Ze keek echt heel gemeen, alsof ze verandert was in één of andere bitch voor een moment. Ik ben echt bang Jai,' zeg ik en ik voel tranen opkomen. Ik wil niet huilen vanwege iets stoms dat mijn beste vriendin zei. Is ze nog wel mijn beste vriendin?
'Wil je dat ik er met haar over praat?' vraagt hij en ik schud gelijk mijn hoofd.
'Nee! Nee! Dan weet ze dat ik over haar gepraat heb tegen jou en dan wordt ze weer helemaal boos enzo! Stel dat ze dat echt doet? Alsjeblieft Jai, laat me dit zelf oplossen, oké?' vraag ik en hij zucht.
'Oké, maar ik moet eigenlijk wel naar huis Kath. We eten pizza en gewoon... jummiee!' zegt hij en ik lach om zijn kinderlijke toon.
'Oké, ga maar. Ik kom morgen na school wel mee naar jullie huis oké? Ik wilde zoiezo al met Ella praten en nog een beetje rondhangen.' Hij knikt en staat op van de bank.
Ik loop achter hem aan naar de gang en hij trekt zijn schoenen aan. Ik wacht totdat hij klaar is en zijn jas aanheeft voordat ik mijn armen om zijn nek sla.
