[30e hoofdstuk whoopwhoop en nu een verrassing :)]
POV ALEX (jaja echt waar)
'Pap, ik ben homo.' De deur slaat met een klap dicht en ik schrik. Oke, dus dat Louis homo is, zegt nog niet gelijk dat ik zijn vriendje ben, voor zijn vader dan. Ik ben echt nog niet klaar om uit te komen voor mijn seksualiteit. Ik sta op school bekend als de 'player'. Niet als de homo. Ik schaam me echt niet voor Louis. Allen we zijn zo verschillend voor de buitenwereld.
Zijn groepje vrienden is klein, maar ze zijn bijna altijd aardig tegen iedereen. Zij zijn dan wel een beetje de buitenstaanders, maar dat boeit niet. Ella, Kathy, Louis en Connor zijn volgens mij al minimaal vrienden sinds de tweede klas.
En terwijl zij helemaal zichzelf kunnen zijn bij hun vrienden, heb ik het gevoel dat ik een deel van mezelf moet verbergen. Ik heb een bepaald imago op school en zo moet je dan ook doen. Hoewel mijn vrienden weten dat ik rondhang met Louis, maar ze weten niks over hoe close we eigenlijk zijn. En ik weet het. Ik weet dat we het moeten vertellen, maar ik wil het gewoon niet. Ik ben... bang. Oké, ik ben bang voor mijn eigen vrienden. Ja, goede vriendschap hè. Niet echt.
Maar voor zover ik weet wisten alleen mijn ouders en Louis dat ik eigenlijk op jongens val. Maar aan Kathy's gezicht te zien weet zij het ook. Volgens mij heeft Louis haar heel veel verteld. En ergens zit ik er wel mee, maar toch ben ik blij dat nog iemand anders het weet en dat die persoon ons gewoon accepteerd. Tenminste, dat hoop ik.
Louis en ik vertellen elkaar altijd alles. Ik weet alles wat er met Kathy en Jai gebeurd. Zover hij dat weet. Ik weet zeker dat zij ook niet alles verteld aan haar. En dat zou hij ook niet tegen haar doen. Maar soms zie ik haar toch zo vedrietig kijken, en dan vraag ik me af wat er in haar hoofd omgaat.
'Jij... wat?' Ik hoor een stem en ik word teruggeroepen in de werkelijkheid. Louis en ik hadden afgesproken dat we nog niet gelijk zouden dat hij ook een vriendje heeft. Eerst kijken hoe zijn vader reageert.
'Je hoorde me wel pap,' zegt Louis en ik heb twee handen onder de tafel en één daarvan leg ik op Louis' been. Hij lijkt een klein beetje te kalmeren.
'Dit is wel een erg zieke grap Lou,' zegt zijn vader en ik kan bijna mijn oren niet geloven. Ook Kathy kijkt alsof haar vader gek is. Louis wordt nog ietsje kleiner. Zijn schouders buigen een beetje en zijn rug zakt een beetje in.
'Het is geen grap pap. Ik ben echt homo. Ik val op jongens. H-O-M-O homo.' Louis lijkt hem te flippen en ik knijp in zijn been.
'Stop daarmee. Ik wil dat woord niet in mijn huis horen!' zegt zijn vader.
'Pap-'
'Mond dicht Kathy, je broer denkt dat hij erg grappig is.' Kathy klapt haar mond dicht en kijkt boos voor zich uit. Dan staat Louis' vader op.
'Louis nu moet ik jou toch echt eens wat over het leven uitleggen,' zegt hij. Oh jee, nu gaan we het krijgen hoor. Louis kijkt met opgetrokken wenkbrouwen en over elkaar geslagen armen naar zijn vader.
'Waar moet ik beginnen. Ow ja, wat jij nu doormaakt jongen, is een fase van de pubertijd. Je hormonen slaan op hol en je gaat dingen verwarren. Je wilt experimenteren. Maar, het is maar tijdelijk, het gaat wel over.' Zijn vader kijkt met een tevreden gezicht naar Louis en ik kan even niet geloven dat hij echt zo dom is.
'Pap, het is geen fase. Je wordt zo geboren. En ik ben nog steeds mij. Ik ben altijd zo geweest. Ik verander niet ofzo. Dit ben ik en ik kan mezelf niet zomaar veranderen. Jij kan ook niet kiezen op wie je verliefd wordt. Je koos er ook niet voor om verliefd te worden op mama, en toch gebeurde het.'
