POV ELLA
Met een bonkend hoofd stap ik de draaideuren uit. Mama loopt stilletjes naast me en staart naar de grond. Ze weet nog niet precies wat er gebeurd is want ik kan me niks herinneren. Het irriteert me maar ik heb toch wel een gevoel dat Kathy hier iets mee te maken heeft. De manier waarop ze naar me keek toen ik voorbij reed deed me iets. Het vertelde me dat ze niet schuldig was maar dat ze er wel iets mee te doen had. Connor en Shawn zijn ook gisteren natuurlijk ook langsgeweest maar ze hebben me nog niks verteld. Ik heb wel zitten zeuren maar ze wilde niks los laten. 'Eerst aansterken' was het antwoord steeds als ik iets vroeg. Het irriteert me enorm want ik wil echt heel erg graag weten wat er gebeurd was en waardoor ik mijn hoofd heb gestoten. Mama zucht en haalt de auto van het slot. 'Lieverd, weet je echt niks meer?' Dit vraagt ze nou echt al sinds gisteren, om de tien minuten. 'Nee, mam. Niks.' Zucht ik. 'Oh ja, voor ik het vergeet. De directeur komt straks even langs om je wat vragen te stellen.' ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat heeft dat voor zin als ik me toch niks herinner?' Mama haalt haar schouders op en aait me even over mijn hoofd dat nog steeds in het verband zit. 'Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Maar we moeten het er maar mee laten, El. Het kan niet anders.' Ik zucht weer en ga zitten. De rit naar huis is stil en ongemakkelijk. Ik voel dat mam me meer wil vragen maar zich inhoudt omdat ze weet dat er toch niks uit komt. Alles is weg. De dingen die er voor de val zijn gebeurd zijn gewist uit mijn brein. Als we de straat in rijden zie ik de auto van Shawn staan. Hij heeft sinds kort zijn eigen wagen en daar is hij ech theel trots op. 'Gelukkig dat Shawn er voor je is, lieverd.' Ik knik blij en kreun even bij de steek die er door mijn hoofd gaat. 'Mijn hoofd doet echt heel erg pijn. Godsamme' Vloek ik binnensmonds. Mama lijkt het niet gehoord te hebben want ze rijd met een kleine grijns op haar gezicht de oprit op. Ik stap uit en draai mijn gezicht naar de voordeur. Meteen gaat die open en staat mijn vriendje in de opening. 'Ella!' Zijn vrolijke stem maakt mijn humeur weer iets beter maar er schiet weer een steek door mijn hoofd. Langzaam loop ik naar hem toe en steek mijn armen uit. 'Hey, liefje.' Hij snelt zich ook naar mij en slaat zijn armen om me heen. 'Hoe gaat het met je?' Zijn stem is meteen wat zachter en dat is echt veel fijner. 'Het gaat wel. Beetje misselijk en hoofdpijn maar verder is alles, oké.' Ik kijk omhoog en geef hem een kusje op zijn kaak. 'Bedankt dat je er voor me bent.' Hij grinnikt. 'Natuurlijk, altijd.' En hij laat me los om me te begeleiden naar de huiskamer. Mijn oog valt op Jai en ik snuif. Connor zit er ook bij en kijkt op zijn mobiel. Als ik binnenkom kucht Shawn even en Connor schuift meteen zijn mobiel zijn broekzak. 'Ella!' Jai springt op en ik zet een klein stapje naar achteren. 'Hoi.' Fluister ik. Ik laat me op de bank zakken en ontvang een knuffel van mijn beste vriend. 'Hoe gaat het met je?' Ik kijk hem aan. 'Het gaat. Ik heb me wel is beter gevoeld.' Zeg ik dan, grappend. Ineens gaat de bel en schrik ik op. 'Dat zal directeur Derekse wel zijn.' Ik knik even en pak Connor's hand. 'Nu kom ik ook te weten wat er aan de hand is.' Zeg ik dan zachtjes. De stemmen op de gang worden steeds luider en ik word zenuwachtig. 'Rustig maar, wij hebben niks fout gedaan.' Ik vertrouw hem, ook al heb ik geen idee wat is gaande was. 'Goedemiddag iedereen.' In de gang staat de directeur met naast hem mijn nerveuze moeder. 'Hoe gaat het met je, Ella?' Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem zacht. 'Het gaat wel goed hoor.' Zeg ik onzeker. Mama zorgt voor het drinken en Jai zet een schaal met koekjes op tafel. Ik volg alles wat hij doet met mijn ogen en laat hem niet te dicht bij komen. Het is mijn broer, maar kom op. Hij heeft voor Kathy gekozen dus. FLOEP weg met die gast. 'Dus, Ella. Ik heb gehoord dat je tegen de punt van de tafel aan bent gevallen. Kun je me vertellen wat er is gebeurd?' Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Sorry, meneer. Maar ik weet niks meer. Het is allemaal weg.' Een grote druk komt op mijn borstkas als ik hem bedenkelijk zie kijken. 'Weet je echt helemaal niks meer?' Zegt hij dan, met de nadruk op niks. Ik schud mijn hoofd weer en frunnik wat aan mijn vingers. 'Nou, ik heb dan nog wat vraagjes aan je vrienden want die weten hopelijk nog wel wat er gebeurd is.' Zijn stem klinkt vriendelijk maar aan de woorden die hij uitspreekt zit een scherp randje. Neemt hij het me nou kwalijk dat ik me niks meer herinner? 'Nou, Connor toch?' Ik zie hem in mijn ooghoek knikken en houd mijn adem in. Nu komt het. 'Ik heb gehoord van Bruno dat jij en Shawn dit allemaal zijn begonnen.' Dat lijkt me zoiezo al onlogisch. 'Nee, meneer. Dat klopt niet. Bruno lokte ons uit en hij schold Ella uit en toen verdedigde Shawn haar. Toen pakte hij haar vast. Shawn werd vast gehouden en ik probeerde met woorden dat hij haar los zou laten. Ik wilde niet meteen gaan vechten want dat was onnodig. Dacht ik.' Zijn stem wordt zachter bij de tijd dat hij de laaste woorden heeft uitgespoken. 'Maar Bruno beweert dat Ella niet tegen een grapje kon. En dat jullie daarom naar hen toe gingen.' Nu bemoeit Shawn zich er ook mee. 'Nee, dat klopt niet. Bruno schold haar uit en ik was het zat. Dus ik ging naar hen toe en zei dat hij er mee moest stoppen. Toen begonnen zijn vrienden zich er ook mee te bemoeien en uiteindelijk ook' hij werpt een blik op mij, 'Kathy.' Een schok door mijn lichaam. Wat heeft ze hier mee te maken? 'Bruon had Ella ineens vast bij haar haren en dwong Kathy zo'n beetje om haar te slaan. Ik werd vastgehouden maar op een gegeven moment kon ik me los trekken. Op dat moment wilide Kathy Ella net een klap verkopen maar ik rende naar haar toe en wilde haar opzij duwen maar ik struikelde. Ik viel tegen Kathy aan, zij tegen Bruno en Ella wilde wegstappen maar Bruno raakte haar toch. Dat is hoe ze viel tegen de tafel.' Wow, waarom weet ik hier niks meer van? Meneer Derekse heeft al die tijd rustig zitten luisteren en knikt af en toe. 'Dat is totaal niet wat Bruno me verteld heeft. Dit zullen we dan maar moeten uitzoeken.' En met een knikje gaat hij weer weg. 'Maar Kathy zou dit nooit doen. Ze haat me misschien nu wel maar ze zou me nooit slaan.' Er branden tranen achter mijn ogen. Connor wil iets zeggen maar Jai is hem voor. 'Dat heeft ze ook niet gedaan.' Alle ogen zijn nu op hem gericht. 'Ze heeft je niet geslagen.' Verduidelijkt Jai. Ik laat een klein zuchtjes ontsnappen. Maar dan komt er weer een gevoel dat nogal rot is. 'Maar ze wilde wel.' Ik sta op en wankel naar de deur. Mijn hoofd is licht en ik zie roze, blauwe en gele vlekjes. 'Oh.' Kreun ik zachtjes terwijl ik tegen de muur leun. Ik voel een arm om mijn schouder en kijk in de ogen van Shawn. 'Ik denk dat het het beste is als je even gaat slapen. Of in ieder geval in bed gaat liggen.' Ik knik en sla mijn armen om hem heen voor steun. 'Bedankt, Shawn. Ik hou van je.' Het floept eruit. Ondanks mijn wazige zicht zie ik Shawn blozen en hij fluistert in mijn oor. 'Ik hou meer van jou.' Och, wat schattig. Samen lopen we de trap op en ik ga steeds meer op Shawn leunen. Omdat ik vannacht bijna niet heb geslapen stapelt mijn slapeloosheid zich op en komt het er nu uit. 'Ik ben zo moe.' Mijn stem kraakt en Shawn kust mijn wang. 'Daarom breng ik je nu ook lekker naar bed.' Ik mompel weer een bedankje en als ik de zachte dekens om me heen voel zucht ik gelukzalig. 'Slaap lekker, lieverd.' En dan is de warmte weg en zak ik in slaap.
---------------------------------------------------------------------------------
Hola. Weer Silke hier :)
Hahahha weetje wat ik me zat te bedenken? Dat het vet grappig zou zijn als je de zin: 'Maar Kathy zou dit nooit doen.' Met een italiaans accent zou uitspreken hahahaha. Okee, laat maar.
Hiernaast een plaatje van Ella als ze hoort dat kathy haar bijna op haar bek sloeg hahahaha.
x Silke.
