POV KATHY
‘En wat heeft dit dan allemaal wel niet te betekent?’ vraagt meneer Derekse en ik draai me geschrokken om. Onze school directeur staat daar met een hele, hele boze blik. Ik slik en hij wenkt me dichterbij. Shit.
‘Het… ik kan het uitleggen meneer,’ zeg ik en ik zie zijn blik op mij.
‘Het was allemaal die Connor zijn schuld meneer,’ zegt iemand achter me en ik kijk geschrokken om. Het is Bruno, samen met Merel. Ik had dus toch gelijk, Merel en hij zijn een koppel. Hij heeft een arm om haar middel geslagen en ze lopen naar ons toe. Als hij voorbij mij komt geeft hij me kort een knipoog, niet om te flirten, maar om te laten merken dat ik mee moet spelen. Wil ik dit wel? Wil ik Connor beschuldigen van wat hij veroorzaakt heeft? Connor heeft me wel verraden. Oké, misschien is verraden een sterk woord, maar toch.
‘Ja inderdaad meneer,’ zegt Merel instemmend en menner Derekse houdt zijn hoofd schuin. Ik zie dat hij niet weet of hij dit moet geloven. Bruno en Merel gaan verder met vertellen wat er zogenaamd gebeurd is en ik draai me om. Om vervolgens Ella’s ogen te ontmoeten. Oh ja dat heb ik weer. Ze ziet er echt slecht uit.
Ze ligt op een brancard en haar ogen boren zich in de mijne. Alsof ze al mijn emoties kan voelen ofzoiets. En nog steeds staar ik naar haar gezicht met een beetje haat. Ik zie haar gezicht weer voor me voordat ze me sloeg, en als ik daar aan denk word ik weer kwaad. Maar ik ben toch wel blij dat ik haar niet geslagen heb. Anders was alles nog erger geworden, hoewel het er nu ook niet zo best uit ziet. Voor ons of voor Connor, ik weet het niet. Maar Bruno mag Connor echt niet als hij dit doet.
‘Ik weet het niet Bruno, jij bent niet echt iemand die zomaar de waarheid spreekt, of wel?’ zegt meneer Derekse en van binnen schreeuw ik dat ik het met hem eens ben. Maar aan de buitenkant laat ik geen emotie zien. Net als Merel. We houden onze gezichten neutraal, we willen niks verraden.
‘Nou misschien gelooft u mij niet, maar Kathy wel, toch?’ zegt hij en ik kijk verschrikt op. Wat is er nu weer met mij?
‘Is het waar Kathy?’ vraagt hij en ik kijk hem vragend aan. Waar heeft hij het nou weer over?
‘Wat is waar?’ vraag ik en ik hoor Merel grinniken en Bruno snuiven. Fijn is dat dan weer, nu kom ik over als één of ander dom blondje.
‘Is het waar dat Connor en Shawn opeens naar jullie toe kwamen en jullie uitdaagden en dat Ella naar Bruno probeerde uit te halen maar hij kon haar op afstand houden door haar haar vast te grijpen en toen probeerde ze jou te slaan en jij probeerde jezelf te verdedigen en Shawn duwde je op de grond?’ zegt hij en mijn god wat een verhaal. Als dit uitkomt dan zijn Bruno en Merel en misschien zelfs ik echt dood. En sinds wanneer zijn Shawn en Ella betrokken bij dit verhaal? Het is wel erg logisch moet ik toegeven, Bruno en Merel kunnen goed liegen.
‘Volgens mij is het wel zo’n beetje waar meneer,’ zeg ik en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom moet ik dat nou weer zeggen. Echt iets voor mij. Bruno en Merel kijken me goedkeurend aan en ik zucht. Heb ik dat.
‘Maar hoe komt Ella dan op die brandcard?’ vraagt hij bedenkelijk en ik schrik van zijn vraag. Maar voordat hij dat ziet grijpt Bruno in.
‘Kathy viel op haar terwijl Shawn haar omver duwde.’ Zo simpel als dat zit het. Het is de waarheid. ‘Ze kwam met haar hoofd tegen een tafelpunt aan en tja… dat was niet onze schuld meneer,’ zegt hij en Merel knikt. Mijn gezicht staat op neutraal. Wat een bullshit vertellen wij allemaal.
‘Nou, omdat jullie niet de reden waren van dit alles krijgen jullie geen straf. Maar ik wil nog één ding weten,’ zegt hij en ik kijk hem verwachtingsvol aan. Misschien is dit iets dat hij ons niet gelooft. Maar volgens mij gelooft hij ons wel. Misschien komt het door mij, ik weet het niet.
