Juni, diploma uitreiking
POV ELLA (okay, dit is het 50e hoofdstuk van Our Second life, en ook het laatste dus Jenna en ik wisselen de hele tijd van POV, oke? x Silke)
Vandaag is de dag. De dag waarop ik de middelbare school verlaat en mijn eigen weg ga. Samen met Connor, Shawn en... tja en Kathy. Ik heb al weken niet meer met haar gepraat. De dag dat ze Merel en mij uit elkaar haalde bleef me bij. Waarom kwam ze voor me op? Of kwam ze überhaupt wel voor me op? Vond ze het gewoon irritant dat we haar pauze verpesten?
Ik zit nu in de auto, op weg naar de diploma uitreiking. Mijn handen plakken en ik slik moeizaam. We moeten een speech houden en als er iets is waar ik geen zin in heb is het een speech. Iedereen die je aanstaart en het is doodstil.
Shawn neuriet mee met een liedje terwijl ik zenuwachtig heen en weer schuifel. Mijn roze jurk zit voor mijn gevoel te strak en ik strijk onrustig het lint uit de weg.
'Wat is er aan de hand?' Vraagt Shawn bezorgd en zet de radio wat zachter. 'Ik weet niet. Ik voel me gewoon niet zo goed door Kathy en zo. En ik kan al helemaal geen speech houden.' Mompel ik. 'Het komt wel goed, lieverd. Jullie hebben allebei even wat tijd nodig voor jezelf.' Als we voor een stoplicht staan draait Shawn zijn gezicht mijn kant op en geeft hij me een lief kusje op mijn mond. 'Het komt echt goed.' Fluistert hij dan in mijn oor en ik krijg kippenvel. 'Ik hoop het.' Haper ik. Hij glimlacht en geeft weer gas. 'En over die speech hoef je je ook geen zorgen te maken want ik ben dichtbij, dus heb je inspiratie genoeg.' Hij knipoogt en ik grinnik, al iets minder gespannen. 'Ik denk niet dat mensen er op zitten te wachten om de details van onze relatie te weten.' Zeg ik. Hij lacht hard en ik kijk weer uit het raam.
'We zijn vandaag bij een gekomen omdat er tientallen leerlingen ons dit jaar gaan verlaten. Ze zijn volwassen genoeg om hun eigen weg te gaan en krijgen vandaag hun diploma!' Applaus en de directeur wijst naar ons. 'Voordat we ze laten gaan mogen ze nog iets zeggen. Nou, laten we maar beginnen met Bruno.' Hij houdt een kort praatje over hoe hij zich de eerste dag voelde en dat hij blij is dat hij weg mag. Na hem gaan Joyce, Rachel, Quin, Jasper en Louis. 'En dan nu, Ella.' Met lood in mijn schoenen schuifel ik naar het podium. Ik hoor Shawn achter me nog iets fluisteren maar ik wuif het weg en hoor mensen lachen. 'Nou, ik ben normaal niet zo goed in speeches dus ik hou het maar kort. Ik heb het erg leuk gehad deze jaren en het is dan ook wel een beetje raar om weg te gaan. Het laatste jaar was het leukst want daar heb ik mijn vriendje Shawn', ik gebaar naar hem, 'leren kennen. Met Connor, Louis, Shawn en,' ik aarzel even en recht mijn rug, 'en met Kathy was het heel gezellig.' Ik hoor iemand naar adem happen maar ik negeer het. 'Ik ga het nieuwe jaar beginnen met een schone lei, en ik hoop dat andere mensen dat ook doen. Er zijn keuzes gemaakt die niet voor iedereen in zijn voordeel waren en dat wil ik niet nog een keer meemaken. De keuzes die ik heb gemaakt waren ook niet de beste en van sommige heb ik echt spijt.' Ik zie de mensen me aanstaren en voel me, gek genoeg, niet nerveus. 'Bedankt voor het luisteren.' Zonder iemand aan te kijken loop ik terug naar mijn plaats en pak ik Shawn's hand vast. 'Dat doe ik nooit meer.' Fluister ik tegen hem en hij geeft me een kus op mijn wang. 'Je deed het goed.' Fluistert hij terug. 'En dan nu Kathy, ga je gang maar.' Haar ogen glijden over ons heen en blijven bij mij hangen. Ze bijt op haar lip en loopt dan naar voren.
POV KATHY
Zij zei iets over mij in haar kleine speech. Kut. Nu moet ik ook iets zeggen over haar. Serieus echt stom. Wat moet ik nu zeggen? Oh, Ella, ik mis je zo! Kom alsjeblieft terug! Nee. Ja. Ik mis haar. Nee, ik ga haar niet smeken om terug te komen. Nou, ik moet dit blijkbaar doen. Ik ga dus pittig hard falen weet je wel. Ik ben niet het typetje om te spreken in het openbaar.
Ik loop het trapje op bij het podium en kuch even voordat ik bij de microfoon sta. Wat ga ik zeggen?
'Oké. ik uuh... ik heb dus niet echt iets voorbereid ofzo,' zeg ik awkward en ik hoor mensen grinniken. Ik glimlach zelf ook half en kijk naar Jai. Die zit in het publiek en knikt even naar me.
