POV ELLA
Zuchtend en kreunend sla ik de dekens van me af en ontvang de koude wind die langs mijn blote benen waait. Ik vloek in mezelf en trek de gordijnen open waardoor de zon mijn kamer verlicht. Gelukkig ben ik de eerste twee uur vrij want mijn hoofd kan een hele dag school niet hebben. De dag voor het weekend, oftewel de laatse dag van mijn week schoolvrij, zijn de hechtingen eruit gehaald en nu gaat het al wel beter. De irritante hoofdpijn blijft maar ik kan er mee leven. Gelukkig heeft Shawn me vaak bezocht dus verveelde ik me niet. Terwijl ik mezelf naar de badkamer sleep gaan mijn gedachten naar Jai. We hebben nou de hele week al niet gepraat en het begint me nu een beetje op mijn zenuwen te werken. Ik weet niet waarom, maar ik wil dat het weer zo wordt als eerst. Maar dat kan niet, want hij heeft me zo'n beetje verstoten. Terwijl ik mijn kleren uit trek zet ik de douche alvast aan en doe mijn haren uit de rommelige knot bovenop mijn hoofd.
Na een korte douche vertrek ik weer naar mijn kamer en spuit deo op, doe mijn ondergoed aan en sta tien minuten voor de kast om te kijken wat ik aan moet doen. Ineens gaat mijn mobiel en trek ik mijn wenkbrauwen samen door het harde geluid. Snel zet ik de telefoon op speaker terwilj ik doorga met het bestuderen van mijn kleerkast. 'Hey, Ella.' Connor's stem klinkt door mijn kamer en ik werp een blik op de klok. 'Hey, con. Beetje vroeg, niet?' Grap ik en hij gniffelt. 'Nou, ik wilde eigenlijk iets vragen.' Ik trek een donker bruine trui ik een lade en vis een een blauwe broek uit de grote stapel. 'Ohja? Wat dan?' Het is even stil. 'Nou, ik had gevraagd aan Andy of ze met me uit wilde dus toen zei ze ja, ' Ik gil een klein beetje. 'Maar ze vroeg waar we heen gingen maar ik wist niks. Dus nu ben ik bang dat het ongemakkelijk wordt, en daarom vroeg ik me af of jij en Shawn met ons mee wilde gaan.' Verbaasd staar ik naar mijn muur. 'Uhmm.. Ja natuurlijk. Maar wil je niet alleen met Andy?' Ik trek mijn kleren aan en pak mijn mascara uit mijn wastafelkastje. 'Nou, ik ben bang dat het ongemakkelijk wordt en jij kan dat het gesprek een beetje op gang houden.' Ik grinnik. 'Natuurlijk ga ik mee. Hoe laat gaan we weg?' Ik hoor hem opgelucht zuchten en breng wat mascara aan op mijn wimpers. 'Ik en Andy zijn om zeven uur in de stad dus als jij en Shawn er dan ook kunnen zijn?' Terwijl de tijden afspreken loop ik naar beneden en pak een boterham. 'Is goed. Doei!' Connor hangt op en ik neem een grote hap van mijn brood. Als ik dat op heb poets ik mijn handen en neem ik het besluit om vandaag te lopen naar school. Ik ben toch nog veelste vroeg en het is maar een kwartier lopen. Met mijn oortjes in trek ik de deur dicht en hang ik mijn tas om mijn schouder.
Als ik aankom in de gang is het doodstil. De bel is nog niet gegaan en gaat pas over tien minuten. Iedereen heeft nog les en ik heb Connor ook nog nergens gezien. Mijn aandacht wordt getrokken als ik iemand hard hoor vloeken. 'Godverdomme, wat een kutboeken.' Mijn nekharen gaan recht overeind staan en ik gluur door alle jassen door naar de stem. Kathy laadt met een rood hoofd haar boeken in haar tas maar er vallen er twee uit. Ik aarzel. Moet ik haar helpen of laat ik haar staan? Als er weer een boek uitvalt gaan mijn benen hun eigen weg. Ik loop naar haar toe en zonder dat ze het doorheeft pak ik haar geschiedenisboek van de grond en steek het voor haar neus. Verbaasd kijkt ze op en ogen vullen zich met onbegrip. 'Wat doe je?' Dat doet pijn. De manier waarop ze het zegt laat mijn buik in elkaar krimpen. 'Ik... Ik pak je boeken.' Zeg ik dan onzeker, niet wetend wat ik moet zeggen. Langzaam komt ze omhoog en bekijkt me aarzelend. Ik staar net zo erg terug, maar ik kijk naar haar uiterlijk. Haar comfortabele sweaters hebben plaats gemaakt voor een kort truitje en een donkere broek. Haar ogen zijn zwaar opgemaakt en ze draagt rode lippenstift. Wat hebben die mensen met haar gedaan? 'Wat?' Snauwt ze. 'Ik... Wat heb.. Niks.' Oké, dit moet stoppen. Ik moet niet langer dit onzeker meisje spelen want zo ben ik helemaal niet. 'Ik keek naar wat je aanhebt.' Haar ogen vliegen over mijn outfit maar daar kan ze niks over zeggen. 'Waarom?' Omdat het kan., wil ik bijna zeggen maar ik hou het in. 'Omdat je er heel anders uitziet.' Waarom praten we hier eigenlijk over? Wat is er het nut van? 'Hoezo?' Haar korte antwoorden irriteren me echt heel erg. 'Gewoon. Je ziet er anders uit omdat het zo is.' Snauw ik. Ze zet een klein stapje achteruit, bijna niet merkbaar maar ik heb het door. Zuchtend haal ik een hand door mijn haar, kijk haar nog een keer aan en loop dan langs haar. 'Wacht.' Ik stop met lopen als ik haar zachte stem hoor. Langzaam draai ik me om en stop mijn handen in de zakken van mijn broek. 'Wat?' Vraag ik. Even lijkt het alsof ze haar excuses gaat aanbieden, dat ze gaat zeggen dat het niet de bedoeling was dat het zo liep, dat ze me gaat omhelzen en dat het allemaal goed komt. Maar ze houdt haar mond. 'Kath! Daar ben!' Een luide jongensstem laat me opschrikken en ik draai me snel om. Oh fuck it. Daar staat Bruno samen met drie meisjes. Snel werp ik nog een blik op Kathy maar ze kijkt me vies aan. 'Wat doet zij nou weer hier?' Een meisje dat volgens mij Merel heet staart vanonder haar korte, blonde lokken mijn richting uit. Bruno heeft zijn gebruinde armen over elkaar geslagen en kijkt me vals aan. 'Zo, zo.' Ik voel me klein, voel me misselijk maar dat hoeven zij niet te weten. Met mijn borst vooruit haal ik adem en zet een stap naar voren. 'Laat me er langs.' Commandeer ik. Tot mijn verbazing zetten ze een stap opzij en vang ik de blik van een meisje met bruin haar. 'Kom, Joyce. We gaan naar de kantine.' Haar ogen laten zien dat ze niet zo gemeen is als de rest van het groepje maar ik kijk snel vooruit. Met een grote brok in mijn keel loop ik naar de wc's. Verdrietig omdat Kathy zomaar van emotie veranderden, boos omdat ze niet zei wat ze wilde zeggen maar ook wel blij dat het léék alsof ze zich schuldig voelt.
