Nie dotykaj

Chapter 26

Baby you don’t have to worry.

I’ll be coming back for you.

Lately I’ve been going crazy.

So I’m coming back for you.

Wydałam z siebie gardłowy jęk i szerzej otworzyłam oczy. Pierwszy raz widziałam Styles'a w takim stanie. Był gotowy zdyskfalifikować wszystko co stało na jego drodze. Był jak nieokiełznane zwierzę polujące na ofiarę. Prawie dostałam heart attack'u, kiedy drzwi po mojej stronie się otworzyły, a ja dosłownie wypadłam z auta lądując w ramionach jakiegoś chłopaka. 

- Liam, zabierz ją stąd! - warknął Harry i prawdopodobnie mocniej ścisnął Niall'a, bo blondyn zaczął się dławić. 

- Harry! - pisnęłam, bo na nic więcej nie było mnie stać. Byłam w szoku. Milion pytań nasuwało mi się do głowy i kłębiło w mózgu. Wyrwałam się z objęć nieznajomego, zrzuciłam z nóg te super niewygodne buty i biegiem rzuciłam się w kierunku lokowatego, który nawet nie zauważył co wyprawiam. Podbiegłam do niego i złapałam go za przedramię. - Puść, proszę zabijesz go ... - błagałam. Usłyszałam dźwięk telefonu, który po chwili ucichł, a Liam odebrał. Rozmawiał niedługo, coś w granicach kilkudziesięciu sekund, a później się rozłączył. Stałam nadal obok Harry'ego, a łzy cisnęły mi się do oczu.

- Mamy Perrie. Malik ją znalazł u Horana w wozie jakieś pół kilometra stąd. - westchnął i oparł ręce na biodrach. Widziałam, że Niall już powoli traci przytomność, dość tego.. Nagle poczułam, że ktoś ściska mnie w żelaznym uścisku i przykłada mi coś zimnego do skroni. Pistolet. 

- Puść go, albo przestrzelę jej na wylot czaszkę, Styles. - zagroziła osoba, która mocno jedną ręką ściskała mnie za szyję w taki sam sposób jak Harry trzymał teraz Niall'a. Chłopak gwałtownie odwrócił się w moją stronę, a z jego oczu jak z wodospadu spłynęła cała złość, na której miejsce wkroczyło zaskoczenie z obrotu sprawy. Widziałam, że Liam ma naszykowaną broń i celuje w Naszą stronę. Dlaczego ja zawsze muszę znaleźć się w niekomfortowej sytuacji? 

- Tomlinson - warknął Harry na co zadrżałam i prawie bym upadła, gdyby nie silne ramię tego chuja w pasiastej bluzce. Uwolnił z uścisku Niall'a na co ten z ulgą upadł na siedzenie samochodu. 

- Styles teraz taki bezbronny, co? - zaśmiał się Louis w efekcie czego mięśnie Harry'ego całe się spięły.Nadal stał jakieś pięć metrów od nas - Liam bierz nogi za pas i wypierdalaj, albo szykuj grób dla tej małej. - po tych złowach chłopak spojrzał na Harry'ego, który kiwnął mu głową, żeby posłuchał Lou i odjechał. Liam opuścił broń, podbiegł do dużego Jeep'a i odjechał z piskiem opon. 

HARRY'S POV: 

Zaraz kurwa rozpierdoli mnie od środka. Po jaką cholerę godziłem się na to, żeby to Kat była przynętą. Teraz tylko cierpi, a ja nie mogę pogodzić się z faktem, że robi to przeze mnie. Nagle usłyszałem strzał pistoletu. Serce podskoczyło mi do gardła, a łzy cisnęły na oczy. Spojrzałem w kierunku, gdzie powinna być moja dziewczyna. Katniss stała na równych nogach, w ręce miała pistolet. Obok niej na ziemi zwijał się z bólu Louis, który mocno trzymał się za ramię.

- Szmata. - warknął, a jego ciało wygięło się w łuk. Dziewczyna z uśmiechem odwróciła się do mnie, zablokowała pistolet i podeszła do mnie. Byłem przecholernie szczęśliwy. 

- Moja, Malutka. - szepnąłem, a chwilę później trzymałem ją mocno w szczelnym uścisku. Kat złapała w piąstki moją koszulkę. Uniosła swoją  głowę do góry i delikatnie mnie pocałowała. 

I’m sorry if I say I need ya

But I don’t care, I’m not scared of love

Cause when I'm not with you I'm weaker

Is that so wrong?

Is it so wrong?

That you make me strong