The cold nerd meets the casanova [UNEDITED]

CHAPTER 8

"Hindi ka ba natatakot dito?" tanong niya. Nasa tabi ko siya pero hindi siya nakatingin sa'kin

"Hindi" ikling sagot ko

"Wow, you're so brave for a girl, alone in this not-so dark waiting shed."
Puri niya sakin.

"S-salamat nga pala sa pagligtas sakin 3 days ago" I thanked.

"ahh wala yon kasalanan din naman ng kaibigan ko" Sagot niya habang umiiling.

Katahimikan. Ang salita na bumabalot sa amin ngayon, nasan na ba si Manong? Bakit ang tagal niya? I can feel the awkward atmosphere here. I don't know how start a conversation to other people. 

"By the way, I'm Ethan Ryle Sy" pakilala niya sakin sabay lahad ng kanyang kamay

"Hadley Nickx Dilworth"  sabi ko at tinanggap ang kamay niya. Wala na talaga ako sa saktong pag-iisip ngayon dahil na-aawkwardan ako sa katabi ko at si Manong lang ang nasa isip ko kung nasan na siya. Gusto ko na talagang umuwi.

"W-wait you are Dilworth? I thought you were Cruz?" Takang tanong niya sakin

Nakita ko sa aking utak ang pagsampal ko sa aking sarili dahil nasabi ko ang totoong pangalan ko, ang lutang kasi ng utak ko.

"H-hindi--pasensiya na. Hadley Cruz pala may nabasa kasi akong kapangalan ko sa magazine kanina kaya tumatak sa aking isipan at iyon ang nasabi ko.  Sige na Bye I have to go nandiyan na ang sundo ko----ah manong dito po" Mabilis na sabi ko at kinawayan si manong.

Tss. Ito talaga ang magiging resulta kung wala ka sa katinuan. Nagmamadali akong pumasok sa kotse dahil ayoko ng makipag-usap sa kanya.

"Okay, sige bye. See you tomorrow, nice meeting you, Hadley" pahabol pa niya kahit nakasakay na ako. Nang nasa loob ako ng sasakyan tinanong ko si Manong.

"Manong ba't ngayon lang kayo?"tanong ko 

"Kasi ma'am na flat po ang gulong ng sasakyan kanina" sagot ni manong

Tumango nalang ako sa kaniya bilang sagot at isa-isang tinanggal ang  disguise ko. After  30 minutes nandito na kami sa tapat ng bahay namin pagpasok ko sa loob ay agad na sumalubong sa akin si mama at papa na nakangiti.

Wait, bakit sila nandito? pero namiss ko sila. 

"Mom-Dad ?" Di makapaniwalang tawag ko

Awe! I really missed them

"Surprise baby!" Nakangiting sabi ni mommy sabay yakap sa'kin

Pumunta kami sa Living room para doon mag-usap.

"We miss you very much baby" masayang sabi ni dad sabay hug sakin

"I'm miss you too but Mom, don't call me that please. I'm not a baby anymore" may bahid na lungkot na sabi ko habang tinignan sila isa-isa. Ang totoo niyan is naalala ko na naman si Ate kapag tinawag nila ako ng ganon. Masakit pa rin kasi sa'kin ang pagkawala niya.

Narinig ko ang pabuntong hininga ni mom, saka hinawakan ang balikat ko.

"You have to forget and accept, Ley. You have to learn how to let go the past and accept the fact na wala na si Samantha " lungkot na sabi ni mom

"But mom I just c-can't" kagat-labing sabi ko. Konti nalang papatak na talaga ang luha ko. Niyakap ako ni mom kaya napakalma ko ng konti ang aking sarili

"It's okay anak, ilabas mo lang yan. Alam kung darating din ang araw na matanggap mo ang nangyari" lungkot na sabi ni mom and I just gave her a weak smile.

"Kayo lang ba ang magyayakapan diyan?" Tampong tanong ni papa

"Halika nga dito Nicolo" sabay kaming nagyakapan tatlo. Nakakamiss pala ang ganito.

"Ley, wag kanang malungkot ha? M----" naputol ang pagsasalita ni mom dahil sumingit si Dad

"Your sister might lungkot sa ginawa mo. Please ibalik mo na 'yong Ley na masayahin" conyong sabi ni dad

"Daddy naman eh but thank you" masayang sabi ko

I felt relieved dahil napalabas ko yung hinanakit dito sa puso ko. I am also lucky to have my loving parents hindi ako nagsisisi na sila ang naging magulang ko dahil hindi nila ako pinabayaan, palagi nila akong iniintindi kahit na nakakasakit na ako sa kanila minsan dahil sa ugali kong ito.

Sa gitna ng pagyayakapan namin ay mag biglang umepal na ikinangiti ko.

"Pasali naman diyan" may bahid na tampo na alam kong peke lang. 

"Kuya Nate!"tawag ko

"The one and only sissy" ngiting sagot niya

"Oh? Nate bakit ngayon ka lang ?" Tanong ni Dad

"Hinabol kasi ako ng mga fans ko. Ang hirap talaga maging gwapo" confident na sagot ni kuya

"Ang yabang mo kuya akala ko bukas ka pa uuwi ?" Tanong ko

"May sinabi ba akong bukas ako uuwi?" tumatawang tanong niya at hawak sa baba na parang nag iisip

"Whatever" pabiro kung sabi And the house filled with laughters. This feeling is still the best .

We ate our dinner and after nag-uusap kami. My mom asked me about school but I said okay lang. Ganon nalang ang sinagot ko dahil ayoko ng gulo tapos ayoko ng lumipat ng ibang school, hindi ko alam pero parang may pumipigil sa'kin na huwag lumipat. May familiar ako na nararamdaman doon at gusto ko iyon matuklasan kung ano.