The cold nerd meets the casanova [UNEDITED]

CHAPTER 46

"Oo, totoo yung mga narinig mo kanina Ley na p-plano lang ang lahat. Pero don't get me wrong hindi kita niloloko, totoo ang mga p-pinapakita ko sayo. M-mahal kita" Pagkarinig ko sa mga katagang na iyon ay agad kong tinabig ang kamay niya at mabilis na sinampal.

"Ngayon na nagtagumpay kayo, ano—masaya ba?! Ang sakit ng ginwa mo! Wala kayong mga puso!! Sana makatulog kayo ng maayos sa mga pinanggagawa nninyo, akala ko nagbago ka na Xander, hindi pala" Tumawa ako ng mapakla habang ang mga luha ko ay hindi parin tumigil sa pag-agos. "Ang sakit mong mahalin Xander, ganon na ba ako kabilis lokohin?" Mabilis kong pinunasan ang mga luha kong umaagos sa pisngi habang pinipigilan ang paghikbi.

"I'm sorry--"

"Sorry? At anong kasunod hindi mo sinasadya? Kahit kailan hinding-hindi ko matatanggap yang sorry mo— huwag mo akong hawakan! Ito ba yung gift mo para sa birthday ko? Salamat ha? naappreciate ko talaga, best birthday gift ever" sarkastikong sabi ko pero bigla akong natigilan sa pag-iyak dahil narinig ko siyang humalakhak na parang demonyo. At para akong binuhusan ng malamig na tubig pagkatapos kong marinig ang mga sinasabi niya.

"Yes, that's my gift for you—thank you for appreaciating tho. Kristina's right, you're easy to fool. It's just sad that you don't want my forgiveness— edi wag, I won't force you. Pasalamat ka at hindi tumagal itong panloloko ko sa'yo dahil mas masasaktan ka talaga at wala akong pakialam kong magmamakaawa ka sa'kin na bumalik sa'yo pero sayang hindi tumagal pero okay na rin because I think I will find it irritating if that happened." sumikip ang dibdib ko sa mga katagang yun, parang may pinunit sa loob nito.

Akala ko totoo ang lahat yun pala ay nakabalot lang ng plastik! Bwesit ka Xander!Wala ka talagang puso !!!

Hindi kinaya ng emosyon ko kaya sinampal ko ulit siya but this time malakas pa noong una. Humahagulhol ako habang dahan-dahang pinatung ang kamay ko sa balikat niya. Magsasalita pa sana ako nang hawakan niya ng mahigpit ang pulsuhan ko.

"Where did you get this b-bracelet?" He asked and shock is evident in his tone.

Bigla akong natigilan at napatingin sa bracelet ko na binigay niya sakin noong bata pa kami.  Hindi ko pinansin ang tanong niya at iba ang sinagot ko

"Oo nga pala ito oh! YOU'RE WELCOME!" Sinuntok ko ng malakas ang mukha niya kaya kitang-kita ko kung paano niya hinawakan ang ang mukha niya. Pagkatapos ay tumakbo ako paalis. Kahit nanghihina na ang mga tuhod ko ay ginawa ko parin ang lahat para makalayo sa kanya.

Lahat ng mga pinapakita niya sa akin ay isang kasinungalingan lang pala. Ang kapal ng mukha niya at sa araw pa ng kaarawan ko? Ang saya naman. Bakit ako pa? Anong ginawa kong kasalanan sa kanya?. Panginoon bakit ganito?

Pumasok ako sa loob pero doon ako dumaan sa may kitchen. Tinignan na nga ako ng mga katulong dito , yung iba nagtatanong kung ano daw ang nangyayari sakin. Pero umiling lang ako at ngumiti ng mapakla.

Dahan-dahan akong umakyat sa hagdan patungo sa kwarto ko para hindi ako makita ng mga bisita at lalong lalo na nila Dad. Ayokong makita nila akong umiiyak. Hindi ko rin gusto na maputol ang kanilang kasiyahan.

Ng makarating ako sa kwarto ay doon ko binuhos ang lahat ng galit at sakit na naramdaman ko ngayon.

Patuloy pa din ako sa paghagulhol, hindi ko na alam kung ano ang dapat kong gawin.

Ganito ba ang role ko sa estoryang ito? Ang maging tanga at masaktan? Minsan na nga akong magmahal pero sa maling tao naman. Saan ba ako dapat magalit? Sa sarili ko na hinayaan lang ang loob ko na mahulog sa kanya at umaasa o sa kanya na sinasaktan at niloloko pa? Or Maybe, He's not the right guy for me.

Grabi! Ang sakit talaga,mas masakit pa ito sa sugat na nasa tuhod ko noon.

Tinapon ko sa kahit saan ang heels ko at pabagsak na humiga sa kama tapos tinakpan ng unan ang mukha.

Wala akong pakialam kung masira man ang aking make-up.

Nagsimula na naman akong umiyak at hindi ko alam kung paano ito pigilin. Kusa talaga itong bumagsak sa pisngi. Siguro ito ang simbolo kung gaano ako nasaktan sa mga sinabi niya.

Ito ang nagpapatunay kung gaano ko siya kamahal at nasaktan sa ginawa niya ngayong araw ng kaarawan ko!

Napabaling ang tingin ko sa pintuan dahil may kumatok.

"Ley si Nana to—andiyan ka ba? Kanina ka pa hinanap namin."

Huminga muna ako ng malalim bago magsalita.

I'm in deep pain right now

"Oo, ano— Sabihin mo nalang sa kanila na magpapahinga na ako k-kasi p-pagod ako " Sinubukan kong pigilan ang panginginig ng boses ko pero bigo ako dahil bigla ako pumiyok sa last word na sinabi ko.

"Please, open the door I know you're not okay, nakita ko ang lahat kanina. Kaya please buksan mo na ang pinto, don't worry ako lang ang nandito" seryosong pahayag niya.

Nabigla ako sa sinabi niya.
N-nakita niya pala? Binuksan ko agad ang pinto at pagkasara nito ay kaagad ko siyang sinunggaban ng yakap habang humahagulhol.

"Nana, b-bakit ganon? Bakit niya ako niloko?" Ang sakit na ng puso ko hindi na ako makahinga ng maayos. Akala ko, hindi niya ako sasaktan? Akala lang pala! Tanga ka kasi Ley eh!

Hinila niya ako sa kama at doon tinuloy ang pagcomfort niya sakin.

"N-nana, I'm hurt.... Really hurt, ang sakit dito " sabay point sa bandang right ng dibdib ko.  Nakinig lang siya habang hinimas ang likod ko.

"Walangyang Xander na 'yon. Akala ko, nagbago na siya kaya nga pumayag akong ligawan ka." She angrily said

"Sinungaling siya! N-niloloko niya ako! Pareho sila ni Kristina mga sinungaling!"

"Hush. He's not worth for your tears Ley at bakit mo pa siya iiyakan kung pwede namang palitan?" Tumunghay ako at kitang kita ko na malungkot din si Nana.

"Ang tanong kaya ko ba siyang palitan kong simula bata siya na ang tinitibok nitong puso ko? S-sana na-amnesia ulit ako p-para hindi ko na maalala na mahal ko siya.!" Malungkot kong pahayag

Nakita ko ang pag-iba ng ekspreayon ni Nana.

"Wag kang magsalita ng ganyan Ley. Ikalulungkot namin kapag mangyayari ulit yon sayo." Sabay yakap sakin ng mahigpit ni Nana.

"M-may ibang paraan ba na makakalimutan ko siya Nana?"

Paano ko siya makakalimutan? Eh, simula bata palang siya na ang kasama't kalaro ko?

Is it true that being hurt is part of being in love? Ang sakit naman kung ganon.

"There's always a way to forget someone but it takes time to do that and nasa sa'yo na iyan kung paano mo kalilimutan ang feelings mo sa kanya. It's very easy to say na you should let him go and move on but that's really hard to do especially your attachment to him is very strong." sagot ni Nana.

I just nodded while silently crying. I hate myself for being a cry baby.

"Just remember this, feel the pain until it hurts no more—huwag mong takbuhan ang sakit, harapin mo at iiyak mo lang yan lahat" mahinahong sabi niya na mas lalong ikinahagulhol ko sa pag-iyak.

Bakit ikaw lagi ang dahilan ng mga luha ko Xander? Palagi nalang ikaw ang dahilan kung bakit ako nasasaktan. Noong una, iniiyakan kita dahil iba ang mahal mo. Pangalawa, ang lokohin ako at ginawang tanga.

Being betrayed is one of the most hurtful thing especially if done by the person you love.