Samotnik, który krąży własną drogą.-
Brak przyjaciół.
Którzy pomogą.Samotnik, który pisze własne rzeczy.
Własny rozdział w książce zaczyna.
Kończy i obumierać zaczyna.
Bo kto samotnika będzie miał w pamięci?
Wiadomo, że trafi do śmieci..Samotnik.
On wie, że traci kontrolę.
A ołówek w końcu i tak pisać przestanie.
Samotnik umieścił na kartce jednak swe ostatnie szlochanie..."Brałem pełnymi garściami
Z życia jednak nie korzystałem.
Samotnie rozmyślać
Jednak nigdy nie przestałem.
Samotnik, taki jak ja...
Samotnik własny świat ma.
Samotnym jestem poetą...
Samotnie mierze czas.
Przemierzam drogi
By odnaleźć was...
Niestety samotnikiem i tak zostałem.
Samotnie umrzeć musiałem...Swe życie za granicą rozpocznę.
Samotnie...
I tam w niebie
Swą twórczość zakończę...Może dostrzegę w końcu,
To, co nie widoczne dla oczu...
Dostrzegę miłość.
Stając wszystkim na poboczu.
Na poboczu moich uczuć na kartce.
Którą na końcu przekaże swej matce.
Matce, która mnie opuściła...
I to ona samotnikiem mnie uczyniła...
Ojcu, który porzucił me serce w błoto.
Bym był samotnym al'a sierotą.#
CZYTASZ
Życie nastolatki
PoetryŻycie nastolatki nie jest łatwe... Wiersze z mojego życia ... Mojego autorstwa.