When Summer Ends

WSE 36

WSE 36

Quila's POV
Nagising ako dahil nakaramdam ako ng sakit sa mga binti't braso ko kaya nagising ako sa hapdi na nararamdaman ko. Ano bang nangyayari sa akin? Saan ba ako?

Nakaramdam 'rin ako ng sakit sa panga ko kaya do'n ko lang naalala na sinipa pala ako kanina ni Althea sa panga. Kaya natawa na lang ako dahil desperada na nga siyang gumanti. Tsh. What a lame loser.

Tumingin-tingin ako sa paligid at pansin kong na sa loob ako ng isang kuwarto. Sinubukan kong igalaw ang braso't kamay ko pero hindi ko magawa dahil nakatali ito sa likod ng upuan, gano'n 'din ang ginawa ko sa binti't paa ko pero nakatali ito sa paanan ng upuan. Shit. Is this how pathetic she is?

Lumabas siya mula sa pinto. Naglakad siya papalapit sa akin na may dala-dalang kutsilyo kaya hindi ko maiwasan ang kaba na nararamdaman ko. But, I should keep calm not to notice my fear.

"What?" I said sarcastically.

"Hindi ka natatakot?" tanong niya kaya napatawa siya ng konti "Once I stab you, it's your last chance to experience it. And I'm pretty sure it's fun and memorable..."

"Once I get out of this hell, I'll kick your ass and I'll make sure you're going to hell as fuck!" diin kong sagot.

"Is that a wishlist?" she laugh at dinig na dinig ang sarcasm sa kanyang tono "Sure! And I'll make sure that your wish will be broken as I stab your toes!"

Umupo siya and she literally stabbed my toes so I shout as loud as I could so I could need help! And maybe someone can hear my voice. But I think, nasira nga niya ang buto ko sa daliri ng mga paa ko! Every joint has detroyed because of her doings!

"AAAHHH!! AAAHHH!!" I shouted.

Tumatalsik ang mga dugo sa binti ko kaya sigaw lang ako ng sigaw at ramdam na ramdam ko ang lamig na kutsilyo sa daliri ng mga paa ko! Kaya hindi ko mapigilang sumigaw ng malakas!

Then she stopped. Tumayo siya at humarap sa akin habang nakatutok ang hinahawakan niyang kutsilyo sa harap ko.

"Isusunod ko ang dila mo, Quila! Once I say it! I mean it!" galit niyang turan at dahan-dahan naman siyang tumalikod sa akin at lumabas ng kuwarto.

Kaya nagsimulang tumulo ang sariwa kong mga luha at yumuko. Hindi ko mapigilan ang hindi tumingin sa mga daliri ko sa paa at sa mga nangingilid na dugo sa aking binti. As I describe it, durog na durog ang mga daliri ko sa paa at hindi ko magalaw ang mismong mga paa ko dahil sa hapdi na dala nito. Nakikita ko ang lumalabas na piraso ng mga buto ko sa daliri ng mga paa ko at nag halu-halo na ang dugo at balat nito.

Kaya sumigaw ako habang umiiyak. "ANO BANG KASALANAN KO SA 'YO, ALTHEA?! BUWISIT KA!! AAAAHHHH!!! BUWISIT KAAA!!!" sigaw ko ng malakas na parang mapapaos na ako.

I think my end is near. But I hope not. And I added that to my wishlist.

Present day...

Survivor's POV
Pumunta ang isang journalist sa bahay namin dahil sa nabalitaang nakaalala na ako ng kahit konti. Kailangan ko 'raw sabihin ang lahat ng na aalala ko at huwag daw dapat akong matakot at ikahiya dahil wala raw naman akong nagawang masama.

Until now, they are still searching for the murderer who killed my friends still hoping for an another survivor.

Kasi sabi nga ng doktor, nagka-trauma raw ako at mukhang lahat ng na experience ko sa loob ng bahay ay natakot raw siguro ako sa mga nakikita kong murder.

No'ng lumabas nga ako sa ospital ay halos patayin na ako ng mga magulang ng mga kaibigan ko at sana raw ako na lang daw 'yung namatay at hindi na lang daw 'yung mga anak nila.

Wala akong magawa sa pinagsasabi nila kaya tumulala na lang ako kasi wala pa no'n sa isip ko ang nangyayari.

My classmates who also starts bullying me. Even my teachers ay parang nawawalan sila ng trust sa akin to handle things in coming of projects.

'Yung iba pinagtatapunan pa ako ng papel at mukhang hindi nila ako katanggap-tanggap na nakaligtas ako and they will sue me to hell.

I'm strong outside, but broken inside. Pinapakita ko lang na malakas ako kahit alam kong nasasaktan ako sa pinanggagawa nila. I'm still standing strong just to protect myself.

"What do you remember?" tanong ng journalist "I mean, if nahihirapan ka... banggitin mo na lang 'yung konting naalala mo."

I'm still shaking in fear while thinking to that question. Oo. May naalala ako no'ng isang araw, e pero hindi ko na naman matandaan. What was wrong with me? Naalala ko no'ng isang araw 'to, e.

Then I start, closing my eyes and focus. And something weird just happened inside my thoughts. Kaya binuksan ko ang dalawang mga mata ko at agad nagsalita.

"Naalala ko pa po no'ng na sa canteen kami at pinag-uusapan 'yung plano namin sa bakasyon!" agad kong sabi.

"Oo nga, e. Ito 'rin 'yung sinabi mo no'ng isang araw sa isang report sa isang station," sagot niya "I need your another memories to come back. We need you. Para 'rin 'to sa kabutihan mo. Just focus, iha. Okay?"

Tumango na lamang ako. Napakagat ako ng labi habang sinusubukan kong alalahanin ang lahat ng gusto kong alalahanin. Gusto kong bumalik na 'yung mga memories from the past at sa mga naganapang patayan na nangyari sa loob ng mansyon ng Yadao.

"Miss?"

Tumingin ako kaagad sa kanya kaya napagising ako mula sa pagkatulala ko. May naalala ako ulit.

"May na alala po ako ng konti." wika ko.

"Siguraduhin mo na ngayon, ha?" napakamot siya ng ulo gamit ang hinahawakan niyang ballpen bago muling nag tanong "Ano na naman ba ang na alala mo ngayon?"

I gulped. "Si Adrian po ang na aalala ko...*

"What's with this Adrian guy? Who is he?"

"He's also part of our group at siya lang po ang nag-iisang lalaki sa grupo namin. Hindi katulad ni Davy at James na may dugong berde. But he, he is something..."

"Something like what?" pagtataka niya.

"I think in my memory, he is digging something..."

"A gold?"

"Nope."

Then pumikit-pikit ako kung naalala ko ba 'yung nakita ko kanina sa isip ko bago ko sasabihin ang exact memory na naaalala ko.

"I think he's digging..."

"Oo na nga. Nagbubungkal siya. Ano ba 'yung binubungkal niya?" naiinip niyang tanong.

"A burial," sabi ko at binuksan ko ang dalawan mata ko saka siya tiningnan "He's digging up for a burial..."

"Anong ibig mong sabihin sa sinasabi mo?"

"I think he is the killer, Mr. Journalist."

But I'm not sure of it.