Back To Each Other Arms

Chapter Fourteen

BACK TO EACH OTHER ARMS
"Let Me Heal Your Pain"

Craig Lancellot Anderson POV,

Hindi maalis ang pagkakatitig ni Lance sa natutulog na si Allynna.

Hindi parin mawala ang pag-aalala niya sa dalaga, nababalik na naman ito sa pag-iyak pag-nagising ito.

Dadahan-dahan hinawakan ni Lance ang kamay ni Allynna at unti unti itong hinalikan.

Ally, i will always be here for you,
sana you will allow me to let those pain away ..

Sambit ni Lance habang patuloy na nakahawak sa kamay ni Allynna.

Napauwi lamang ang kanyang titig sa dalagang natutulog ng biglang bumukas ang pintuan ng kwarto kung saan nakaconfined ngayon si Allynna.

"Oh buti naman andito ka Lance,"
Sambit ni Dr. Anton Samatao.

"Yes Uncle,"

"Wala naman ibang problema si Ally, aside sa nadehydrate siya, and the stress na pinagdadaan nila.
Kaya siya nawalan ng malay kahapon."

Tumango lamang si Lance sa kausap na doctor.

"What worries me, ay kapag nagising na siya. Baka magbreakdown na naman siya. So hopefully, sana nasa tabi ka lang niya."

"Yes Uncle. I will always be by her side."

"Good,
Lance, i can see in your eyes,
You already love her."

"I think so, Uncle."

"I'm happy na andyan ka para sa kanya especially this time na masyadong mabigat ang pinag-dadaanan niya.
I can see that Ally is really a good person. "

"Yes Uncle, she is,. She is very special."

"I Can See iho. Anyway maiwan na kita. Take good care of her."

"Thank you so much Uncle."

"It's my happiness to help you Lance, and by the way, my flight back in Spain will be tomorrow night, siguro i will drop by to see your mom and dad before i gone to the airport."

"Ganun po ba Uncle. I'm very sorry hindi na po kita maiihahatid, i might be in Ally's uncle wake."

"It's okay iho. I already knew about it. And beside i don't mind."

Yun lang ang huling nasabi ni Dr. Anton Samatao at kumakap na ito kay Lance at nagpaalam na.

Bumalik na ulit si Lance sa pagkakaupo sa tabi ni Allynna habang pinagmamasdan ulit ito.

Kahit may lungkot na nararamdam si Lance ay may kaligayahan parin siyang naramdaman, dahil ganoon nalamang siya kalapit sa babaeng gusto, na alam niyang minamahal na niya.

Lumipas na naman ang isang gabi ngunit hindi parin gumigising si Allynna, dala narin siguro ng sobrang sakit na pakiramdam ng pagkawala ng kanyang Tiyo, na siyang nagpalaki sa kanya simula ng mawala ang kanyang ina.

Allynna Samonte POV,

"Allynna, Allynna Anak."

Isang magandang tinig ng babae ang naririnig ni Allynna sa di kalayuan.

Nagulat siya ng makitang ang boses na iyon pala ay nagmumula sa kanyang ina.

"Mama, ma....
mama ikaw nga."

Patakbong lumapit at yumakap si Allynna sa babaeng nakaupo sa isang malaking puno.

"Ako nga anak,
Sobrang miss na miss ka ni Mama,"