Back To Each Other Arms

Chapter Forty Six

BACK TO EACH OTHER ARMS

Chapter forty Six.

I am almost near my home when i decide to turn my car. Hindi ko rin alam kung bakit naisipan ko 'tong gawin. Halos wala din ibang laman ang akin isipan kundi ang bawat sinabi ni Brenda. All this time i believe in things that really wrong. I never give chances in some things that can be possible. Dahil ang alam ko lang ay nasaktan ako. Hindi ko naisip na may nasasaktan din palang iba bukod sa akin.

Mas pinatakbo ko ng mabilis ang sasakyan ko. Now i know i am ready to listen. And i am thinking if i can tell him what's the truth about my twins. Hindi ko man alam ang magiging reaksyon niya. But i wanted to give a shot about that matters. Baka ito na ang tamang panahon para malaman niya ang totoo.

Hindi naman nawala ang panginginig sa katawan ko. I am here in front of his house. Akala ko madali lang ang gagawin kong ito. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang natatakot ako.

Huminga muna ko ng malalim bago ako bumaba ng sasakyan.

This is it. One shot Ally, You got only one shot.

Nag-umpisa na akong lumakad papalit sa gate. I was about to use the doorbell when i notice the gate was already open. Medyo nagtaka pa ako dahil bakit bukas ang gate niya. I'm starting to feel so nervous when i walk inside. Madilim ang bahay niya, Looks like he wasn't here. Tumingin tingin pa ako sa paligid bago tuluyuan pumunta sa may pintuan.

I am surprised again when i saw the door is open. Nakakapagtaka na talaga. Kinikilabutan narin ako, at nakakaisip ng kung anu ano, Nag-aalala narin ako dahil hindi naman iiwan ni Lance na ganito ang bahay kung sakaling wala siya dito.

Pumasok nalang ako dahil bukas narin naman ang pintuan. Pagpasok ko ay amoy ko agad ang hindi magandang amoy. Naghalo narin ang amoy alak, Para bang hindi nalinis ng ilang araw ang bahay niya.

"SHit!"

Halos mapasigaw ako ng paghakbang ko ay may natamaan akong bote. Kaya naman agad kong inanap ang switch ng ilaw. Nanlaki ang mata ko ng makitang sobrang kalat at gulo ng bahay niya. At ang daming basak na bagay.

Mukha atang simula ng araw na iyon ay halos nagbasak nalang siya ng mga gamit. Kahit ang sofa ay nakataob. Nagkalat din ang mga bote ng alak at mga in-can. Hindi ko tuloy maiwasan mag-alala at malungkot. Naisip ko rin na mukhang totoo nga ang sinabi ni Brenda.

Nagulat naman ako ng biglang may kumalampag mula sa taas. Kaya mabilis akong umakyat papunta sa taas. Agad kong chineck ang mga kwarto. Hindi ko kasi alam kung alin ang kwarto dito ni Lance. Dalawang kwarto na ang napupuntahan kong nakalocked. Kaya agad kong pinuntahan ang ikatlo. Bukas ito at maayos naman. Napansin ko rin very manly ang style nito.

Kaya naisip na baka ito ang kwarto ni Lance. Pero bakit wala siya dito. At maayos ang kwartong ito. Mukhang hindi nga ito natutulugan. I even check the bathroom dahil naisip ko na baka nasa banyo lang siya. Pero wala siya.

Nang maisip kong ang kwarto nalang na tinuluyan ko dito ang hindi ko napupuntahan. Kaya agad akong nagtungo duon. And i was right he was there sitting on the floor leaning on the edge of the bed. Napansin ko rin ang sobrang daming bote ng alak.

Kaya naman nakunot ko nalang ang noo ko habang nakatingin sa kanya.

Did he just drink here the whole time.