Back To Each Other Arms

Chapter Thirty Seven

BACK TO EACH OTHER ARMS

Chapter Thirty Seven.

Naalimpungatan ako ng may maramdaman akong kamay na nakahawak sa akin. Kaya naman unti unti kong iminulat ang mga mata ko.

Halos magulat naman si James Matthew ng parang gulat na gulat ako na siya ang una kong makikita paggising ko. Kaya medyo hindi maipaliwanag ang kanyang pagngiti. Pinagmasdan ko din ang mukha niya at ganun nalang din ang panlalaki ng mata ko ng mapansing puro galos ang mukha niya at putok ang gilid ng labi niya.

Agad ko siyang hinawakan sa mukha pero nag-iwas siya. Kaya naman medyo naiinis ako. Dahil kitang kita kong may nangyari pero parang hindi niya ito sasabihin sa akin.

"I'm Fine Ally."

Agad akong bumangon kaya ng mapansin niya iyon ay agad niya akong inalalayan at maayos na akong nakaupo ngayon. Dahil gusto ko siyang makausap. Dahil nakukutuban ko na nagpang-abot sila ni Lance dito sa ospital kaya meron siyang mga pasa at galos sa mukha.

"What happen James Matthew? Where did you get those?"

Hindi naman siya umiimik agad, at bigla nalang siyang tumayo na ikinagulat ko. Kaya hindi naalis ang tingin ko sa kanya.

"I'll get some food."

Pero bago pa siya makaalis ay nahawakan ko na agad ang kamay niya. Kaya agad siyang nagbaling ng tingin sa akin.

"You can tell me, Stop hiding from me about things i need to know."

Napansin siguro niya na may konting inis sa tono ng sinabi ko. Kaya naman agad siyang umupo sa inupuan niya at nag-umpisa kaming mag-usap.

I was left alone while i ask James Matthew to go home and have rest. Dahil siya na ang nagbantay sa akin magdamag. And knowing Dad will come today, i let him have his rest. Seeing him in that situation is kind a hard. Lalo na ng malaman ko ang sinabi sa kanya ni Lance about Brenda. About their issues before. and i couldn't believe na madami rin palang pinagdaan si Brenda.

Now i feel sorry about Brenda dahil sa sobrang pagmamahal niya kay James Matthew ang inakala niyang tama was actually causing pain for James Matthew. And now that she wanted to fix things looks like its already too late.

Agad naman kong napatingin sa bumukas na pintuan. It was Dad.

"Hi My Pricess."

I hug him tight ng makalapit siya sa akin. It feels like i missed him so much. O baka dala narin ng napagusapan namin ni James Matthew kagabi. Kaya i was eager to have someone who can comfort me.

"I Missed You Dad."

"Looks like something bothering to you?"

Agad umupo si Dad sa upuan sa gilid ng kama. Kaya nagkatinginan kami. And i know he already know something is happen. The way he look at me i know he's trying to study my mind. And Dad was really good on that, thats why i couldn't hide anything from him.

"Just little thoughts, Dad."

"Mind if you tell me."

"S-sorry Dad not today."

I saw how Dad get a bit worried about me. But he manage not to show it well, Kaya naman binigyan nalang niya ako ng isang magandang ngiti.