Back To Each Other Arms

Chapter Fifty Three

BACK TO EACH OTHER ARMS

Chapter Fifty Three.

"Now Tell me Ally?! Tell me everything i need to know?"

Punong puno ng kaba ang dibdib ko habang hawak niya ako sa pupulsuhan. This the first time i saw so much pain in his eyes while looking at me. Kahit lasing na ako dahil sa alak na ininom ko. Ay malinaw na malinaw parin sa akin ang nakikita mula sa kanya. I could even feel his eagerness to hear everything. Every reason i got why i had to hide him about my pregnancy and especially about my twins, our twins.

Napaupo nalang ako at napaiyak ng todo. Dahil alam ko malaki ang kasalan ko sa paglilihim ko ng lahat. Ang katotohanan na dapat siya ang nasa tabi namin sa loob ng apat na taon.

"I-I'm sorry Lance. I'm very sorry. H-Hindi ko nagawang sabihin sayo ang lahat dahil sa takot ko. I-I'm sorry."

Kasabay ng mga salitang iyon ang walang humpay na pag-agos ng akong mga luha. Napahawak narin ako sa akin dibdib, dahil pakiramdam ko paulit ulit itong sinasaksak ng kasalanang akin nagawa.

Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin at ang mga bisig niya sa unti unting humahaplos sa akin, at ang mainit niyang yakap ang mas nagpalabas ng sakit sa aking dibdib.

Halos hindi ko siya narinig nagsalita. Nakayap lang siya ng mahigpit sa akin. I felt some strange feeling. Alam kong galit siya. Pero gumagaan ang pakiramdam ko habang yakap yakap niya ako. Siguro dahil siya lang ang nagiisang lalaking minahal ko ng ganito.

"All this time i watched you from a far, i alwasy wish i could be the one who will be beside you. Yung mga araw na nakikita kitang nakasmile at masaya, palaging dasal na sana isa rin ako sa mga dahilan ng masasaya mong ngiti, napakarami kong ipinagdasal sa bawat araw na tatanawin ko kayo sa malayo. Na sana ako ang kasakasama niyo.--"

Naramdaman ko ang pagtaas-baba ng balikat niya. At alam kong umiiyak narin siya dahil nararamdaman ko iyon mula sa mga salitang sinasabi niya.

"Those times i was hoping i am the father of your twins. I see happiness. I even smile wide thinking i carry them and laugh with them, play with at the beach."

Ramdam kong umangat siya ng pagkakayakap sa akin at dahan dahan hinaplos ang mukha ko. Pero nakatungo lang ako. Dahil ramdam na ramdam ko ang sugat na ibinigay ko sa kanya sa paglilihim ng lahat.

"Ally please look at me."

Umiling-iling lang ako dahil hindi ko siya kayang tingnan, isa pa bigla akong nakaramdam ng pagkahilo, dala narin siguro ng kalasingan ko at ang halo-halong pakiramdam ko dahil sa sitwasyon na ito.

"Please-- Ally, Look at me. I want you to look at me. Please be brave to look at me."

Hindi ko alam kung bakit bigla kong naramdaman na alam niya ang nararamdaman ko kaya hindi ko siya matingnan.

"You don't have to be afraid anymore, just look at me please Ally."

Hinahawi niya ang bawat hibla ng buhok ko na tumatakip sa aking mukha, i feel his warm hand become more warmer, Hindi ko namalayan na hinawakan ko narin pala ang palad niya na nasa aking mukha.

Unti-unti kong iminulat ang mata ko kahit pakiramdam ko ay may mabigat na dumadagan sa talukap ng aking mata, pero pinilit ko itong imulat, dahil naramdaman ko rin na dapat hindi na ako matakot sabihin sa kanya at ipakita sa kanya ang katotohanan na matagal kong itinago sa kanya.

"I-I'm sorry Lance. I'm sorry for hiding everything. Hindi ko gustong itago ito ng ganito katagal, pero sana maintindihan mo na natakot ako dahil hindi ko alam kung may Lance pa na para sa amin."

Kasabay ng titig ko sa kanyang lumuluhang mata ang salitang iyon. Hindi ko alam pero nakikita ko siyang nakangiti sa akin habang nakatitig sa kanya ang luhaan kong mga mata.

"You don't have to say sorry anymore. I already forgive you. I already i understand everything. Every reason you had. I do understand you, So please don't be afraid anymore. I will always understand you, just give me your trust. Please trust me to know everything. Every bit of it. Don't be afraid. And i will always be here for you and to our child. There will always me for you and the twins."

Kusang tumang tango ang aking sarili sa sinabi niya. At agad niya muli akong niyakap, this time mas mainit ang yakap niya at damang dama ko iyon. Kaya naman nayakap ko narin siya ng mahigpit. Dahil sobra ko siyang namiss. Matagal kong hinintay na mayakap ko siya muli ng ganito.

"I've missed you so much Ally."

"I miss you too Lance."

Kasabay ng salitang binitawan ko ang pagpikit ng aking mga mata. At alam kong sa pagkakataon na ito ang dahilan ay ang pagkalasing ko.

"And I Love You more than you ever know my Ally."

CRAIG LANCELLOT ANDERSON...

Napangiti nalang ako ng hindi ko siya narinig magsalita, kaya naman dahan dahan ko inangat ang sarili ko sa pagkakayakap sa kanya. At tama ang hinala ko, hindi na niya kinaya ang kalasingan niya. Hindi ko naman maiwasan hindi haplusin muli ang kanyang magandang mukha. Dahil matagal kong hinintay na mahawakan siya muli. Mayakap ng mahigpit. At ipadama ang sobrang pagmamahal ko para sa kanya. At eto na ang oras na pinakahihintay ko. Alam kong ito na ang umpisa para muli kaming magkasama at maging masaya. At ang makapiling ang magiina ko.

Maingat kong binuhat si Ally papasok sa kanyang kwarto. Nang maihiga ko siya sa kanyang kama ay hindi ko parin mapigilan ang hindi hawakan o haplusin ang kanyang mukha.

Because she is the only woman in my eyes who got this very beautiful angelic face. I can't help it not to feel how soft her skin. How beautiful her hair. I feel like i look crazy smiling just touching her. Alam kong kung may makakakita sa akin ay pagkakamalan akong may sira sa utak. Pero ganito siguro ang katotohan sa likod ng pagmamahal.

Lalo na sa taong muntik mo nang makalimutan ng tuluyan. Pero ang pagmamahal mo sa kanya ang muling nagpaalala sa'yo ng lahat.

"You never know how happy i am Ally. After knowing that all my hopes and dream will be come true right now---"

"Thank you. Thank you for being brave to look at me again. That's all i've been waiting for Ally. That you look at me with all your trust again. You don't have to be afraid anymore. Coz i am here now. I will protect you and the twins, I will make sure you will just smile in happiness."

Pagkabanggit ko ng mga iyon ay hinalikan ko siya sa kanyang noo. At nang tatayo na ako ay nakuha ng isang maliit na box sa side table ang atensyon ko. Kaya agad ko iyon kinuha. Laking gulat ko nang makita ang bawat sulat ko para sa kanya noon. Hindi ko alam na nabasa niyang lahat ang mga ito. Ang pagkakaalam ko ay hindi ito nakarating sa kanya, Dahil alam kong pinigilan ito ng kanyang ama.

Kaya mas lalo akong nakaramdam ng kaligayahan sa aking puso, Dahil ang lahat ng inakala kong hindi mangyayari ay nangyari. Those letters it means a lot to me. I am so happy she read all of it.

Napansin ko din ang isang maliit na kumikinang sa ilalim ng mga sulat. And this is what makes me burst into tears, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napaupo narin ako. Dahil nakita ko na nasa kanya parin ang kauna-unahang regalo ko sa kanya. Ang kwintas na ito. Nung nasa college pa kami. At ang kwintas na sekreto kong ipinadala nung graduation night niya.

Mas lalong tumindi ang pagmamahal ko para sa kanya. Dahil alam kong mahal parin niya ako. Alam kong minamahal parin niya ako. Kahit noon pa man.

"Thank you Ally. I love you."

LadyCovetStories ♥️♥️♥️