Back To Each Other Arms

Chapter Thirty Five

BACK TO EACH OTHER ARMS

Chapter Thirty Five.

Habang umiiyak ay agad kong pinuntahan ang kambal ko, una kong pinuntahan si Larry dahil sa totoo lang ay siya ang kamukhang kamukha ni Lance, para silang pinagbiyak na bunga.

Agad kong inaplos ang kanyang mukha. Pakiramdam ko ito na ang araw na kinatatakutan ko, ang araw na aksidenteng magkita kita silang tao ng kanyang ama. Mas lalo akong napahikbi ng maisip kung anong pwedeng mangyari sa mga susunod na araw ngayong andito si Lance.

Niyakap kong mahigpit ang anak ko kahit na naramdaman ko itong magigising dahil sa pagyakap ko.

"M-mommy"

Agad kong pinunasan ang luha ko bago ako umalis ng pagkakayakap sa kanya.

"Sorry baby, i just miss you. S-sorry if i did wake you up."

"It's okay mommy,"

Hinaplos kong muli ang mukha niya habang pigil na pigil ko ang mga luhang gusto na namang pumatak mula sa mga mata ko.

"Baby, sorry."

Nakita ko na medyo nagtaka ang anak ko sa sinabi ko. Kaya bungon ito at umupo para mas magkausap kami.

"M-mommy, a-actually i am the one who wanted to say sorry. Because i played too much of my gadgets, Ninong J.M is right, i should spend more time with you coz you are starting to get busy and stressed at work."

"It's okay Baby, also i shouldn't be acted like that only because you play gadget when we want your attention, you're sister told me that you just love it. so i understand now."

"Thanks Mommy."

"But i wanna ask a favor baby, when school is starting please study well okay, not just playing your gadgets."

Tumango tango naman siya.

"And also look after your sister well. and sometimes play with her."

"Yes mommy."

"Okay then, you can go back to sleep."

"Okay Mommy, goodnight."

Agad naman yumakap ang anak ko sa akin kaya nayakap ko na naman siya ng mahigpit dahil naisip ko na naman ang pagdating nila Lance.

"Goodnight my baby boy. sleep well."

Inayos ko lang ang kumot niya at isang halik lang sa noo ay lumabas na ako nang kwarto niya. At si Lucy naman ang pinuntahan ko.

Para akong nakakakita ng isang natutulog na anghel sa itsura ngayon ni Lucy. Kaya agad akong lumapit sa kanya, at inayos ang yakap yakap niyang pink teddy bear.

She was the most lovely angel i can ever watch sleeping. Kaya hindi ko alam kung makakaya kong malayo sila sa akin pagnagkataon, pero hindi papayag na makuha sila sa akin ni Lanceng ganun kadali kapag dumating ang araw na malaman niya na anak niya ang kambal ko.

"Ally."

Hindi ko napansin na kanina pa pala ako tinatawag ni Dad.

"Miss Watson, are you here with us?"