Back To Each Other Arms

Chapter Fifty Four

BACK TO EACH OTHER ARMS

Chapter Fifty Four.

Nagising ako sa sobrang sakit ng aking ulo. Dahan dahan akong napabangon. Habang hawak hawak ang aking sintido. Hindi ko maalala kung paano ako napunta sa kwarto ko dahil ang huli kong naaalala ay nasa may garden ako. Sinubukan ko muling alalahin kung sino at paano ako nadala dito sa aking kwarto. Pero blanko ang aking isipan. The more i keep trying to remember what happen to me. Ay mas sumasakit lang lalo ang aking ulo.

Tatayo na nasa ako ng mapansin ko ang baso ng tubig na may note card.

"Drink this medicine before you go down."

Bigla akong nakaramdam ng kaba dahil naiisip na siya ang nagdala nitong gamot. I know it was him. Because of what i remember na andito lang siya kahapon, and i bet hindi siya umalis. Siguro nakita niya akong lasing kaya nagpadala siya ng gamot na ito.

Agad ko naman ininom ang gamot na ibinilin niya bago ako nagtungo sa shower para makapagpaligo nang kahit papano ay matanggal ang hangover ko.

Halos napasigaw ako ng madama ko ang malamig na tubig na nagmula sa shower. Habang naliligo ako ay hindi ko naiwasan mapapikit, at mapahawak sa aking pisngi, At sa pagkakahawak ko na iyon ay biglang may naglarong imahe sa aking isipan sa garden, I can see someone was holding my face. I could even feel it. And the warm cuddle.

And i know who will do it. I know who done it. I could even feel him on me. His warm arms around me. Agad akong umalis sa shower at nagbihis, hindi ko na ininda kung hindi ako nakapagshower ng maayos dahil alam ko sa sarili ko na gusto ko siya muling mayakap.

Agad akong lumabas ng kwarto, And gladly i can hear some laughs inside the kitchen. I knew he was there too. Alam kong andun siya, kaya mas nagmadali ng paghakbang ang aking mga paa patungo sa kitchen.

And i was right, there he is with afron on, and laughing with the kids while his feeding them. My heart felt so happy seeing them this way. Ito na ang pinakamasayang araw na nakita ko. Ang makita silang tatlo na masaya habang kumakain.

Hindi ko na napigilan hindi maiyak. Dahil nakikita ko ang masaya kong mag-aama sa hapag-kainan.

Napalingon naman sila agad sa akin ng marinig ang singhot ko. Dahil napuno ng luha ang aking mga mata. Agad lumapit sa akin si Lance.

"Hey, what's with the tears?"

I can't believe i am seeing him this happy, his wide smile and sparkling eyes already show me how happy is he.

"Wala 'to."

"Are you sure?"

Tumango-tango naman ako at ngumiti sa kanya.

"Okay, come, i'll make you breakfast."

"You cook?"

"What do you think of me?"

Agad naman niyang itinuro sa akin ang suot niyang afron, and even the afron is a bit girly it was actually looks good on him. Kaya napangiti nalang ako. At humawak sa kamay niya na nakalahad sa akin.

"Sure."

Pero nagulat ako ng hilahin niya ako at yakapin ng mahigpit. Hindi na rin naiwasan hindi gumanti ng yakap sa ginawa niya. Dahil alam ko sa sarili ko na gustong gusto ko rin siyang mayakap.