Chapter 312– Behind the Scene
I’m numb. Kasama na atang ibinaon ni papa ang mga sakit na naramdaman ko isang buwan na nakkalipas. Wala nang luhang lumalabas sa mga mata ko, naubos na ata sa kakaiyak. I was staring at my blank expression in the mirror, those eyes are empty, dead. That’s what I have become, too tragic for a 15-year old.
“Baby? Let’s go?” nilahad ni Liam ang kamay niya. He’s driving the car now. He just turned 18 kaya ok na. He celebrated it without papa and I know it hurts him, pero matatag siya, I envy him.
“From now on, I’m driving you to school.” He smiled.
“Hmp, last sem mo na’to. 6 months mo lang ako mahahatid. Kakabitin!” Inirapan ko siya. Ngumisi lang ito. Hay naku, kaya maraming naloloko ‘tong kuya ko, masyadong mana sakin sa pagiging pretty.
“By next year you’ll be out for college. Mabobore lang ako dahil wala akong mabubully. Pero at least matatantanan ko na ang pahiram-hiram mo sa mga gamit ko para sa mga babae mo!” We managed to at least smile. Good thing we got each other, and of course mom.
Tinatahak ko na ang school grounds. I walked directly to our classroom, surprisingly, Gabriel is there.
“I switched section.” Nakaupo siya sa upuan ni Patrick. I can’t help but feel --- longing.
“Bakit naman? Don’t tell me nag-aalala ka pa sakin. Hello, si Scarlet ‘to, I’m capable of anything.” Tumawa ako pero ‘pilit’. He just stared and decided not to talk back.
“S-scarlet.” I heard a voice of a girl from the back. Lumingon ako, it’s Maddie.
“P-pwede ba tayong mag-usap?” nakayuko siya, hindi makatingin ng diretso sakin. Pinaunlakan ko na rin imbistasyon niya at lumabas muna.
“Condolence pala ---”
“Oh come on Maddie, wag na tayong magplastikan. What do you want?” halatang nabigla siya sa tinuran ko. I don’t care kung harsh or what, I don’t feel anything anymore.
“S-sorry. N-nagkausap kami ni Debbie. I mentioned it sa kanya. I thought it will make me happy pero --- pero nibrainwash niya si Patrick. She told her that pera ang habol mo sa kanya.” O well, Debbie. She’s a really diehard fan. Nawala na rin siya kasabay ng paglalaho ni Patrick. I hope they stink to death!
“I don’t care Mad. Please don’t ever mention that to me. I have other things in mind.” Tinalikuran ko siya. Priorities right?
Natapos na ang araw. Hindi nagtanong si Mr. Yuzon sa biglaang pagkawala ni Patrick although pinakilala si Gabriel kaya parang hindi naman nanghinayang ang mga classmates ko. Wala akong planong magtagal sa school kaya tinawagan ko agad si kuya para umuwi.
“I know what you did there.” Isang grupo ng babae ang umapproach sakin.
“What?”
“You. Isang manggagamit! Hindi ka na nahiya!” I recognized these are Debbie’s circle of sh1t friends. Tumaas ang noo ko at humalukipkip. Ito ang gusto ko, aksyon! Don’t care kung magalusan ako or ma knock down to death, basta gusto ko lang na may paglabasan ng galit ko.
“You know what, get a lif.e Wag yung nakikialam kayo sa buhay ng ibang tao. Hindi naman ako artista para pag-usapan niyo!”
“What did you say?!” akmang sasabuntan na ako ng babae na mukhang lider nila nang dumating si Liam. Sayang nakaready pa naman ang claws ko!
“Anong ginagawa nyo!” Liam blurted to the bunch of girls.
“L-Liam. W-we just w-ant….” Inirapan ko siya. Ang lalandi! Umurong na agad ang dila nang makita ang kuya ko! Sarap talagang pagsasampalin!
BINABASA MO ANG
Scares and Tricks
Teen Fiction"Nagsimula naman tayo sa 'kunwari' diba? Eh di magkunwari nalang tayong walang nangyari. Lahat na sila ay nag move on na, napag-iiwanan na tayo, dun sa totoong mundo. Please, let's wake up. Paalam." tinalikuran ko siya ngunit hinigit niya nya ang br...
