Chapter 54 – Welcome Home
“Siguro kahit sa susunod kong buhay, ganun parin.” He smiled in front of me. Lahat ng mga mata ay nakatutok sakin. Hindi ko mapigilan ang paggalaw ng mga labi ko, I can’t help but smile. Nawala ang matinding hiyang nadarama ko dahil sa sinabi niya, it doens't matter kung nakatingin silang lahat sakin, what matters is the man in front of me.
“So I guess, I have to wait Babe. Hihintayin kita dito.” Isang mabigat na ngiti ang namutawi sa kanyang labi niya. I don’t understand, he just vanished from the void. Sinundan ko siya pero hindi ko siya mahagilap. Natauhan ako sa galit na titig ng mga taong nakapaligid sakin.
What’s happening? Pero hindi ko sila pinansin, I need to get to Patrick! Ngunit hinarang ako ni Gabriel.
“You’ll live a miserable life Scarlet.” Umiiling siya.
“Anong nangyari Gabriel?” ngunit hindi niya ako sinagot, sa halip ay hinarap ako ni Debbie at sinampal. Naalala ko ang huling beses niya akong sinampal, it was then a bad memory pero this time I cannot understand why. Dapat ako ang galit sa kanya!
“You! You just made a deal with the demons!” nanlilisik ang mga mata niya, she was almost scary pero mas natakot ako sa mga pangyayari. What really is happening here?
At hindi pa sila tumigil sa mga masasakit na salita. Maging si Bella ay hindi ako pinalagpas.
“You’re so selfish Scare. You deserve this bad luck.”
Mariin kong tinakpan ang tainga ko. Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila! Nasasaktan ako kahit wala akong alam sa mga sinusumbat nila sakin. Hinanap ko si Patrick. Alam kong tutulungan niya ako, hindi niya ako pababayaan, hindi niya ako iiwan.
Tumakbo ako palabas ng lugar at naaninag ko kaagad ang kotse ni Patrick na mag-isang nakaparada.
“Patrick!” tawag ko. Ngunit hindi siya kumibo. Lumapit pa ako't tinawag uli siya ngunit nang dungawin ko siya ay napasigaw ko sa duguang katawan niya at katawan ko.
Marahas akong napadilat at suminghap ng hangin. Tanging isang nakakasilaw na bagay ang naaaninag ko. I can see a light bulb.
“Oh my God Scarlet!” sigaw ng pamilyar na boses. Bigla kong naramdaman ang mahigpit niyang yakap ngunit kasabay din nito ay ang matinding pagkirot ng aking katawan. Pero binalewala ko lang.
Marami akong gustong sabihin but I’m just lost of words, I’m still disoriented. Nakita ko ang manghang mukha ni Liam sa harapan ko and I just realized it was my mother who’s sobbing and hugging me.
Kumalabog ang pintuan at niluwa nito si Bella. I can still remember what she said to me pero madali niya akong niyakap.
“You make me worry too much! How could you?!” umiiyak siya.
“B-bella. Galit ka ba sakin?” those were my first words. Ngayon ko lang napansin ang kirot sa may bandang ulo ko. Hindi ako makagalaw dahil sa pagpitik nun.
“What?! Of course not!” gulat nitong tugon habang basang-basa ang mukha niya sa luha. Pero parang kidlat na dumaan sa utak ko ang huling nangyari. I can sense I’m in a hospital. Fvck, I’m alive! But --- but I'm not alone!
Umamba akong tatayo. Where is he?!
Ngunit may kung anong pumitik sa dibdib ko't napahinto ako sa paggalaw.
“Anak. Wag ka munang gumalaw. Baka mabinat ka, may pasa ka pa sa chest mo.”
“Pero ma.” Umiiyak si mama sa gilid and I don’t know why. What the hell is happening?!
BINABASA MO ANG
Scares and Tricks
Teen Fiction"Nagsimula naman tayo sa 'kunwari' diba? Eh di magkunwari nalang tayong walang nangyari. Lahat na sila ay nag move on na, napag-iiwanan na tayo, dun sa totoong mundo. Please, let's wake up. Paalam." tinalikuran ko siya ngunit hinigit niya nya ang br...
