Bad girls - Bądźmy razem ✔

Szesnaście

Maraton 3/5

Luke Pov's

Wstałem, że tak to ujmę cały w skowronkach. Zapytacie dlaczego? Dlatego,  że pomimo ciągłego odpychania mnie Sandra nadal mnie kocha. Skąd to wiem? Po prostu. Gdyby mnie nie kochała, to już dawno by mi coś zrobiła za to jak bardzo nachalny w stosunku do niej jestem.

Dzisiaj też jest dzień. Dzisiaj dalej będę próbował ją odzyskać i namówić do powiedzenia do mnie tych dwóch magicznych słów,  które tak kocham od niej słyszeć.

Szybko załatwiłem poranną toaletę i poszedłem do kuchni gdzie siedział Mike z Calem.

-Siema.- powiedziałem idąc do lodówki.

-Hej. - Powiedzieli zgodnie.

Zrobiłem sobie kilka kanapek, które szybko zjadłem i dopiero teraz zdałem sobie sprawę, że nie ma z nami zakochańca i Sandry.

-A gdzie rodzeństwo Irwinów?- spytałem chłopaków.

-Ashton pojechał na jakieś zakupy i potem mamy pomóc mu zrobić niespodziankę dla Marty.- powiedział Cal.

-Dlaczego?- spytałem głupio.

-To ty nie wiesz?- spytał Mike.

-Czego nie wiem?

-Irwin chce się oświadczyć Marcie.

Moja mina musiała być teraz przekomiczna, bo chłopaki na jej widok zaczęli się strasznie śmiać i nie mogli się opanować. Widząc ich w takim stanie sam zacząłem się śmiać, a gdy się opanowaliśmy kontynuowałem.

-A gdzie Sandra?

-Wyjechała.- powiedział spokojnie Mike.

-Co ?!?

Nie mogła mi tego zrobić. Po prostu nie mogła. Przecież ją kocham. A ona kocha mnie. Co prawda się tego wypiera ale ja wiem, że mnie kocha. Momentalnie pobladłem i siadłem na krześle przy blacie chowając twarz w dłoniach.

-Ej spokojnie stary- powiedział Cal.- Ona wróci. Ma tylko coś ważnego do załatwienia w Londynie.

Odetchnąłem z ulgą. Normalnie kamień spadł mi z serca. Bałem się, że wyjechała i już nigdy nie wróci, że mnie zostawiła. Najgorsza była myśl, że  może ona faktycznie mnie już nie kocha.  Ale..
przecież nie można kogoś darzyć uczuciem i potem nagle powiedzieć "nie kocham cię". Przecież to uczucie nie może od tak wyparować. No chyba, że Sandra od początku mnie nie kochała...