Warming-up

Proloog

De vaste uploaddag is woensdag! Dus vanaf volgende week woensdag elke woensdag een update! Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk gaan vinden! <3
Proloog

'Amsterdam!' schreeuwden ze met alle teamgenoten tegen elkaar, waarna de elf speelsters van het Amsterdamse team het veld opnieuw betraden.

Ze hadden net de pauze gehad na het derde kwart, en dus konden ze er weer helemaal tegen aan; de laatste vijftien minuten gingen ze knallen, daar was Anna zeker van.

'We kunnen dit, die schaal is straks van ons,' scheeuwde Anna richting haar team. 'Dit jaar worden wij kampioen.' Anna had er het volste vertrouwen in, en omdat ze een 2-1 voorsprong hadden, kon er weinig meer fout gaan, dacht ze.

Het fluitsignaal klonk en gelijk probeerde Amsterdam in de aanval te gaan.

Haar teamgenoot Suzan verloor de bal en de tegenstander – HC Den Bosch –maakte daar gunstig gebruik van door in de aanval te gaan. Anna vond het een domme fout, aangezien Den Bosch vaak slim wist om te gaan met zulke fouten.

'Fuck,' vloekte Anna toen Den Bosch de gelijkmaker maakte.

Nu moesten ze wel scoren, anders zou het aankomen op shoutouts.

Het was de finale voor het kampioenschap. Vorig hadden ze het ook al uit handen gegeven, toen moesten ze ook tegen Den Bosch.

'Kom op, meiden!' moedigde hun coach Tom het team aan. 'Laat zien dat Amsterdam de beste is.'

Ze kreeg de bal van Rosa aangespeeld.

'Anna, aanvallen!' riep Carlijn naar haar.

Ze rende zo snel als ze kon met de bal naar voren. Toen ze de cirkel had bereikt, wilde ze bal naar Celine spelen, maar in plaats daarvan kwam de bal tegen de voet van de verdedigster van Den Bosch, die haar pass had willen voorkomen.

Shoot.

Een kleine glimlach sierde Anna's lippen.

En omdat het shoot in de cirkel was, zouden ze een strafcorner krijgen, en dus een grote kans om te scoren.

'Madelief, jij speelt de bal naar Anna,' besloot Lisette.

Anna en Madelief knikten, waarna iedereen klaar ging staan.

De scheidsrechter floot, wat betekende dat het kon beginnen.

Madelief speelde, zoals afgesproken, de bal naar Anna, die met een harde slag de bal rechtsboven in het doel wist de krijgen. De keeper en de veldspeelsters die in het doel stonden waren kansloos.

'Lekker, An!' Ze werd door haar teamgenoten bejubeld.

Sara gaf haar een highfive. 'Goed gedaan! Ik ben trots op je.'

Met drie minuten te gaan, moest het lukken de voorsprong deze keer niet kwijt te raken.

De laatste minuut was ingegaan en een laatste aanval voor Amsterdam volgde. Helaas eindigde deze net naast het doel.

De scheidsrechter floot af. Eindelijk waren ze zeker van het kampioenschap.

'Door mooie goal van jou hebben we de schaal,' complimenteerde Tom haar.

'Nou, dat valt wel mee, hoor,' glimlachte ze. 'In mijn eentje had ik die bal nooit kunnen binnen tikken

Anna keek het publiek in, op zoek naar haar ouders, broer, stiefvader, stiefmoeder en stiefbroer. Eenmaal gevonden, zag ze dat haar broer Ruben naast een jongen stonden die haar bekend voorkwam.

Waar kende ze hem van?

Ze werd uit haar gedachten gehaald door Madelief, die op haar rug sprong en Anna hevig heen en weer schudde.

'Wij zijn kampioen, wij zijn kampioen!'