Warming-up

08

Vanavond Ajax - Go Ahead Eagles en ik ben vandaag jarig, dus het zou mooi verjaardagscadeau zijn als Ajax vanavond wint! :)

Hoofdstuk 8

'Wat heb jij nou weer gedaan? Gevochten of zo?' vroeg Jasmijn, toen ze Anna kwam ophalen om richting de hockeyclub te gaan fietsen.

Ze slikte. Dit was iets waar ze al bang voor was geweest. Jasmijn was één van haar beste vriendinnen, maar ze zou gaan flippen zodra ze het nieuws zou horen.

'Anna, geef eens antwoord en een eerlijk antwoord graag.'

'Het is een ontzettend stom verhaal en beloof me dat je me niet zult gaan uitlachen. Maar ik heb mijn wang gestoten toen ik mijn hockeyspullen aan het pakken was tegen de punt van mijn bureau.'

'Oh, wauw, dat is best dom, ja,' gniffelde Jasmijn.

'Hé, ik zei dat je me niet mocht uitlachen!'

'Oké, oké, ik stop al. Ik vind het zo vet dat je morgen waarschijnlijk je debuut mag maken. Vind je het trouwens leuk als ik morgen kom kijken?'

'Ja, dat zou me erg leuk lijken. Wil je dat echt doen?'

'Ja, tuurlijk. Ik wil met mijn eigen ogen zien dat mijn beste vriendin haar debuut maakt bij Dames 1,' reageerde ze. 'Zelf hoop ik daar ook ooit te mogen staan, dus dan krijg ik ook een beetje mee hoe dat gaat.'

'Ik denk dat het vooral spannend zal gaan zijn en dat ik me nog nooit zo zenuwachtig heb zal gaan voelen als ik dat morgen ga doen. Ik bedoel: het is wel Amsterdam Dames 1, één van de beste teams van Nederland.'

'Ik denk niet dat jij je daar morgen mee bezig moet houden, An. Ik denk dat jij vooral moet gaan genieten morgen en je niet moet bezighouden met de statistieken, hoe moeilijk dat ook klinkt,' adviseerde Jasmijn haar.

'Ik klink nu erg stom en ik vermoed dat ik hetzelfde zou doen en voelen als jij morgen, maar probeer gewoon te genieten. Een debuut zoals deze maak je slechts één keer in je hele leven mee.'

-

'Lekkere overwinning, meiden!' complimenteerde Simone het team.
'Ik denk dat we het eens kunnen worden over wie vandaag de speelster van de wedstrijd wordt.'

'Anna!' werd er door iedereen behalve Anna geroepen.

Er sierde een lach rond haar lippen.

'Voor degenen die het niet weten: de kans dat Anna morgen meedoet met het eerste is erg groot en vandaag heeft ze opnieuw bewezen dat ze daar zeker thuishoort.'

Meteen vulde de kleedkamer zich met het geluid van geklap en gejuich.

-

Nadat ze zich gedoucht had, stapte Anna met een lekker gevoel de kleedkamer uit. Ze had een goede wedstrijd gespeeld en had er zin in om morgen haar debuut te maken. Vanochtend had ze een sterke pijnstiller genomen tegen de pijn die haar ribben gaven en tijdens had ze absoluut niet pijnloos gespeeld.

'Wil je wat drinken, An?' vroeg Chris.

'Ja, lekker. Doe maar een col-'

Opeens voelde ze twee handen voor haar ogen en ze viel stil doordat het zo uit het eens was.

'Hey, zussie,' werd er in hoor gefluisterd.

'Ruben!' riep Anna enthousiast en draaide zich om en vloog vervolgens haar broer in de armen.

'Je speelde geweldig!' was Ruben van mening.

'Bedankt.'

Naast hem stond een jongen die ze vaag ergens van kende.

'Herken me niet meer?' lachte hij, en hij had haar door.

'Je komt me bekend voor, moet ik toegeven. Maar het lukt me niet om je te herkennen wie je bent. Dit komt echt superstom over. Sorry,' gniffelde ze.

'Het geeft niet. Carel,' hij stak zijn hand naar uit, die ze beantwoordde en glimlachte.

Tuurlijk. Het was Carel Eiting, haar oude buurjongen. Anna kon zichzelf wel voor de kop slaan. Toen haar ouders gingen scheiden, verhuisde ze met haar vader naar Oud-Zuid en haar moeder trok in bij Michael, die in IJburg woonde.

Carel en Ruben waren als broers vroeger. Omdat zij zich meestal op de hockeyclub bevond en Ruben vier jaar ouder was dan zij, zag ze Carel bijna nooit meer. Zeker de laatste jaren niet, aangezien hij het ook druk had met voetbal. Het was ruim zes jaar geleden dat ze hem voor het laatst gezien had.

'Ik vind mezelf nu zo dom!'

'Nee joh, dat moet je niet doen. We hebben elkaar al jaren niet gezien. Zo gek is het niet.'

'Zeg eens eerlijk: had je mij herkend?'

'Ja, je bent geen spat veranderd,' antwoordde Carel lachend. 'Bovendien kom ik soms naar je wedstrijden kijken.'

'Dat je niet naar me toegekomen bent,' reageerde ze.

'Ja, meestal moest ik ook zelf spelen en ik kwam vaak slechts een half uurtje kijken, dus niet eens de hele wedstrijd.'

Ze knikte begrijpelijk.

'Ik moet gaan, want ik heb een wedstrijd vanmiddag met Ajax 1. We spelen tegen Vitesse.'

'Succes dan alvast,' wenste Anna hem toe. 'Zou ik anders een keertje naar jouw wedstrijd kunnen kijken?'

'Ja, dat is mogelijk. Zet mijn nummer anders in je telefoon, dan app ik je en vertel je mij de data die uitkomen.' Carel haalde zijn mobiel uit zijn jaszak.

'Goed plan,' stemde ze in met zijn plan en nam zijn telefoon aan om daarna haar nummer in zijn mobiel te zetten.

'Kijk eens,' Anna overhandigde Carel zijn telefoon.

'Ik zal je vanmiddag een berichtje sturen als ik in de bus richting Deventer zit.'

'Heb je nu al het telefoonnummer van mijn zusje gefixt?' bemoeide Ruben zich er grinnikend mee.

'Doei, Ruben. Het lijkt me beter als jij je op pap en Charlotte richt in plaats van dat jij je hierin mengt,' ze duwde haar broer naar haar vader toe.

'Nou, zeg. Ben ik een keer in Amsterdam om mijn lieftallige zusje te zien, die ik onwijs erg heb gemist, word ik hier weggestuurd als ik jou aandacht geef,' Ruben deed alsof hij beledigd was.

'Leuk je te zien spelen en je eindelijk weer gesproken te hebben, Anna,' glimlachte Carel.

Ze schonk hem een glimlach terug. 'Insgelijks. Veel succes met je wedstrijd vanmiddag en wel winnen, hè!'

'Ik ga mijn best voor je doen,' grinnikte Carel, 'de kans dat we winnen, is groot. Maar ik kan er nooit 100 procent zeker van.'

'Fijne dag nog, Anna. En geniet van je overwinning.' Carel zwaaide naar haar.

'Bedankt, Carel. Succes met je wedstrijd en als ik naar de eindstand kijk vanmiddag, dan wil ik zien dat je gewonnen hebt,' grijnsde ze, terwijl ze naar Carel zwaaide.

'Dus, jij en Carel?' begon Ruben direct nadat Carel vertrokken was.

'Luister, ik heb een relatie met Mats en die zou ik voor geen miljard willen inruilen. Carel is een oude buurjongen van me en ik heb hem vandaag één keertje teruggezien. That's it.'

'Zo bedoelde ik het ook helemaal niet, An,' beantwoordde Ruben de reactie van zijn zus. 'Jullie gaan goed met haar om, net als vroeger. Dat was wat ik met mijn opvatting bedoelde. Hoe gaat het tussen jou en Mats?'

'Het gaat al een half jaar goed en we zijn gelukkig samen. Het lijkt alsof ik geen tegenslagen ken de afgelopen tijd. Morgen mijn debuut maken. Ik kan niet wachten.'

'Klinkt goed,' knikte Ruben. 'Komt hij morgen naar zijn vriendin kijken hoe ze de sterren van de hemel speelt en haar debuut maakt bij Dames 1?'

'Jazeker. Daar twijfelde hij geen seconde over. Hij had vandaag ook graag willen komen, maar hij moest last-minute invallen op zijn werk.'