Warming-up

01

Hoofdstuk 1

'Een beetje zin in het nieuwe seizoen?' vroeg Simone, haar nieuwe coach voor dit seizoen.

Anna knikte. 'Zeker. De voorbereiding vind ik maar niks, maar ik kan niet wachten om straks weer op het veld een belangrijke wedstrijd te moeten spelen.'

'Dat snap ik. Ik moest trouwens van Sander aan je doorgeven dat hij graag wil dat je dinsdag meetraint met Dames 1.'

Haar mond viel open. Het zou pas haar eerste seizoen worden in de A1 van Amsterdam en de voorbereiding was nog niet eens klaar, en ze mocht dinsdag voor het eerst meetrainen met Dames 1.

'Je maakt geen grap, toch?' vroeg ze voor de zekerheid.

'Nee, natuurlijk niet, Anna,' antwoordde Simone. 'Je bent afgelopen jaar opgevallen in de B1, waar je een ontzettend goed seizoen speelde. Je hebt dit verdiend. Als je geluk hebt, is er wellicht een kleine kans dat je binnenkort je debuut zou mogen maken.'

Anna glunderde. 'Ik kan het gewoon niet geloven.'

'Je bent een groot talent en ik durf te zeggen dat je op dit moment één van de grootste talenten bent die hier rondloopt. Je verdient het.'

'Bedankt voor het vertrouwen wat je me geeft, Simone. Zonder jou als coach was dit me niet gelukt, dat weet ik zeker.'

'Graag gedaan, An. Maar je moet onthouden dat je dit met name aan jezelf te danken hebt. Je hebt jezelf in de kijker gespeeld de afgelopen maanden. Je straalt plezier af wanneer je op het veld staat en valt op in je spel. Ik begrijp waarom je mag meetrainen.'

'Goed, ga je maar gauw omkleden en ik neem aan dat de meiden hartstikke nieuwsgierig zullen zijn naar wat ik je te vertellen had.'

'Ga ik doen,' en met die glimlach liep Anna richting de kleedkamer.

'En, wat wilde Simone van je?' wilde Charissa weten en iedereen in de kleedkamer viel direct stil.

Ze werd er hier en daar wat ongemakkelijk van om zo in de spotlights te staan, maar herpakte zich gauw.

'Morgen, dinsdag dus, zal ik gaan trainen met Dames 1,' vertelde Anna met een trotse glimlach.

'Wat! Dat meen je niet! Zo vet!' schreeuwde Jasmijn, haar beste vriendin, en vloog haar om de hals.

Terwijl ze zich douchte en vervolgens omkleedde, bleef het geweldige nieuws door haar hoofd spoken. En ook kon ze zich niet voorstellen hoe vet zou zijn om met alle internationals op het veld te mogen staan. Het waren immers haar voorbeelden.

'Zullen we samen naar huis fietsen?' vroeg Jasmijn.

'Ja, is goed.'

Anna haalde haar fiets van het slot en wachtte tot Jasmijn haar fiets had gepakt.

'Is het al tot je doorgedrongen?' wilde Jasmijn weten en ze kon het enthousiasme in beste vriendins stem horen.

'Niet echt,' beantwoordde ze de vraag. 'Het voelt voor mij alsof ik in een droom leef, die nu opeens lijkt uit te komen.'

'Ik vind het zo tof voor je en ik ben ergens een beetje jaloers op je, omdat ik het zelf ook graag wil. Maar ik gun het jou van harte en ik weet hoeveel je ervoor doet.'

'Het kan zijn dat je over een paar maanden niet meer in ons team speelt, terwijl het je eerste jaar als A-junior zou worden,' voorspelde Jasmijn.

'Het kan, maar het hoeft niet. Ik ga ervan uit dat ik dit seizoen bij jou in het team zit en ik zie wat de toekomst me brengt. Als ik er nu vanuit ga dat ik zal worden overgeplaatst en dat gebeurt straks niet vanwege iets, dan zal ik teleurgesteld zijn. Daarom heb ik geen verwachtingen, Jas.'

-

'Hé, lieverd,' glimlachte Chris naar zijn dochter. 'Lekker getraind?'

'Je eten staat klaar op tafel, An,' deelde haar stiefmoeder, Charlotte, mee.

Haar ouders waren toen Anna zeven was uit elkaar gegaan. Chris was al vlug na de scheiding een relatie met Charlotte aangegaan. In het begin had ze er moeite mee gehad, maar uiteindelijk zag ze in dat ze haar vaders geluk niet in de weg wilde staan.

'Wat hoorde ik nou? Mag je meetrainen me-'

'Ja, morgen train ik met Dames 1,' onderbrak Anna haar twee jaar oudere stiefbroer Jesse.

Chris en Charlotte keken verrast op en Chris stond op om richting zijn dochter te lopen.

'En dat moeten we horen van Jesse?' riep Chris verontwaardigd uit.

Ze schoot in de lach. 'Vergeten te vertellen.'

Charlotte schudde haar hoofd. 'Ik begrijp niet dat je ons zoiets groots kunt vergeten te vertellen. Als ik jou was geweest, was dat de eerste zin die ik had gezegd zodra ik het huis binnen zou stappen.'

'Kom hier,' haar vader opende zijn armen om haar in een omhelzing te trekken. 'Ik ben ontzettend trots op je. Ik zie hoe hard je ervoor knokt om de beste te worden en zo zie je maar dat jouw harde werk niet voor niks is geweest.'

'Wij gaan even een rondje door het Amsterdamse Bos doen,' deelde haar stiefmoeder mee.

'Zullen we anders zo meteen een ijsje gaan halen om het hockeysucces van mijn stiefzusje te vieren?' stelde Jesse voor.

'Lekker,' ging Anna in op zijn voorstel.

'Maar eerst moet je avondeten!' riep Charlotte.

'Jaja, komt goed, mam. Ik zorg ervoor dat ze haar eten opeet, gaan jullie maar wandelen,' Jesse gaf haar een knipoog.

-

'Dit kon ik gebruiken na die zware training van vanmiddag,' glimlachte ze.

'Vandaar ook die drie bolletjes zeker?' grinnikte Jesse.

Anna haalde lachend haar schouders op. 'Soms mag je van je gezonde eetpatroon afwijken als topsporter, vind ik. Anders overleef je het niet.'

'Vrouwen kunnen sowieso niet zonder fastfood,' was haar stiefbroer van mening.

'Volgens mij ben jij degene die na elke voetbalwedstrijd zaterdag een patatje neemt, de meeste zakken chips opeet in huis en vaak pizza bestelt. Al die dingen doe ik niet, dus ik vermoed dat wat je net zei niet helemaal klopt.'

Jesse krabde lachend achter zijn oor. 'Ik denk dat jij jouw punt gemaakt hebt, An.'

'Dat dacht ik ook,' zei ze, terwijl ze het ijsje naar haar mond bracht.

'Moet je zaterdag spelen?'

'Ik ga daarvan uit dat ik zaterdag gewoon op het veld sta met de A1 om te strijden voor het landelijk, ook al training ik morgen niet met hen. Ik denk niet dat ik na één training direct al in de wedstrijdselectie wordt opgenomen van Dames 1, al zou het me natuurlijk super cool lijken, maar trainen vind voor nu een grote stap.'

'Ben je zenuwachtig voor morgen?' Jesse keek haar aan.

'Ik vind het spannend, ja,' gaf Anna toe, 'maar ik weet dat ik de zenuwen de baas moet zijn morgen en vooral ervan moet gaan genieten dat ik deze kans heb gekregen.'

'Zo wil het horen, An. Je gaat morgen doen wat je altijd doet, en dat is lekker hockeyen en je moet maar denken dat al die topspeelsters ook zo zijn begonnen als jij.'

'Ja, dat weet ik. Al hoop ik dat de spanning verdwijnt zodra ik een paar minuten op het veld sta, en anders moet ik ermee leren omgaan dat het niet mijn spel naar beneden zal gaan halen.'

'De coach heeft er vast begrip voor dat je morgen ietwat onwennig op het veld staat. Alles is nieuw. De trainer, de groep waar je mee traint en de sfeer, maar ik denk dat als je morgen plezier uitstraalt en doet waar je goed in bent, je gaat knallen,' sprak Jesse haar toe.