Warming-up

29

Echt heel jammer dat we gisteren niet gewonnen hebben.. Maar ja, nu moeten we het volgende week thuis afmaken!

Hoofdstuk 29

Carel Eiting was de naam die op haar telefoonscherm verscheen.

Anna nam op.

'Hey,' zei ze zacht. Anna was al best gespannen voor vanavond. Zou Jasmijn gelijk dan toch gelijk hebben gehad?

Hé, Antje. Heb je al een beetje zin in vanavond?'

'Ja,' antwoordde Anna, 'heel erg. Mag ik weten wat we gaan doen?'

Ze hoorde Carel aan de andere kant van de lijn in de lach schieten.

'Nee, je ziet het vanavond wel. 'Je bent wel nieuwsgierig, hè!'

'Jammer,' lachte ze, 'het is altijd het proberen waard.'

'Maar waar ik eigenlijk voor bel, is om te vragen of je het goed vindt als ik je om half zes ophaal?'

'Ja, dat is goed.'

'Oké, dan zie ik je vanavond,' reageerde Carel.

'Ja, tot vanavond inderdaad.'

-

'Anna?' hoorde ze achter zich. Ze was boodschappen gaan doen met Ruben.

Anna draaide zich om en schrok zich dood. Het was Estelle, maar naast haar moeder stond niemand minder dan Michael.

'I-ik moet gaan,' stotterde ze zachtjes en wilde weglopen, maar dat liet Michael niet gebeuren en pakte haar arm vast.

'Niet zo snel, jongedame,' zei hij en hield nog steeds haar arm vast.

Anna slikte en de angst sloeg toe. Waar bleef Ruben?

'Laat me los,' ze probeerde haar arm terug te trekken, maar dat Michael niet toe en schoot in de lach.

'Laat haar los,' hoorde ze plots naast zich.

Ze keek opzij en naast haar stonden Frenkie, Matthijs en Carel.

Maar opnieuw veroerde haar stiefvader zich niet. Hij begon zelfs steeds harder in haar arm te knijpen.

'Luister,' begon Frenkie, 'je laat Anna nu los.'

'En anders wat?' Uitdagend keek Michael hen aan.

Anna stond te trillen van angst. En de pijn die Michael haar deed, was bijna niet uit te houden. Hij had haar arm zo stevig vast.

'Mich, laat haar los,' Estelle verhief haar stem en keek haar dochter aan. Hierna liet Michael haar arm los en deed ze gelijk een paar stappen naar achteren, waarna Carel haar opving en zijn armen om haar heen sloeg.

'Het is al goed,' fluisterde hij terwijl Anna nog helemaal stond te trillen. 'Het is voorbij.'

'Wat is hier aan de hand?' vroeg Ruben.

'Anna wil niet eens met haar moeder praten,' antwoordde Michael.

'Nee,' Carel schudde zijn hoofd, 'Michael wilde Anna niet loslaten en je zusje is nu heel angstig. Bovendien heeft Anna duidelijk gemaakt geen contact met Estelle zolang ze aan Michaels kant staat.'

Ruben zuchtte. 'Mam, wat doe je haar toch allemaal aan? Je weigert haar te geloven als ze jouw vriend van geweld beschuldigt. Ik heb ze gezien, en die komen zeker niet van hockey.'

Estelle bleef stil.

'Ik denk dat het beter is als we gaan,' vond Carel.

'Ga jij maar met de jongens mee,' besloot Ruben. 'Ik doe de boodschappen wel alleen.'