Warming-up

23

Hoofdstuk 23

Met een vreselijke hoofdpijn werd ze wakker en ze had dan ook gelijk spijt dat ze haar ogen had opengedaan.

Anna gaapte. Toen ze naast haar keek, zag ze tot haar verbazing dat Carel daar lag en geen Mats.

Wat was er gebeurd dat ze nu naast Carel in bed lag? Waarom had ze niet in haar eigen bed thuis geslapen vannacht?

Ze draaide zich om en met opengesperde ogen staarde ze naar de nog slapende Carel. Zijn haar zat vreselijk door de war en ze vond het er schattig uitzien.

Langzamerhand kwamen alle herinneringen van gisteravond naar boven.

De alcohol had behoorlijk gevloeid en nadat ze spelletjes hadden gedaan, wist Anna het niet meer. Zou Carel het wel zich allemaal nog kunnen herinneren? Ze hoopte zo dat ze geen domme dingen had gedaan met Carel.

Ze had toch geen seks gehad met Carel? Maar toen ze onder de deken keek, zag ze dat ze gewoon nog haar kleren van gisteravond aan had. Opgelucht haalde Anna adem.

'Goedemorgen,' hoorde ze plots. Ze was zo diep in gedachten verzonken, dat ze niet eens had gemerkt dat Carel ondertussen wakker was geworden.

'Ja, jij ook,' zei ze zacht.

'Hoe voel jij je?' Carel draaide zich naar wat meer haar om.

'Waarschijnlijk nog slechter dan jij.'

Hij schoot in de lach. 'Ja, ik heb een stuk minder op dan jij.

'Ga anders nog even slapen. Dat ga ik ook doen, denk ik.'

'Ja, dat lijkt me een goed plan,' stemde ze met zijn plan in.

'Trusten, again.'

-

Voor de tweede keer opende Anna haar ogen. Maar deze keer voelde zij zich een stuk beter.

Ze keek op haar telefoon en zag dat ze ruim drie uur geslapen.

Naast haar lag Carel niet meer, wat ergens een teleurstellend gevoel vanbinnen opleverde.

Maar toen ze het briefje dat hij naast haar neergelegd had, werd het meteen duidelijk.

Hey Annie,

Ik ben naar de teambespreking en ben rond 16:00 weer thuis. Blijf zolang als je wilt, ik heb nog sushi van gisteren in de koelkast staan als je wilt. Maak het jezelf gemakkelijk. Ik hoop dat ik je nog zie en dan kunnen we er nog een gezellige middag van maken!

X Carel

Anna glimlachte. Voorzichtig bukte ze en pakte haar krukken van de grond, waarna ze met haar krukken richting de keuken liep.

Ze besloot een eitje te bakken en pakte twee eieren en boter, die ze beiden in de pan gooide.

-

We don't wanna believe it, that it's all gone.
It's just a matter of minutes, before the sun goes down.
We're afraid to admit it, but I know you know, know that we should've known better, but kept on trying.
It's time that we see it, the fire's dying out.
Can't believe that I see this, we're out of chances now,
and I just want you to know that

You and me, it was good, but it wasn't right.
And it'll be hard, but I know I will make it out.
Step by step, I'll move on and get on with life.
So I let go, and I hope you'll be happy now
You and me, it was good, but it wasn't right.
And it'll be hard, but I know I will make it out.
Step by step, I'll move on and get on with life.
So I let go, and I hope you'll be happy now.