Warming-up

12

De laatste 16 is een feit!!!

Hoofdstuk 12

Het kwam met bakken uit de lucht. Anna zuchtte luid. De snelste weg naar haar huis was afgesloten, en daar kwam ze achter toen ze van Jasmijn kwam. Nu wist ze niet precies meer waar ze was. Het zat haar allemaal niet mee vandaag.

'Anna?' hoorde ze achter zich.

Met een ruk draaide Anna zich om. Ze dacht dat het Carel was die ze had gehoord en ze zag dat ze het juist had gehad toen ze hem zag staan.

'Hey, Carel,' glimlachte ze oprecht. Ze was blij om hem te zien. Hij kon haar vast vertellen hoe ze thuis ging komen.

'Wat doe jij nu hier? Ben jij verdwaald of zo?' lachte hij.

Ze keek rond en zag dat ze voor het trainingscomplex van Ajax, De Toekomst, stond.

'Ik moest in de buurt zijn,' antwoordde ze. 'Of na ja, de weg was afgesloten en ik dacht dat ik het beste zo kon fietsen, maar ik ben niet zo bekend in Zuidoost en ik denk dat ik ben verdwaald.'

'Ik zal je anders wel thuisbrengen,' besloot Carel. 'Je fiets past makkelijk in de achterbak, dus ik zou zeggen: stap maar in.' Carel wees naar de Mercedes die op het parkeerterrein stond.

'Ik wilde net Google Maps gaan aanzetten toen jij me riep,' vertelde Anna.

'Misschien moet je de volgende keer toch een andere route nemen.'

'Ja, dat zal ik doen,' grinnikte ze, terwijl ze de auto instapte. 'Gelukkig ben jij mijn reddende engel vandaag.'

'Je bent helemaal doorweekt,' merkte Carel op.

Ze keek naar haar kleding. Ze had het niet eens doorgehad dat haar kleding compleet nat geregend was door de stress dat ze verdwaald was.

'Wil je anders dat ik een droog trainingspak voor je ga halen?' stelde Carel voor.

Ze schudde hevig haar hoofd. 'Nee joh, ik ben zo thuis. Al die moeite voor die paar minuten is niet nodig.'

'Oké, ik ga daarmee akkoord. Als jij dat wilt, dan respecteer ik dat. Zou je het trouwens leuk vinden om een keer wat bij te drinken?'

'Jazeker, lijkt me ontzettend gezellig. We appen nog wel wanneer en over de tijd, want ik denk dat we beiden onze agenda's niet uit ons hoofd weten.'

'Akkoord, anders raken we inderdaad in de waar met de datum. We hebben beiden zo'n hectisch en druk leven,' zei Carel. 'Ik vond je trouwens een goede wedstrijd spelen zondag.'

Na een kleine tien minuten zo gekletst te hebben, waren de twee aangekomen bij het huis.

'Bedankt voor het thuisbrengen, Caar,' bedankte ze hem met een grote glimlach.

'Geen probleem. Het is geen moeite en ik doe het graag,' glimlachte Carel.

Een ongemakkelijke stilte viel en geen van beiden wist wat te zeggen.

'Ik zal je fiets uit de auto halen,' maakte Carel een einde aan de stilte.

Ze haalde opgelucht adem en stapte uit Carels auto.

'Nogmaals bedankt.'

Anna werd in een omhelzing getrokken door Carel. 'Graag gedaan, Annie.'

Annie. Zo noemde hij haar vroeger ook altijd, herinnerde ze zich. Een voorzichtige glimlach sierde haar mond.

'Fijne avond. Ik spreek je gauw weer, hoop ik,' en met die woorden stapte Carel terug zijn auto in, waarna het niet lang duurde voordat hij de motor had gestart. Hij toeterde en ze zwaaide naar haar oude buurjongen voordat hij wegreed en zij vrolijk het huis binnenstapte.

'Was dat nou Carel net die je thuisbracht?' wilde Chris weten bij binnenkomst.

'Ja, klopt.'

'Hoezo?' ging haar vader door.

'Om een lang verhaal kort te maken: ik was verdwaald in Zuidoost en kwam Carel tegen, die me dus naar huis heeft gebracht,' reageerde ze.

'Oh, oké. Dan is het goed.'

'Wat had je dan verwacht?' gniffelde Anna. 'Dat ik met een of ander spannend verhaal zou komen?'

'Nee, hoor. Maar het verbaasde me gewoon dat je werd afgezet. Voor als je niet doorhad; Mats is hier ook al.'

Toen ze naar de bank keek, zag ze daar haar vriendje zitten.

Ze dacht te zien dat hij jaloers was, of leek dat maar schijn? Anna schudde de gedachte van zich af en wandelde naar Mats toe om een kus op zijn lippen te drukken.

'Hey, Matsie,' Anna plofte naast haar vriend op de bank.

'Hoi,' reageerde hij en streek een pluk haar uit haar gezicht. 'Ik heb je gemist, Antje. We waren bezorgd om je toen jij jouw telefoon niet opnam. Je vader en ik dachten dat Michael je misschien opnieuw wat had aangedaan en dat je ergens lag te creperen van de pijn. Maar ik ben blij dat je er nu bent.'

Ze glimlachte voorzichtig. 'Ik jou ook, maar gelukkig is er niets ernstigs gebeurd.'

-

De warme knop draaide Anna om en wachtte geduldig totdat het water warm genoeg was om eronder te stappen.

Na een lange douche stapte ze eronder vandaan. Eigenlijk had ze er veel langer onder willen staan, maar ze wist dat Charlotte stond te dringen om te douchen, aangezien haar stiefmoeder net naar de sportschool was geweest.

Nadat Anna zich in haar joggingbroek en shirt van Mats had gewurmd, ging ze volledig ontspannen haar kamer in, waar Mats druk op zijn laptop aan school bezig was.

'En? Lekker gedoucht?' vroeg Mats, toen ze haar kamer binnenkwam zonder op te kijken van het beeldscherm.

'Ja,' knikte ze, terwijl ze haar mobiel van het nachtkastje haalde. De eerste berichten waren al binnengestroomd, zag ze.

Carel Eiting:
Wanneer heb je tijd om wat te gaan eten samen?

Anna Molenaar:
Donderdagavond kan ik, jij ook?:)

Carel Eiting:
Yes, 18:15 bij Van Dam?

Anna Molenaar:
Klinkt goed! Zie je dan!

Met een lach op haar gezicht had ze het gesprek via WhatsApp met haar oude buurjongen gevoerd.

'Wat lach je?' Mats sloeg zijn arm om haar heen en probeerde mee te kijken op haar mobiel, maar gauw drukte Anna haar telefoon uit.

Moest ze haar vriend de waarheid gaan vertellen? Ze wilde absoluut geen jaloezie bij Mats kweken, maar als er iets was waar ze tegen was, was het wel liegen.

'Niks bijzonders. Carel vroeg of ik wat met hem ging eten,' antwoordde ze eerlijk.

Mats trok zijn wenkbrauwen op en zijn blij stond vragend. 'Wie is Carel?'

'Carel is mijn oude buurjongen. Hij is één van Rubens beste vrienden en speler van Ajax 1. Hij was vorige week zaterdag wezen kijken naar mijn wedstrijd toen Ruben hier ook was en vanmiddag heeft hij me thuisgebracht.'

'Oh, die Carel.' Opnieuw leek ze dezelfde jaloezie in zijn ogen te zien als vanmiddag. Mats leek niet zo blij te zijn met het antwoord van zijn vriendin.

'Maar je hoeft je geen zorgen te maken, hoor. Voor mij blijf jij de enige,' stelde Anna met een knipoog hem gerust.

'Pff! Ik, jaloers? Doe normaal! Ik weet best dat ik de enige voor jou ben,' deed Mats nonchalant, maar ze wist wel beter. Ze was er zeker van dat hij jaloers was toen ze vanmiddag was thuisgebracht door Carel, maar dat ging hij natuurlijk nooit toegeven, dat wist ze ook wel. Haar vriendje had nu eenmaal een ego, zoals de meeste mannen dat hadden.

'Ik ken jou beter dan je denkt en ik had je vanmiddag heus wel door. Als je dacht van niet, dan had je dat goed mis. Maar het is niet erg. Ik vind het heel schattig eigenlijk.'