Warming-up

19

Hoofdstuk 19

'Heb je vannacht kunnen slapen?' was de eerste vraag die Carel stelde, toen hij op de stoel tegenover Anna, die op haar bed lag, was neergeploft.

'Ik heb een slaappil ingenomen. Anders denk ik dat ik echt niet in slaap was gevallen, Caar. Ik heb ook echt langer geslapen normaal, dus die slaappil heeft zijn werk goed gedaan. Maar ondanks dat ben ik erg moe.'

Hij glimlachte. 'Gelukkig maar. Ik vrees dat je daar een poosje last van zult hebben. Je lichaam moet echt herstellen van de narcose die je hebt moeten ondergaan.'

'Ja, daar vrees ik ook voor,' een zucht verliet Anna haar mond. 'Het is ook de reden dat ik deze week in ieder geval niet naar school ga. Ik ga het daar simpelweg niet trekken. Het vroege opstaan, de lange dagen, saaie docenten die alleen maar over onzin praten.'

'Het spijt me trouwens ontzettend hoe Mats gister tegen je deed. Ik heb hem daar gisteravond ook op aangesproken dat hij jou niet als oud vuil moet behandelen,' verontschuldigde ze zich.

'An, daar kun jij niks aandoen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het gedrag van je vriendje, maar ik vind het superlief dat je het voor me hebt opgenomen,' reageerde Carel. 'Ik denk dat hij jaloers op me is, omdat we de laatste tijd veel met elkaar omgaan, en dat kan hij niet hebben.'

'Ja, dat denk ik ook,' knikte Anna. 'Gister, toen jij me appte, wilde hij direct weten wie mij een berichtje had gestuurd en hij werd er niet leuker op, toen hij hoorde dat het van jou was.'

'Heb je hem eigenlijk verteld dat je die ene keer bent blijven slapen?'

'Ja, natuurlijk,' antwoordde ze gelijk. 'Ik vertel hem alles en we hebben geen geheimen voor elkaar. Althans, ik niet voor hem dan. Misschien dat hij die voor mij heeft, maar dat is oké zolang het niet te ver gaat.'

'En wat valt bij jou onder geheimen die je niet vindt kunnen?'

'Vreemdgaan en dat soort dingen. Of als hij ergens bij betrokken is wat niet door de beugel kan, zoals een vechtpartij of zo.'

'Oké, ja, dat kan echt niet,' was Carel het met haar eens.

'Vorige week deed Mats heel raar.'

Hij haalde zijn wenkbrauwen op en keek zijn oude buurmeisje met een vragende blik aan.

'Oh, wat was er dan?'

'We waren een film aan het kijken en hij was de hele tijd aan het appen. Hij wilde niet zeggen met wie. Later bleek dat het met ene Isabella was, zijn zogenaamde nicht die in Engeland woonde. Ik geloof er geen woord van dat het zijn nicht is,' vertelde Anna met een luide zucht.

'Dus je denkt dat Mats een ander heeft,' concludeerde Carel.

'Ik kan natuurlijk het niet 100 procent zeker weten dat mijn vermoedens waar zijn totdat ik er bewijs voor heb gevonden, maar ik denk dat er wat tussen hen speelt.'

Langzaam aan begonnen de tranen over haar wangen te rollen.

Carel ging naast Anna op bed liggen en drukte haar dicht tegen zich aan.

'Er is ook een zeer grote kans dat hij niet vreemdgaat. Misschien is het inderdaad zijn nicht, Annie. Je weet het niet,' probeerde hij haar op te peppen.

'Dankjewel, Caar,' glimlacht ze door haar tranen heen en legde haar hoofd op zijn borst. 'Je bent zo lief voor me.'

Carel speelde met Anna's haren. Ze voelde zijn hart kloppen en dat zorgde ervoor dat ze rustiger werd.

'Het is geen moeite,' hij drukte een kus op haar haren.

'Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben zo bang dat hij vreemdgaat met Isabella. Ik weet dat ik niet altijd veel tijd heb en ik vaak moe ben door hockey, maar we zien elkaar vaak. In ieder geval drie keer in de week.'

'An, je moet jezelf niks gaan verwijten. Als het zo is dat Mats vreemdgaat, is hij degene die de fout maakt. Drie keer per week is genoeg. Je hoeft elkaar heus niet elke dag te zien als je niet samen woont,' vond Carel.

-

'Hey, teamie!' Jill en Jasmijn kwamen de kamer binnengestormd.

'Hoe gaat 'ie?' vroeg Jasmijn.

'Ik heb me beter gevoeld en ik mis hockey ontzettend,' reageerde Anna, terwijl ze wilde opstaan, maar Jill hield haar tegen.

'Blijf lekker zitten, An. Volgens mij kost het je veel te veel energie om op te staan,' zei Jill.

Haar teamgenoot had gelijk: opstaan vanuit de bank deed ze niet zomaar.

'Willen jullie wat drinken?'

Beide meiden knikten van nee.

'We missen je op het veld,' begon Jasmijn. 'We hebben afgelopen twee wedstrijden niet makkelijk gewonnen, terwijl het ploegen waren die ver onderin stonden.'

'Ja, wij ook, maar ik mis je vooral als mens op het veld tijdens de trainingen en wedstrijden. De gezelligheid.'

-

'Hey lieverd, heb je het een beetje uitgehouden vandaag?' glimlachte Chris naar zijn dochter.

'Ik heb genoeg bezoek gehad. Carel en Jill en Jasmijn zijn langsgekomen, dus ik heb afleiding gehad.'

'Fijn, was het gezellig met Carel?'

'Ja, heel erg. Ik denk dat ik allang blij mag zijn dat Carel en Mats niet op hetzelfde moment langskwamen,' antwoordde Anna.

'Ja, ik snap niet waarom Mats zulk achterlijk gedrag tegen Carel vertoont.'

'Jaloezie is, gok ik, zijn grootste reden. Ik zou zelf geen andere reden kunnen bedenken,' was ze van mening.

'Je brengt de laatste tijd heel wat tijd met Carel door. Ergens snap ik het wel, maar hij zal moeten begrijpen dat jullie enkel vrienden zijn.'

'Komt Mats vandaag langs?'

'Ik heb geen idee,' vertelde Anna. 'Ik weet dat hij het druk met school heeft, maar of hij langs gaat komen, is ook voor mij een groot vraagteken. Eerlijk gezegd verwacht hem niet, want hij gisteren al twee keer langsgeweest.'

'Ja, dat is waar. Goed, ik ga bestellen. We eten met zijn tweeën. Charlotte gaat een hapje eten met vriendinnen en Jesse is bij vrienden. Dus de keus is aan jou: sushi of pizza?'

'Sushi!' riep ze meteen enthousiast. Als er iets was wat Anna's lievelingseten was, was dat zeker sushi. Pizza was ook zeker favoriet, maar meestal verkoos ze sushi boven pizza.

'Oké, dat is duidelijk,' gniffelde Chris. 'Ik ga even bestellen, ben zo terug.'

-

'Hmm, wat houd ik hier toch van,' er vormde zich een grote glimlach op haar gezicht.

'Blij dat je geen pizza hebt gekozen, zo te zien?' Chris moest lachen om zijn dochter.

'Tuurlijk,' was Anna's reactie. 'Als ik mijn leven slechts één gerecht zou moeten eten, zou dat by far sushi zijn, pap. Dat zou je inmiddels kunnen en moeten weten.'

'Ja, ik weet dat je dol bent op sushi, en niet zo'n klein beetje ook.'

'Mats belt,' zei ze. Haar vriendje had de hele dag nog niks van zich laten horen. Geen berichtje, geen belletje.

'Neem maar op,' besloot haar vader.

'Hey, An,' waren de woorden die Mats als eerste zei.

'Hoi.'

'Gaat het al beter met je?' Ze hoorde aan zijn stem dat hij bezorgd was.

'Ietsjes,' vertelde Anna.

'Vanavond heb ik een feestje, maar zal ik morgen langskomen?'

Ze zuchtte zacht. Hij ging wel naar een feest, maar had de hele dag niks van zich laten horen.

'Ja, is goed.'

'Is er wat?' Mats leek op te merken dat zijn vriendin iets niet zinde.

'Nee, laat maar,' verzuchtte ze.

'Anna, je kunt beter nu zeggen wat je dwars zit dan dat je er een hele dag meezit.'

'Er is niets, dat zeg ik toch?' riep Anna door de telefoon.