Warming-up

34

Hoofdstuk 34

Zuchtend stond Anna drie dagen later te wachten op Schiphol met Ruben. Ze had beloofd aan Mats dat ze hem zou komen ophalen en ze had haar broer zover gekregen om haar te rijden. Het was zeven uur 's ochtends, waardoor ze een korte nacht had gehad en dus redelijk moe was.

Carel had ze sinds de middag dat hij haar opnieuw gezoend had niet meer gesproken.

'Het duurt lang, hè?' zuchtte Ruben, die daarmee Anna uit haar gedachtes haalde.

'Ja, er zal wel een lange rij staan voor de koffers of zo.'

'Zeg, wat wilde je nou zeggen over Carel toen we in het ziekenhuis waren?' probeerde Ruben. Nieuwsgierig keek hij zijn zusje aan.

Ze rolde met haar ogen en negeerde haar broer. Het enige wat ze deed, was hem boos aankijken.

Dat hij nog niet wist over de kus met Carel, betekende dus dat of hij had het Carel niet had gevraagd of dat Carel geen antwoord gegeven had.

'Oké, oké, ik stop er al over,' lachend stak hij zijn handen in de lucht.

Fijn, dacht ze.

'Heb je al een vriendinnetje, Ruub?' grijnsde Anna. Ze had het hier eigenlijk nooit over met haar broer.

Rubens gezicht kleurde knalrood en Anna wist al genoeg.

'Ja, dus,' concludeerde ze.

'Nou, het is nog niet officieel,' begon Ruben te vertellen, 'maar we hebben het wel heel leuk samen.'

'En hoe heet de gelukkige?' vroeg ze door.

'Mila,' glimlachte Ruben. 'Ze woont in Utrecht en ik heb haar via via leren kennen. We hebben nu zo'n drie dates gehad, denk ik en het klikt echt zo goed.'

'Wat leuk,' Anna glimlachte naar Ruben. 'Ik ben heel blij voor je. Ik hoop dat ik haar snel mag ontmoeten.'

Ruben schoot in de lach. 'Je bent echt benieuwd, hè?'

Ze knikte.

'Hey,' Mats kwam op haar afgerend, toen hij Anna zag staan.

Hij drukte zijn lippen op die van haar. Maar voor Anna voelde het toch alsof de kus anders was dan normaal. Zou het door de kus met Carel komen of lag het aan Mats? Snel schudde ze de gedachte van zich af dat het aan het Mats lag. Natuurlijk moest het aan haar liggen.

Maar Mats leek niks door te hebben en trok Anna zelfs dichter tegen hem aan.

'Ehm.. Mats, wij zijn er nog,' kuchte Jasper, Mats' twee jaar oudere broer. Met een grijns keek hij het koppel aan.

Mats gaf Jasper een speelse duw, die moest lachen.

'Ik heb je heel erg gemist, Annie,' fluisterde hij in haar oor. 'Ik ben zo blij om je weer terug te zien, dat wil je niet weten.'

'Ik jou ook,' zei ze terug.

Achter hem verscheen niemand minder dan Mats' nicht Isabella en Anna moest haarzelf inhouden om haar niet meteen aan te vliegen.

'Hi, Anna,' glimlachte ze nep. 'Nice to see you.'

Anna zei niks en keek – nadat ze Isabella één seconde een blik waardig had gegund – de andere kant op. Ze had geen zin in Isabella en negeerde haar verschijning volledig.

'Goed zo, An,' knikte Mats. 'Negeer haar inderdaad maar.'

'Anna, why-'

'Isabella, go away,' viel Mats zijn nicht in de reden en keek haar streng aan, waarna ze gelukkig het stel alleen liet.