Warming-up

13

Voor wie het vanavond viert; een hele fijne pakjesavond! Xx

Hoofdstuk 13

Ze trapte stevig door op weg naar haar afspraak met Carel.

Net voordat ze op de fiets was gestapt, had ze de jaloerse en dodende blikken van Mats de hele middag moeten negeren. Mats had het voor geen goud willen toegeven dat hij jaloers op Carel was, maar dat was nu eenmaal zijn ego.

Ze was diep in haar gedachten verzonken toen ze uit het niets een man zag lopen, en niet zomaar een.

Was dat Michael?

Anna durfde niet achterom te kijken toen ze langs fietste, maar toch deed ze het en ze kon opgelucht zuchten; het was Michael niet. Sterker nog: hij leek er niet eens op.

Ze leek wel gek geworden. Ze begon door te draaien, besefte ze zich. Anna was dan ook blij toen ze eindelijk haar bestemming had bereikt en vlug stalde ze haar fiets. Ze deed een laatste check of ze er goed uitzag. Eigenlijk zou het haar helemaal niks moeten schelen, want het was maar Carel.

'Annie,' hoorde Anna achter zich en in één beweging draaide ze zich om.

'Ik dacht dat ik vroeg was, maar jij bent er ook al ruim tien minuten van tevoren,' lachte Carel, die op zijn oude buurmeisje afkwam.

'Ja, ik houd er wel van om op tijd zijn. Het liefst ben ik vaak wat eerder, zodat ik niet als laatste aankom,' Anna werd door hem stevig omhelsd.

'Wat zie je er mooi uit,' gaf Carel haar als compliment.

'Bedankt,' glimlachte Anna ietwat verlegen terug.

'Laten we naar binnen gaan,' besloot Carel en hij sloeg voorzichtig zijn arm om haar schouder.

'Ik had gereserveerd op naam van Eiting.'

'Ja, klopt. Loop maar mee,' knikte de ober.

'Kan ik alvast wat te drinken voor jullie inschenken?' stelde de ober voor.

'Voor mij een cola, alsjeblieft,' reageerde Anna.

'Doe mij ook maar een cola.'

'Komt eraan,' en met die woorden werden de twee alleen gelaten.

'Dus, hoe bevalt het trainen met Dames 1?' Carel keek haar met een geïnteresseerde blik aan.

'In het begin moest ik een beetje wennen, moet ik toegeven. De trainingen waren uiteraard zwaarder en een stuk fysieker, maar inmiddels begin ik daar langzaam, maar zeker aan te wennen. Ook het team is heel leuk. Eerst vond ik het wat onwennig om tussen al die internationals te staan, maar ik ben goed opgevangen door de groep.'

'En hoe gaat het bij Ajax 1?'

'Dit seizoen wil ik echt een vaste en belangrijke speler in het team worden. Het is iedere dag knokken op de training en soms is het mentaal heftig als je niet een hele wedstrijd mag spelen, terwijl je er keihard voor werkt.'

Ze knikte begrijpend. 'Dat snap ik, ja. Al ontbreekt bij jou aan talent niet, dus jij gaat dit seizoen echt doorbreken in het eerste.'

'Daar houd ik je aan,' Carel lachte.

-

Terwijl Carel naar het toilet was, had Anna even een momentje om haar telefoon te checken.

Ze had drie berichten van Mats. Een kleine zucht verliet Anna haar mond. Vertrouwde hij haar niet? Daar leek het wel op neer te komen.

Mats Haverstad:
Veel plezier met Carel! Xx

Mats Haverstad:
Is het gezellig?:)

Mats Haverstad:
Bel of app je me als je thuis bent? Ik mis je xx

Anna twijfelde of ze op haar vriendje moest reageren, maar besloot het toch te doen.

Anna Molenaar:
Het is ontzettend gezellig met Carel! Ik zal iets van me laten horen wanneer ik thuis ben aangekomen. Mis jou ook! X

'Wat kijk je boos,' was wat Carel opmerkte, toen hij terug aanschoof.

'Ja, Mats doet een beetje raar. Jaloers mag ik het zeker noemen, denk ik. Normaliter is hij niet zo.'

'Ach ja, ik begrijp het. Als mijn vriendin met zo'n knappe jongen als ik een avond zou doorbrengen, zou ik ook jaloers worden,' gniffelde Carel en gaf haar een knipoog.

Anna schudde lachend haar hoofd.

'Ik had niet verwacht dat jij zo vol was van jezelf, maar dat heb ik kennelijk dus verkeerd ingeschat,' grapte ze terug. Ze wist best dat Carel alles behalve een selfkicker was.

'Wil jij zo nog een dessert, An?' vroeg Carel.

'Hmm, het is natuurlijk erg aantrekkelijk om het nu te nemen, maar het is niet goed voor me,' peinsde Anna, 'en ga jij een toetje nemen?'

'Voor één keertje mag het,' was hij van mening. 'Dus kom op, Annie. Doe gezellig met me mee. Je hebt waarschijnlijk morgen weer een zware training voor de boeg, en dan heb je het er zo afgetraind.'

'Oké, oké, ik doe het,' ging ze overstag. 'Je hebt me overgehaald.'

-

'Zullen we nog wat gaan drinken bij mij thuis of wil je naar huis?' suggereerde Carel.

'Ja, dat lijkt me ontzettend gezellig.'

'Mooi. Je was op de fiets, toch?'

'Ja,' knikte Anna, terwijl ze haar fietssleutel tevoorschijn haalde.

'Ik ben lopend, maar met de fiets is het iets meer dan vijf minuten,' was zijn reactie. 'Wat zou je ervan vinden als ik fiets en jij achterop gaat?'

'Prima,' ze overhandigde haar fietssleutel aan Carel. 'Op één voorwaarde: ik wil niet flikkeren op de grond please.'

'Dat laatste kan ik niet garanderen, maar ik ga mijn best voor je doen,' Carel grijnsde voorzichtig.

Anna rolde met haar ogen en zei niets. Ondertussen wachtte ze totdat Carel op haar zadel zat.

Ze nam plaats op de bagagedrager en twijfelde een paar seconden of ze haar armen om Carels middel moest slaan, al was die keuze snel gemaakt en als een verliefd stel zaten ze op haar fiets.

'Oké, ben je er klaar voor?'

'Nou, eigenlijk niet, denk ik. Maar begin maar met fietsen, anders staan we hier morgenochtend nog en dat lijkt me niet helemaal de bedoeling, Caar.' Ze grinnikte wat nerveus.

'Goed, let's go!'

Carel begon met fietsen na tien minuten - het duurde langer dan Carel had ingeschat – waren ze bij zijn appartement aangekomen. Enkele keren was het bijna mis gegaan en had het niet veel gescheeld of ze waren richting de grond gegaan.

'Zo, dit waren de langste minuten van mijn leven,' meende Anna en ze was blij dat ze fietsreis ten einde was.

'Ja, dat begrijp ik. Gelukkig zijn we niet gevallen, dat valt me mee. Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat we er zonder schaafwonden vanaf zouden komen,' gaf Carel toe en gaf Anna haar sleutel terug en haalde zijn sleutelbos tevoorschijn om de deur te openen.

'Nou, dit is mijn eigen plekje dan. Welkom.'

'Het ziet er erg leuk uit, Caar,' vond ze. 'Woon je hier al lang?'

'Nee, net iets langer dan vier maanden nu. Ik moet toegeven dat het me prima bevalt. Wil je wat drinken, Annie?'

'Doe maar een kopje thee.'

Ze ontving een knipoog van hem. 'Komt eraan, mevrouw Molenaar.'

Ze voelde haar telefoon trillen in haar jaszak en Anna wist al hoe laat het was: Mats wilde weten of ze al thuis was.

'Moet je niet antwoorden?' Carel keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Nee, ik heb even geen zin in Mats. Hij appt me al de hele avond. Ik heb het idee dat hij me probeert te checken en hij mij niet vertrouwt.' Ze drukte haar scherm uit en besloot dat ze de rest van de avond niet ging reageren op Mats zijn berichten. Hij zocht het maar even uit.