"Yeni Kıza Ne Yapalım?"

-Bölüm 18-

Multimedya: Kaya Tarık 

Keyifli Okumalar Dilerim! 

---

Okulda Doğukan'la karşılaşmadık, yüzleşme sonraya kalmıştı. Okul çıkışı Sarp'la buluşmuş, sahilde biraz yürümüş ve bir banka oturmuştuk. Öksürdüğümde Sarp güldü. "Sana da vereyim istersen?" dediğinde başımı hayır anlamında iki yana salladım. O sigara içiyordu bense denize bakıyordum. "Senin sevdiğin biri var mı?" diye sordum. Doğukan'ı öğrenmişti, fazla detay vermeden olayları anlatmıştım. "Şu hayatta seveceğim kadınlar sadece annem,sen ve Merve olacak. Başka birisi değil."

"Ayrıldınız mı şimdi?" diye sorduğunda omuzlarımı kaldırıp indirdim. "Bilmiyorum, sanırım biraz ara verdik. Sevgili değilken birbirimizden uzak durmaya çalışıyorduk ama yine birbirimize çekiliyorduk. Her şey çok yeniyken bunları yaşamak..." Sarp'ın telefonu çaldığında bakışlarımız bankın üstünde duran telefona kaydı. Sarp telefona uzanıp eline aldı ve kimin aradığına bakmadan telefonu açtı. "Ne var?" karşıdaki kişiyi dinlediğinde sesi yumuşadı. "Evet, yanımda" diyerek cevap verdiğinde ablam olduğunu anlamıştım. 

Ablam bir şeyler daha söylediğinde Sarp oflayarak telefonu kapadı. Cebine koyduğunda bakışlarını benim telefonuma sabitledi. "Telefonun neden kapalı?" "Bana kimse ulaşamasın diye" dediğimde, "Telefonunu aç,neden kaçıyorsun ki?" dediğinde başımı salladım.Telefonumu açtığımda bildirim sesleriyle kaşlarımı çattım. Hiçbirine bakmadan ablamı aradım. "Neden telefonun kapalı? Seni ne kadar merak ettim biliyor musun?" dediğinde diyecek pek bir şeyim yoktu.

"Özür dilerim, biraz kafamı dinlemek istedim" 

"Kafasını dinlemek istemiş! Kalkın eve gelin bekliyorum, hadi" dedi ve telefonu kapattı. "Eve gelin diyor, kalkalım hadi" ayağa kalktık ve yürümeye başladık. "Seni bırakayım, bende eve geçerim" başımı salladım. İstediği zaman gelebilirdi, ısrara lüzum yoktu. Sarp beni eve bıraktığında ablam tarafından soru yağmuruna tutulmuştum. Sarp işi olduğunu söyleyerek ablamın sorularından kaçmıştı. Çalan telefonum ise kurtarıcım olmuştu. Arayan Kaya'ydı.

"Efendim?" dediğinde ablam bana sinirli bir bakış fırlattı ve mutfağa yürüdü. "Nasılsın? Neredesin?" diye soru sorduğunda, "Nasıl olduğumu bilmiyorum. Ve evdeyim," dedim. "Seni almaya geliyorum. Biraz konuşuruz." dediğinde kabul ettim. Ablamın yanına ilerledim. "Kaya'yla dışarı çıkacağız," dediğimde umursamazsa omuz silkip patates soymaya devam etmesine şaşırmıştım,fakat işime de gelmişti. Evden çıkıp bahçede beklemeye başladım. Kaya'nın geldiğini gördüğümde ona doğru ilerleyerek elindeki kaskı aldım. "Nereye gideceğiz?" dediğimde omuz silkti. "Motor bizi nereye götürürse," dedi gülümseyerek.

Motora bindiğimizde, "Telefonun kapalıydı, nerelerdeydin?" diye sordu. "Sahildeydik, kardeşimle" "Ablanla mı?" diye sorduğunda tebessüm ettim. "Hayır, erkek kardeşim" diyerek cevapladım. "Öyle mi? Bir kardeşin daha olduğunu bilmiyordum" bu konuları konuşacak zaman bulamamıştık. "Aslına bakarsan bende yeni öğrendim, biz yeni tanışan kardeşleriz" "Nasıl yani?" diye sordu. "Öyle işte, sonra anlatırım" Önümüze bir araba çıktığında hızla frene asıldı fakat frenler tutmuyordu. Tekrar denemesine rağmen tutmuyordu işte! Son bir gayret motoru başka yöne döndürmeye çalıştı.İnsanların bağırışları kulağımda yankılanıyordu. Canım hiç bu kadar yanmamıştı. Yere doğru savrulduk. Üzerime bir ağırlık çöktü, çok geçmeden bilincim kapandı. 

DOĞUKAN'DAN

Minessa sigara pakedini masaya bırakıp karşıma oturdu. Öyle temiz,öyle güzel bir kızdı ki. Ruhunun güzelliği yüzüne yansımıştı. Minessa ile arkadaşlığımız öyle eskiye dayanıyordu ki. Asla evinden çıkmazdı. Çıkması için pek bir sebebi yoktu ona göre. Köpeğiyle birlikte yaşıyordu. Ailesi yoktu. Arkadaşı yoktu. Benden başka kimsesi yoktu. Eskiden Derin de konuşurdu Minessa ile. Ama en son iki yıl önce konuşmuşlardı sanırım. Bense ayda birkaç kez yanına gelirdim. Birbirimize her şeyi anlatırdık. Gerçi daha çok benim anlatacak şeylerim olurdu. O da beni sabırla dinler, yorum yapar, tavsiyeler verir ve destek olurdu.