"Yeni Kıza Ne Yapalım?"

-Bölüm 7-

Multimedya: Kaya Tarık

Keyifli Okumalar Dilerim!

~~~

"Burada ne işin var?" diye sordum kapının pervazına dayanarak. Soruma cevap vermeden, "Kaza geçirmişsin?" dedi soru sorar gibi. "Seni ilgilendirmiyor." dedim fakat bir şey demeden içeri girdi. Gelen kişi Büşra'ydı. Beni bir hiç uğruna satan çocukluk arkadaşım.

Onun oturmasına izin vermeden kolundan sertçe tuttum ve kapıya çekiştirdim. "Evimden çık! Benim senin gibi arkadaşım yok!" sinirle konuştuğumda gözleri dolmuştu,ama umursamadım. "Timsah göz yaşları mı akıtacaksın?" dedim alayla.

"Melisa biraz izin ver,konuşalım." dedi. Ofladım ve koltuğa oturdum.Karşımdaki tekli koltuğa oturdu o da. "Sen gittiğinden beri çok yalnızdım.Daha sonra Dilan ve Erva benimle arkadaş olmak istedi."

Ben bir demediğimde konuşmaya devam etti. "Bende önce kabul etmedim. Ama senden başka arkadaşım yoktu. Sende gidince de,işte bilmiyorum kafam çok karışıktı. Kötü davranmıyorlardı bana.Çok iyilerdi bende inandım.Gruba girince seni aramamı ve artık arkadaşım olamayacağını söylememi istediler."

"Sende yaptın. Bir kukla gibi?" Artık sinirlenme aşamasını geçmiş ve ona acımaya başlamıştım. "Ben gideli bir hafta oldu kızım bir hafta! Nasıl bir yokluk çektin bir haftada!"

"Senin burada yeni arkadaşlar edinip beni unuttuğunu sandım.Üzüldüm,sinirlendim.Bende arkadaş edinebilirim dedim kendi kendime.İnan bana sana zarar vermek istememiştim,seni üzmek istememiştim.Ama daha sonra okulda adımı sürtüğe çıkardılar. Telefon numaramı her yere yazıp altına hakkımda kötü şeyler yazdılar. Seni de arayamadım,utandım yaptıklarımdan." dedi ve bir süre susup bana baktı. "Daha sonra kazayı öğrendim ve buraya geldim.Melisa ne olursun beni affet.Biz eski arkadaşız." dedi son bir umutla.

"Biz eski arkadaştık.İçimde sana olan tüm iyi duyguları bitirdin sen. Bir daha arkadaş olamayız Büşra. Kusura bakma,bir daha seni görmek istemiyorum.Şimdi git buradan." dedim ve ayağa kalktım. Gözlerinden yaşlar süzüldü,ayağa kalkıp kapıya ilerledi.

Kapıyı açtığımda karşılaştığım kişilerle kaşlarımı çattım. "Doğukan?" dedim şaşkınlıkla. Deniz de yanında duruyordu,gülümsedi. "Hoş geldiniz." dedim Büşra çıkarken. "Ziyarete gelmiştik?" dedi Deniz Büşra'ya bakarken. "İçeri girin,Büşra da şimdi gidiyordu." 

Büşra bir şey demeden merdivenlerden inerken Deniz ayakkabılarını çıkarıp eve girdi. "Ne oldu?" diye sorduğunda, "Eski bir arkadaş," dedim. Artık eski arkadaşı nasıl söylemişsem Deniz güldü. "Seninle kavga edenin vay haline." dedi içeri geçerken.

"Sen niye geldin?" dedim Doğukan'a bakıp. "Bu nasıl misafirperverlik? Hasta ziyaretine geldik." dedi gülümseyerek. İçeri geçtiklerinde Doğukan güldü. "Pek de titizmişsin." dedi yerdeki kavanoza bakarken.Yerde yastıklar vardı,tezgahta da bulaşıklar, ancak ben rahat bir insandım.

"Doğukan da gelmek istedi getireyim dedim," dedi Deniz kucağına bir yastık alarak. O sırada telefonum çalınca sehpadan telefonumu alıp açtım.

Telefonum çalmaya başlayınca açtım. "Efendim abla?" dediğimde ablam, "Nasıl oldun? Büşra geldi mi?" ablamın sorusuna karşılık kaşlarımı çattım. "Sana istemiyorum dememe rağmen çağırdın mı?" diye sorduğumda, "Evet." dedi. "Neden onu çağırdın bizim onunla aramız-hey versene telefonu!" telefon elimden çekilince sinirle cırladım.

Ablam,Doğukan'a bir şeyler deyip telefonu kapattığında telefonumu hızla elinden aldım. "Pislik," diye mırıldandığımda cık cıkladı. "Hiç ağzına yakışmıyor"