"Yeni Kıza Ne Yapalım?"

-Bölüm 26-

Multimedya: Doğukan Enis Yılmaz

Keyifli Okumalar Dilerim!

---

DENİZ'DEN üç ay sonra 

"Anne, ben çıkıyorum!" kapıyı çekip evden çıkmadan önce içeri seslendim. Hızlı adımlarla beni bekleyen taksiye doğru ilerledim. Binip selam verdikten sonra gideceğim yeri tarif ettim. Esra'nın evine gidiyordum, beni çağırmıştı ancak sebebini söylememişti. Kimseye haber vermemem için ise sıkı sıkı tembih etmişti. Bu durum beni şüpheye düşürse de fazla sorgulamadan kabul etmiştim. Zaten en fazla ne olabilirdi ki?

Şu aralar Esra, diğerleriyle pek fazla görüşmüyordu. Aras ve Emre, ona hep destek oluyorlardı ancak Doğukan'ın aynı özverili davranışı sergilediğini söyleyemezdim. O da her ne kadar merak etse de, uzaktan uzaktan Esra'ya yardım ediyor ve gelişmeleri Aras'tan öğreniyordu. Esra'nın yaptıklarından pişman olup Doğukan'ın ona gösterdiği ilgiden şımarmaması için böyle bir yol seçmişti ve bu yol herkes için en iyisiydi.

Esra'nın evinin önüne geldiğimizde teşekkür ettim ve ücreti ödeyerek taksiden indim. Eve doğru adımladım.Kapıyı çaldığımda açan kişiyle küçük çaplı bir şoka uğradım. "Rüya, sen...gitmemiş miydin?" Olan olaylardan sonra Rüya'nın da pılını pırtını toplayıp gittiği haberini almıştık. Bu hepimizin işine geldiği için pek de irdelememiştik. Ama şimdi, Rüya'yı burada Esra'nın evinde görmek... Ya geri dönmüştü ya da herkese yalan söyleyip hiç gitmemişti.

"İçeri geç, anlatacağız." beni hızla eve sokup kapıyı kapattı ve kitledi. "Ne oluyor Rüya? Niye kilitledin kapıyı?" Rüya cevap vermeden gitmek için adımladı, kolundan tutup sıktım. "Şu kapıyı aç!" başını iki yana sallayarak kolunu benden kurtardı. "Yapamam, o izin vermez." tedirgince mırıldandım. "Kim...izin vermez?"

Rüya başka bir şey demeden içeri gidince onu takip ettim. Salondan sesler geliyordu, hızlı adımlarla kapıya ulaştım. Gördüğüm manzara ise az önce yaşadığım olaydan daha fazla şoke etmişti beni. Esra ve Arda oturuyordu, Berk ise ayaktaydı. Rüya, Berk'in bakışları altında yavaşça koltuğa sinerken başı önündeydi. Berk beni fark ettiğinde ben çoktan gitmek için adımlıyordum. Ancak o, sesindeki sakinliği hiç bozmadan, "Hoş geldin,sarışın," dedi. Cevap vermeden kapıya doğru ilerledim ve kilitli olduğunu bildiğim halde açmak için uğraştım. Ağlamak üzereydim ve mantıklı düşünemiyordum.

"Şşş, boşuna kapıyı zorlama güzelim. Buradan çıkış yok. Artık sende Berk Şahin'in boyunduruğu altındasın."

Başım öne eğik şekilde Berk'in tehditlerini dinliyordum. Telefonum elimden alınmıştı. Esra ve Rüya karşımda oturuyordu. Onların da Berk'in boyunduruğu altında oldukları açıktı ama ya Arda? O niye buradaydı? Esra'nın sevgilisi ise onu savunup kurtarması gerekmiyor muydu bu çıkmazdan? Hiçbir soruma cevap bulamıyordum, tek istediğim buradan kurtulmaktı.

"Öncelikle," diye söze başladı Berk, odanın içinde yavaşça yürüyerek. "Kimseye bir şey demeyeceksin. Ailen,polisler, başta Doğukan olmak üzere tüm arkadaşların ve ah, tabii ki sevgilin. Kimsenin hiçbir şeyden haberi olmayacak. Onlara zarar vermek istemezsin değil mi, küçüğüm?" gözyaşlarım arasında belli belirsiz başımı salladım. Bir anlığına, çok kısa bir anlığına Esra ile göz göze geldik. Dudaklarını, "Özür dilerim," der gibi kıpırdattı. Başımı iki yana salladım. Hiçbir şeyin anlamı yoktu.

"Neden yapıyorsun bunu bize, yeter artık Berk yeter! Bitmedi kinin, öfken!" Rüya dayanamayarak konuştuğunda Berk alaycı bir şekilde gülümsedi. "En sonunda istediklerime ulaşacağım. Abimi öldüren o sürtük geberecek başta, sonra onun it kardeşi Do-" sözüne sinirle kestim. "İt sensin, Doğukan değil! Derin de sürtük değil ama sen var ya, pisliğin teki-" yediğim tokatla sözlerim yarıda kesildi. Berk saçlarımdan tutarak beni kaldırdığında, "Devam etsene lan!" beni yere fırlattığında güçsüzce kalkmaya çalıştım. Karnıma bir tekme savurduğunda acıyla inledim. Arda Berk'in kolundan tuttuğunda gazabından kurtulmuştum,şimdilik. "Berk yeter, o bize lazım," hiçbirimiz bir şey yapamıyorduk. Esra ve Rüya bırak bana yardım etmeyi, yerlerinden kıpırdayamıyorlardı bile. Rüya'nın da kollarında morluklar vardı.