Ay Işığı

11.Bölüm - Kabulleniş

-2 hafta sonra- Duygu..

"Bu daha ne kadar böyle sürecek Duygu?"

"Bilmiyorum Doğa.. Hiçbir fikrim yok. Sanırım Azra'nın direnci kırılıncaya kadar."

"Neden bu kadar dağıldı..? Neden bu kadar direnç gösteriyor iyileşmeye karşı?"

Doğa'nın sorusu üzerine derin bir nefes aldım. Birden çok faktör vardı..

"Çünkü onun süreci diğer herkesten daha zor oluyor. Çünkü kurtarıcısı-"
Burada dişlerimi sıktım.

"Diğerlerininkinden daha umursamaz! Çünkü.. iyileşmek istediğinden emin değilim.."

Doğa olanca kederi ve hüznü ile başını önüne eğmiş, düşüncelere dalmıştı tekrardan. Herkes aynı anda hastanedeydi bugün.

Aslında Azra öncesine göre çok daha iyiydi. Sakinleştiriciler kesildikten sonra, kafasını daha iyi toparlayabildiğinden bahsetti doktor. Aslında bu onun için iyi miydi kötü müydü bilmiyordum ancak doktorun yöntemleri biraz işe yarıyor gibiydi.

İlaçlar yerine onu soğuk odaya kapatarak, fizyolojik bir hareketsizliğe sürüklediler. En azından kendisine veya bir başkasına zarar veremiyordu. İçeriye karşı sürekli bir ses iletimi vardı, psikolog günde 1 kere 1 buçuk saat boyunca onunla konuşuyor, anlatmaya, eğitmeye ve kafasındaki soruları çözmeye çalışıyordu. Kimseyi yanına almıyorlardı. İlk günlerde oldukça saldırgandı ve asla sese tepki vermiyordu ancak 2 haftanın ardından, daha sakindi ve en azından dinliyor gibi görünüyordu.

Lâle bize bu kadar korkmasındaki asıl sebebin onu rahat bırakmayan, dünyaya sıkışıp kalmış ruhsal enerjiler olduğunu anlatmıştı bu süreçte. Bunun bir insanın kaldırabileceği bir şey olmadığını... Aslında Lale bu konuda artık oldukça deneyimliydi, onu Azra ile görüştürmeye çalıştık ancak doktor izin vermedi. Şu anda yalnızca psikolojik tedavi görmesi gerektiğini düşünüyordu.

Ayrıca onu ölümden geri döndüren kişinin zihni ve duyuları ile birleştiğini ve kendisi dışındaki bir insanın hislerini, duygularını, düşüncelerini algılıyor olmasının da üzerinde ciddi bir baskı oluşturacağını söyledi Lâle.. Bunu ancak tahmin edebilir fakat asla anlayamazdık.

~

-Bir 2 hafta sonra daha- Duygu..

Odamın kapısı çalınınca, yapmakta olduğum işi bırakıp kapıya doğru yürüdüm. Karşımda Doğa ve Damla'yı görünce hafifçe tebessüm ettim.

"İçeri gelin kızlar."

Kenara kayıp içeri girmeleri için yol verdim. Azra'nın durumundan dolayı hepimizin üzerinde bir ağırlık vardı.

Kapıyı kapatıp kızlara döndüğümde, ikisinin de Azra'nın yatağına oturduğunu ve sessizce bana baktıklarını gördüm. Sanırım özellikle belirli bir konuda konuşmak istiyorlardı ve konu ise barizdi.

Kendi yatağımın üzerine oturup bağdaş kurdum.

"Ne yapacağız Duygu?"

"Her zamanki şeyi. Hastaneye gideceğiz ve Azra'ya destek olacağız."

Doğa derin bir nefesi içine çekti ve iki elini birden kaldırarak yüzünün iki yanına koydu.

"Ya destek olacağız tabii ki. Bunu hepimiz çok istiyoruz. Ama Azra.. bilmiyorum. Tuhaf davranıyor-"

Dayanamayarak sözünü kestim.

"Tabii ki tuhaf davranacak Doğa, kız ölümden döndü farkında mısın?"