Embracing Death ♕ What Are You?

Chapter 18 ♕ Secret to Tell

Jessica Miyuki Valdez

 

Nagising ako na masakit ang ulo ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at ginala ang paningin ko sa paligid.

Nasaan ako? Hindi naman ‘to kwarto ko ah?

Umupo ako sa malambot na kama na hinihigaan ko. Sinong nagdala sakin dito?  Wala talaga akong maalala.

Tumayo ako at nagtungo sa pintuan at binuksan ko ito. Pero pagbukas ko sa pinto... nag-iba ang paligid.

Anong nangyayari?!

Nakita ko na lang na bumalik ako sa mansion. Kung saan nangyari ang pinakanakakatakot na nangyari sa buhay ko. A-Anong ginagawa ko dito?!

Nagulat ako nang makita ko ang sarili ko, di kalayuan sa kinatatayuan ko... at si Drace na nakatitig sa isang ako.

“W-What are you?” Narinig kong tanong nya sa kanya... at lumapit sa kanya si Drace.

I blinked many times... kung sakaling panaginip lang ‘to gusto ko nang magising! But when I opened my eyes again... I was shocked to see him in front of me!

Hinanap ko yung isang ako... pero hindi ko na sya nakita. Ngumisi sya at lumapit ang mukha nya sa leeg ko! My whole body stiffed, I felt like a statue. Hindi ako makagalaw, hindi ako makahinga, wala akong magawa!

Hanggang sa naramdaman ko na ang pangil nya na bumabaon sa leeg ko.

Napabalikwas ako nang bangon. My breathing was very heavy at basang basa na ang damit ko dahil sa pawis na tumutulo pa rin. Ang lakas lakas din ng heartbeat ko na para bang di na ako makahinga. Pinunasan ko ang pawis sa noo ko.

Relax! Panaginip lang ang lahat, wag kang mag-alala. There was no party, no dead people everywhere, no blood-suckers, and Drace... he was not like them! Panaginip lang yun!

I let out a deep sigh at nilingon ang alarm clock ko. Pero paglingon ko sa nightstand ko, wala na ito dun. My forehead creased as I roam my eyes around the room I’m in.

H-Hindi ito kwarto ko! Nasaan ako?!

My eyes darted to the door when it suddenly opened.

“Gising ka na pala.”

“B-Ba’t nandito ako?!” I asked him as I stutter the words. He’s the guy from the... party. No... imposible! Panaginip lang yun diba?!

“Dinala kita sa bahay ko nang makita kitang nakahiga sa sahig. Don’t worry, you’re safe here.”

“Hindi yun totoo! Panaginip lang yun!” I told him, he looked at me with pity in his eyes. I shove the fear I felt and decided to stand.

“Uuwi na ako.” I said sternly at hinawi ang kumot na nakabalot sakin. But the sight of the dress that I’m wearing filled with blood scared the hell out of me! I slowly touched the blood with shaking hands that stained my dress.

My heart began to beat loudly that I can almost hear it. At nanlamig ang buong katawan ko na para bang inilagay ako sa ref.

H-Hindi... p-panaginip lang y-yun diba?

Dwayne suddenly held both my hands and stared to my eyes. He slightly caressed the top of my hand trying to calm me down.

“Jessica, listen.” He started and I remained quiet. “I want you to take a bath and go down stairs when you finish. I’ll explain everything to you, okay?” He asked me with soothing voice.