Ήταν κακός. Κάπνιζε, πήγαινε ενάντια στο νόμο, οδηγούσε πολύ γρήγορα για δικό του καλό. Δεν τον ένοιαζε γιατί κανείς δεν τον δίδαξε να νοιάζεται. Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτή, ήθελε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν άντεχε στη σκέψη αυτή να πληγωθεί...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Μόλις φτάσαμε σπίτι, πήγα απευθείας στο δωμάτιο μου στα πρόθυρα δακρύων και εκεί έκλαιγα μια ώρα. Ας πούμε ότι κυρίως έκλαιγα επειδή το χέρι μου με πονάει αφάνταστα και όχι λόγω όλων των προβλημάτων που συμβαίνουν. Δεν πείθω ούτε τον εαυτό μου. Ο Valentino με άφησε μόνη και οι υπόλοιποι έφυγαν να πάνε στα πραγματικά τους σπίτια. Έτσι ξαπλώνω απλά στο κρεβάτι, βλέποντας εξαιρετικά θλιμμένες ταινίες κλαίγοντας ανεξέλεγκτα. Κλαίω τόσο δυνατά που είμαι αρκετά σίγουρη ότι ο Valentino μπορεί να με ακούσει, αλλά και πάλι... δεν είναι εδώ, να μου συμπαρασταθεί και να με βοηθήσει να το ξεπεράσω.
Αυτή την στιγμή χρειάζομαι επειγόντως ένα παγωτό, ένα με γεύση μπισκότο ακούγεται ωραίο. Ύψωσα αργά το τηλεκοντρόλ και πάτησα παύση. Αν ο Val πει ότι δεν μπορώ να πάρω παγωτό, δεν θα τον ακούσω. Θα πάρω το αυτοκίνητο και θα πάω στο κατάστημα είτε του αρέσει είτε όχι. Καθώς προχωρούσα προς το σαλόνι τον είδα να κάθεται σιωπηλός χωρίς να κάνει τίποτα. Ούτε τηλεόραση, ούτε τηλέφωνο, ούτε παιχνίδι, ούτε φίλους, τίποτα. Απλά κοιτά το πάτωμα σάμπως και θα τον βοηθήσει με το πρόβλημα του. Περίμενε, δεν μπορώ να οδηγήσω.... εκτός και αν μπορώ να το κάνω με το ένα χέρι. Από ότι φαίνεται θα με πάρει να αγοράσω παγωτό!
"Θα πάρουμε παγωτό, για την ακρίβεια θα με πάρεις να αγοράσω παγωτό. Σε οποιοδήποτε κατάστημα που έχει γεύση μπισκότο μου κάνει," κοίταξε πάνω κοιτάζοντας με ανέκφραστος. "Μπορείς να πάρεις και εσύ αν θέλεις?" Κούνησε το κεφάλι του στον εαυτό του και σηκώθηκε, άρπαξε τα κλειδιά και άνοιξε την πόρτα περιμένοντας με να βγω από το σπίτι. Μόλις βγήκε και αυτός κλείδωσε την πόρτα και ξεκλείδωσε το αυτοκίνητο κάνοντας τα φώτα του να αναβοσβήσουν.
Καθίσαμε και άρχισε να οδηγά, ξαφνιάστηκα που όντως με παίρνει να αγοράσω παγωτό. Νομίζω ότι σίγουρα κάτι του συμβαίνει, όμως θέλω να ξέρω? Το αυτοκίνητο δεν κάνει θόρυβο, και αυτός όπως και εγώ είμαστε σιωπηλοί, έτσι άνοιξα το παράθυρο και άφησα τον αέρα να είναι το μόνο πράγμα που ακούμε και οι δύο. Κανείς μας δεν θέλει να σπάσει τον πάγο. "Έκλαιγες," δήλωσε, κοιτάζοντας στιγμιαία το πρόσωπο μου και ξαναγυρνώντας το βλέμμα του στον δρόμο.
