Ήταν κακός. Κάπνιζε, πήγαινε ενάντια στο νόμο, οδηγούσε πολύ γρήγορα για δικό του καλό. Δεν τον ένοιαζε γιατί κανείς δεν τον δίδαξε να νοιάζεται. Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτή, ήθελε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν άντεχε στη σκέψη αυτή να πληγωθεί...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
1 βδομάδααργότερα
Η κοιλιά μου δεν μεγάλωσε ιδιαίτερα, υπάρχει μόνο μια μικρή μπαλίτσα. Οι μέρες είναι μεγάλες και οι νύχτες μικρές. Μου λείπει ο Valentino αν και δεν θα έπρεπε, προσπάθησε πολλές φορές να μου τηλεφωνήσει αλλά πάντα άφηνα την κλήση να πάει στον τηλεφωνητή. Πάντα αφήνει ένα... ψες ήταν μεθυσμένος και έκλαιγε πολύ δυνατά. Θυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου ότι του άξιζε αυτό του Val.
Μοιάζει σαν καλοκαίρι, αλλα είναι άνοιξη. Κάθομαι στην πισίνα του ξενοδοχείου που μένω, είναι όμορφα εδώ έξω. Εδώ και μια βδομάδα δεν έχω μιλήσει στον Val, αλλά ούτε και στα κορίτσια. "Willow," πήδηξα πάνω στην καρέκλα και γούρλωσα αντικρίζοντας τον Titus.
"Titus... πως... πως με βρήκες?" Κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου. Με κοίταξε σιωπηλός και τον κοίταξα και εγώ, "με ψάχνουν όλοι?"
"Σχεδόν... ο Val τα παράτησε λίγο. Ψες έγινε τύφλα και έλεγε διάφορα. Επίσης είναι εύκολο να σε εντοπίσει το άτομο που είναι ο ειδικός στις παρακολουθήσεις μιας συμμορίας... έχω τα μυστικά μου." Ύψωσα το φρύδι μου και αναστέναξα.
"Titus... δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι χαμένη. Τον αγαπώ αλλά με πλήγωσε, θα το έλεγες εσύ ποτέ αυτό στην Emberly?" Ρώτησα απαλά. Έμεινε σιωπηλός για λίγο και μετά άνοιξε το στόμα του να πει κάτι αλλά δεν είπε τίποτα.
"Όχι. Δεν θα το έλεγα ποτέ αυτό στην Emberly αν συνέβαινε αυτό σε εμάς, δεν είναι σωστό και πιστεύω ότι ο Val το κατάλαβε αυτό τώρα. Φοβήθηκε... ξέρεις τι συνέβηκε στην μητέρα του. Τον φρόντιζε όταν την δολοφόνησαν, δεν θέλει να συμβεί και σε εσένα αυτό και δεν θέλει το μωρό του να νιώσει όπως ένιωσε αυτός... όπως ακόμα νιώθει. Πρέπει να προσπαθήσεις να το δεις και από την δική του οπτική γωνία Will..." δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου για εκατοστή φορά.
Κάθισε αμήχανα δίπλα μου και πέρασε το χέρι του γύρω από τον ώμο μου. Ξεκούρασα το κεφάλι μου στο στήθος του ενώ με άρχισε λόξιγκας, "με πλήγωσε τόσο πολύ. Δεν φαντάζομαι να περιμένεις να τον συγχωρέσω αμέσως μετά από τα λόγια που μου είπε."
