Ήταν κακός. Κάπνιζε, πήγαινε ενάντια στο νόμο, οδηγούσε πολύ γρήγορα για δικό του καλό. Δεν τον ένοιαζε γιατί κανείς δεν τον δίδαξε να νοιάζεται. Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτή, ήθελε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν άντεχε στη σκέψη αυτή να πληγωθεί...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
"Αυτό είναι ωραίο, ποιος οργάνωσε αυτή την μικρή συγκέντρωση?" Ρώτησε η Nova. Λυπάμαι τους μάγειρες που έχουν να φτιάξουν φαγητά για τόσα πολλά άτομα. Με έδειξαν όλοι και ύψωσα το χέρι μου στον αέρα, είναι κακό δηλαδή? Είναι ένα πολύ αριστοκρατικό και ακριβό εστιατόριο. Το πιθανότερο είναι να μας διώξουν με τις κλωτσιές αν έρθουμε όλοι ντυμένοι με καθημερινά ρούχα.
"Λοιπόν έχουμε καιρό να μαζευτούμε όλοι, έτσι σκέφτηκα... γιατί όχι?" Ανασήκωσα τους ώμους μου. Τα αγόρια είναι όλα απασχολημένα με τα κινητά τους ενώ εμείς τα κορίτσια είμαστε πιο κοινωνικές. Τι είναι τόσο σημαντικό? Δεν μπορούν να μην ασχοληθούν με το κινητό τους για ένα βράδυ, να συζητήσουν λίγο μαζί μας και να είναι πιο κοινωνικοί? Έγειρα μπροστά προς το κινητό του Val και το έκλεψα από τα χέρια του. "Κλείσε το κινητό σου τώρα αμέσως," γκρίνιαξα θυμωμένα. Σήκωσαν όλοι τα κεφάλια τους και με κοίταξαν.
"Willow μπορείς να μου δώσεις πίσω το τηλέφωνο μου?" Ρώτησε ο Valentino. "Συμβαίνει κάτι σημαντικό," δεν θα έπρεπε να βρει χρόνο για την κοπέλα – δεν είμαι η κοπέλα του, δεν μου ζήτησε να γίνω. Πρέπει να το θυμάμαι αυτό, δεν το είπε καν ευγενικά ή με τρόπους. "Willow," μούγκρισε προειδοποιητικά και άρπαξε το χέρι μου. Η λαβή του είναι σφιχτή και θα μου αφήσει σημάδι, έσμιξα τα φρύδια μου αφού ως συνήθως δεν είναι τόσο επιθετικός μαζί μου.
"Valentino, με πονάς," ψιθύρισα. Με άφησε γρήγορα και τοποθέτησε το τηλέφωνο του πάνω στο τραπέζι, σηκώθηκα τραβώντας πίσω την καρέκλα και πήγα τρέχοντας στο μπάνιο. Μόρφασα βλέποντας το κόκκινο σημάδι στον καρπό μου, η πόρτα άνοιξε απότομα και κοίταξα γρήγορα πάνω. Τα κορίτσια ήρθαν προς το μέρος αρχίζοντας να κάνουν ερωτήσεις.
"Είσαι καλά?"
"Θέλεις να πάω να τον κάνω μαύρο στο ξύλο? Γιατί θα το κάνω," η Amalia χτύπησε το χέρι της ως παράδειγμα. Κάγχασα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά χαιδευοντας τον πονεμένο μου καρπό. Η Emberly μόρφασε και το άγγιξε μαλακά.
