Ήταν κακός. Κάπνιζε, πήγαινε ενάντια στο νόμο, οδηγούσε πολύ γρήγορα για δικό του καλό. Δεν τον ένοιαζε γιατί κανείς δεν τον δίδαξε να νοιάζεται. Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτή, ήθελε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν άντεχε στη σκέψη αυτή να πληγωθεί...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Όταν με είχαν απαγάγει, ήμουν πεπεισμένη ότι θα μισώ όποιον έβρισκα στον δρόμο μου. Ήθελα να πληγώσω αυτούς που με πλήγωσαν, ήθελα να τους στείλω στην φυλακή και να μην ξαναδώ τα πρόσωπα τους. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα θέλουμε. Η ζωή μου δεν ήταν ποτέ προγραμματισμένη, απλά πήγα με το ρεύμα. Προφανώς ο Θεός έχει τα σχέδια του για σένα, αλλά μερικά από αυτά τα σχέδια είναι σκληρά. Όταν ήμουν πιο μικρή αμφισβητούσα ότι υπάρχει Θεός γιατί μου πήρε τα πάντα. Πέθαναν οι γονείς μου και πρόσφατα πέθανε και ο αδερφός μου,γιατί ο Θεός να θέλει να προκαλέσει τόσο πολύ πόνο σε κάποιον από τα παιδιά του. Μετά τα πράγματα άρχισαν να καλυτερεύουν, ίσως το σχέδιο του ήταν να πληγωθώ τόσο πολύ ούτως ώστε να μπορέσω να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που είναι και αυτοί πληγωμένοι.
Στοιχηματίζω πως ούτε ο Valentino πιστεύει σε αυτόν. Πληγώθηκε τόσο πολύ, στην αρχή δεν θα πίστευες ότι κάποιος σαν αυτόν μπορούσε να είναι τόσο πληγωμένος αλλά μετά αντιλαμβάνεσαι.... είναι όλα για τα μάτια του κόσμου. Ο θυμός του, ο γεμάτος μίσος εαυτός του, είναι θυμωμένος με τον κόσμο που του έδωσε μια τέτοια ζωή. Γεννήθηκε σε μια συμμορία και έχασε με κάποιο τρόπο την μητέρα του, ξέρω πως και ο πατέρας του ήταν αρχηγός συμμορίας. Αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή την ζωή?
"Τ-την μητέρα σου?" Τραύλισα. Φαίνεται τόσο πληγωμένος... ραγίζει η καρδιά μου να βλέπω τις γροθιές του σφιγμένες και τα μάτια του ερμητικά κλειστά.
Η γροθιά του χτύπησε τον τοίχο δίπλα του, θυμήθηκα ότι βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο και ίσως θα ήταν καλό να πηγαίναμε κάπου πιο ιδιωτικά να το συζητήσουμε αυτό. Επιτέλους μου ανοίγεται και δεν πρόκειται να χάσω αυτή την ευκαιρία. "Πάμε στο αυτοκίνητο," άρπαξε το χέρι μου και με οδήγησε στο ακριβό μαύρο αυτοκίνητο του. Μπήκαμε μέσα και τον περίμενα υπομονετικά να μου μιλήσει. "Το ξέρεις ότι γεννήθηκα μέσα σε αυτή την συμμορία σωστά?"
