Ήταν κακός. Κάπνιζε, πήγαινε ενάντια στο νόμο, οδηγούσε πολύ γρήγορα για δικό του καλό. Δεν τον ένοιαζε γιατί κανείς δεν τον δίδαξε να νοιάζεται. Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτή, ήθελε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν άντεχε στη σκέψη αυτή να πληγωθεί...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Willowpov
"Λοιπόν είσαι σίγουρη πως μπορώ να μείνω στο δικό σου?" ρώτησα την Nova, κρατώντας το τηλέφωνο στο αυτί μου και κλωτσώντας τις πέτρες που βρίσκονταν στο έδαφος.
"Φυσικά είμαι σίγουρη! Το έξτρα κλειδί είναι στην πίσω μεριά του σπιτιού, πήγαινε από πίσω και κοίταξε μέσα στο χώμα της γλάστρας και θα το βρεις," είπε απαλά. "Mike, μπορείς να σιωπήσεις για ένα λεπτό!" Φώναξε, τον ακούω από το βάθος να γελά.
"Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Nova, καλά να περνάτε στον μήνα του μέλιτος σας," ψιθύρισα.
Αναστέναξε απαλά, "ευχαριστώ. Κοίτα, Willow.... όλα θα πάνε καλά, στο υπόσχομαι." Αναστέναξα μουρμουρίζοντας ένα αντίο και έκλεισα το τηλέφωνο. Μετά από 20 λεπτά περπατήματος έφτασα επιτέλους στο σπίτι της Nova και του Mike. Πήγα στην πίσω αυλή και πήρα το κλειδί από την γλάστρα. Γιατί να είναι όλα τόσο δύσκολα? Γιατί με νοιάζει ακόμα αυτό που έκανα? Αυτά σκεφτόμουν καθώς ξεκλείδωνα την πίσω πόρτα του σπιτιού.
Ήταν τόσο θυμωμένος που με πέταξε έξω από το σπίτι φωνάζοντας μου. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ ξανά δεν μου είχε φωνάξει και με πλήγωσε όταν το έκανε. Άφησα τα κλειδιά στον πάγκο και κάθισα στον καναπέ, ανάβοντας την τηλεόραση χωρίς όμως να δίνω σημασία στο τι έδειχνε. Πώς να μπορώ? Πήδηξα από την έκπληξη μου όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει. Η Emberly μπήκε μέσα μαζί με τον Titus ο οποίος κρατούσε ακόμα το χερούλι της πόρτας.
"Ω Θεέ μου! Είσαι καλά Willow?!" Όρμηξε προς το μέρος μου όταν με είδε να είμαι κουλουριασμένη στον καναπέ σαν μπάλα. "Μου τηλεφώνησε η Nova να έρθω να δω αν είσαι καλά, ο Titus απλά με έφερε και θα έφευγε αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη και κάπως έπρεπε να την ανοίξει." Κοίταξα τον Titus ο οποίος τοποθέτησε την πόρτα στον τοίχο.
"Ναι το βλέπω," κάγχασα ελαφρά, ο Titus χαμογέλασε ανασηκώνοντας τους ώμους του.
"Θα την φτιάξω αργότερα," μας χαιρέτησε. Το χαμόγελο μου έσβησε στην θύμηση των μηνυμάτων, τα ναρκωτικά. Οιφόνοι. Έσμιξα τα φρύδια μου και ύψωσε το φρύδι του μπερδεμένος. "Γιατί είσαι θυμωμένη?" Σηκώθηκα και έβαλα τα χέρια μου στην μέση.
