BETWEEN FOREVER AND HIM[completed]

His way to me

"how are you?"napairap ako sa tanong ni Kurt.

Magkasama kami ngayon papuntang office dito sa kotse nya pinilit nya pa kasing ihatid ako.

"I'm fine.."

"no..what I mean is..kamusta ka sa mga nangyayari how did you handle this?"hindi ako kumibo sa tanong niya.

"Kat..I haven't heard anything from you nung mawala ka..I'm worried at halos halughugin ko na ang buong mundo kakahanap sayo.."nilingon ko sya pero hindi parin ako nagsalita.

"dahil sa pagbabago mo..dahil sa mga nakikita ko ngayon sayo gusto kong magsisi dahil kasalanan ko ang lahat.."mahinang anas nya.

"bakit mo nasabi yan?"tanong ko sa kanya.He just smiled pero hindi yun umabot sa mga mata nya.

"I want to blame myself Kat..dahil sakin kaya ka nasasaktan ng ganyan.."

"what do you mean?"hinarap ko sya na kunot ang noo.

"kung pinaglaban ko lang sana ang nararamdaman ko sayo sa papa mo..kung di ko lang sana sya sinunod.."

"Kurt.."

"no let me talk first Kat.."I sighed.

"Sana di tayo umabot sa point na to..at sana hindi ka lumayo at sumama kay Drew sa States.Ako parin sana Kat..at kung nagdamot lang sana ako at naging makasarili..kung di lang kita binitiwan at hinayaang mapunta kay Drew sana hindi kita nakikitang ganyan.."hindi ako nakakibo sa mga sinabi niya.

"nahihirapan akong makita kang nagkakaganyan..mahal na mahal kita ang gusto ko lang ay maging masaya ka.."pinunasan ko ang luhang tumulo mula sa mata ko.

Hindi mo kasalanan lahat Kurt..hindi mo ako pinaglaban kay dad nun dahil inisip mo ang kinabukasan ko dahil bata pa tayo noon.At ngayon ay pinalaya mo ako dahil gusto mo lang akong maging masaya kahit pa alam mong masasaktan ka.

Umiiyak na hinarap ko sya na seryosong nakafocus sa pagmamaneho.

"its not your fault Kurt..I dont blame you.."hininto niya sa gilid ang sasakyan bago humarap sakin.

"Kat.."

"Kurt..its my fault ok?"nag iwas sya ng tingin.

"if I could turn back the time..sana nga ikaw nalang.."nag umpisa na akong humikbi at naramdaman ko ang yakap niya.

"ssh..hush baby..I'm always here I maybe cant protect your heart from getting hurt but I will assure you we'll get hurt together..you're not alone.."lalo akong naiyak sa sinabi nya.

Niyakap ko sya ng mahigpit na para bang mapapawi nun lahat ng sakit.Umiiyak na inangat ko ang mukha ko at hinarap sya.

"salamat Kurt..I really need this.."he cupped my face and wipe my tears.

"you're always welcome.."he kissed me on my forehead.

I felt relaxed.Para bang gumaan ang nararamdaman kong bigat sa dibdib.Para akong bata na nakahanap ng kakampi.

Sana nga ikaw nalang ulit.

Hindi na ako pinapasok muna ni Kurt sa office dahil sa pinag usapan namin.Dinala nya ako sa park kung saan ay tahimik at huni lang ng mga ibon ang tanging maririnig.

"even me was shocked.."I smiled bitterly when I heard him.

"I'm trying my best to forget everything.."mahinang anas ko.

"I'll help you.."he smiled so I smiled back at him.

"thank you.."puno ng sinseridad kong hinawakan ang kamay nya.