I walked fast to passed him. I suddenly felt a warm hand at my elbow. My jaw clenched. Tiningnan ko si Yoongi.
"What is it Mr. Min?"
Napatigil ako ng makita ang expression niya. His eyes are red and his nose too. His adams apple moved.
"Lily."
I stopped breathing when he said my name. Sumakit ang lalamunan ko. Pumikit ako at huminga ng malalim. Binuksan ko ang mga mata ko.
"Pwede bang sabihin mo na ang dapat mong sabihin-"
"Bakit hindi ka umuwi ng Daegu?"
Napatigil ako sa sinabi niya. Napakunot ang noo ko nang mapansin ang mabilis niyang paghinga. He's eyes are droopy. Kanina ko pa napapansing hindi siya gaanong gumagalaw at kumain.
"O-okay ka lang?"
Umiling ito. Agad kong hinawakan ang noo niya. Nanlaki ang mga mata ko nang marandamang mainit siya.
"You are burning! Let's take you-"
Napatigil ako nang biglang nilagay niya ang ulo niya sa shoulder ko. I could felt his burning breath into my neck.
"Mr. M-"
"5 minutes."
Pagkasabi niya nun ay natahimik ako. I can't move. Para bang may sariling isip na ang katawan ko.
"Five minutes na."
Bigla itong tumayo ng maayos at umalis. I stunned of what he did. Akala ko magsasalita pa siya. Tiningnan ko siya umalis. Halatang may sakit siya. Humahawak ito sa kanyang noo. Naglakad ako papunta sa kanya at hinawakan siya.
"May sakit ka."
"Ano ba ang pakialam mo."
Sabi nito at tinanggal ang kamay ko. Naglakad ito papuntang exit. Sinundan ko siya. Nangnakalabas kami ay muntik na siyang matumba buti nalang nakahawak siya sa haligi. Agad akong tumakbo nang makita itong tumigil sa paglalakad mukha na kasi itong matutumba.
"Yah!!!"
I wasn't expecting that from my mouth. I still have this kind of expression? Agad ko siyang inakay. Naglakad kaming papasok ng elevator.
"Ano ang ginagawa mo?"
"Obviously. I'm helping you."
Sagot ko. Nagulat ito ng hinawakan ko ang pocket chest niya sa kanyang damit.
"Yah! Ano ba ginagawa mo?!"
Nagmamadali nitong sabi. Sinimangutan ko siya at kinuha sa bulsa niya ang card.
"Suite 304"
Tinaas ko ang card bago pumindot sa elevator. Hinawakan ko ulit ang noo niya.
"Pwede kang magpahinga sa room mo. Pinilit mo pa sarili mo."
I didn't hear a respond. Humawak ulit ito sa noo niya. Masakit siguro ang ulo nito. Agad kaming lumabas ng bumukas ang elevator.
"Magpagaan ka naman babae po umaakay sayo."
Sabi ko kay Yoongi. Nahihirapan ako dahil sa damit ko. I saw him smirked. Pumipikit siya minsan. Nang makita ko ang room niya ay agad kaming lumapit.
"Finally! I found you!"
Sabi ko. Yoongi! Ang bigat mo!! I swiped the card and the door suddenly open. Agad ko siyang pinasok. May dalawang master bed ang nakita ko. Agad ko siyang nilagay doon.
"May gamot ka bang dala incase for emergency?"
Tinuro nito ang maleta niya malapit sa higaan. Agad akong lumapit at hinanap ang medicine kit niya. Nang makita ko ang maliit na bag ay binuksan ko ito. Napalunok ako ng makita ang underwear ni Yoongi. Agad ko itong binalik.
YOU ARE READING
The Bulletproof Fan (Forever) Series II
FanfictionMy LIFE became colorful because of them I decided to live more because of them Their smiles, laugh and group hug is the only thing I need in my LIFE As long as they are complete and happy I WILL BE THEIR FOREVER ARMY