Nisanın Savaşı (Tamamlandı)

Direndim, Yapamadım..

(Medyada Savaş)

Savaş'ın gözünden..

"Arkasını döndü ve çıkıp gitti. Sözleri o kadar işledi ki yüreğime... Nefret ediyordu benden biliyordum aslında, haklıydı belki de. Onunla oynadığımı düşünüyordu ama aslında öyle değildi.

Gözde Duran.. Eski okulumun popüler kızı, sürekli çevremde dolaşıyor ve beraber olma isteği taşıyordu. Ama ben sevmiyordum onu.. Babamın babasıyla büyük problemleri oluştu zamanla, nedenini tam bilmiyorum. İhalelerde, projelerde, hatta gece kulüplerinde bile büyük sürtüşmeler baş gösteriyordu. Bu iş kan davasına dönüşecekti. Eğer ben kızıyla nişanlanmasaydım ailemdeki herkes toprak altında olabilirdi. Örgütleri bizimkinden güçlü olduğundan değildi endişemiz, her türlü pisliği yapabileceklerini biliyorduk çünkü.
Bunu bana ilk teklif ettiklerinde 'kesinlikle hayır' diye yanıtlamıştım. Hatta kaçar gibi okul değiştirmiştim. Bu okulun hayatımda ne büyük değişiklik yapacağını farketmemiştim.

Nisann..
Ahh Nisan..
Nisannn, benim karanlık dünyamı aydınlatan güneş gibiydi. Bir tek onun yanında gülebiliyor, onunla nefes alıyordum. Gözde konusunda sürekli baskı altında olduğumdan Nisan'a bir zarar gelmesinden korkuyordum. Ondan uzak durmaya çalıştım, uzun bir süre direndim.
Yapamadım..
Gözlerinin derinlerinde kaybolduktan sonra bir kere de kendim için yaşamaya karar verdim. Mutluydum hem de hayatımda hiç olmadığım kadar.
O gün Gözde otoparkta arabamın önüne atladığında tehlikenin gerçek yüzüyle karşılaştım. Evet ailem tehlike altındaydı ama o gün Nisan'ı da bu cehenneme sürüklediğimi farkettim. Benim yüzümden ona birşey olabilirdi ki o olmadan ben de yaşayamazdım.
Yaşasın dedim, bensiz yaşasın ama kılına zarar gelmesin. Kaya yürekli derler bana, pehh.. Kafamı duvarlara vurarak ağladığım gecelerden pek haberleri yok onların..
Bana diretilen hayatı yaşamakla yükümlüydüm.
Alıştırmıştım kendimi bu fikre. Nisan'dan uzak duracaktım.
Annesinin hastaneye kaldırıldığını duyduğumda yüreğim sızladı. Gözümden sakındığım, hayatımın aşkı şu an ne haldeydi kim bilir. Hastaneye gittim ve onları izledim. Faturayı da o zaman ödemiştim. Zaten hayatta yeterince sorunu vardı, bu yükünü de ben almak istemiştim.
Peki bugün dedikleri.. İçim sızlıyor, sanki bir güç kalbimi sıkıp bırakıyor. Ölecek gibi hissediyorum.. Ben onu bu pis dünyadan uzak tutmak isterken o nasıl o piç George ile takılabilir. İnanamıyorum.. Ona dokunan eli kırarım, bakan gözleri yerinden çıkarırım ama kendi iradesiyle saçmaladığında elimden bir şey gelmemesi.. Off delireceğim..
Bir ömür geçse bile seni unutamayacağım biliyorum..
Madem aydınlıktaki sen karanlığa uzanıyorsun sevgilim, o zaman yine ben tutacağım ellerinden, sonu ölüm de olsa ...