Nisanın Savaşı (Tamamlandı)

İyi ki Varsın Aşk

Odaya dolan gün ışığıyla gözlerini araladı Nisan. Bir süre nerede olduğunu algılamaya çalıştı. Başucunda uyuyakalmış Savaş'ı farketti az sonra. Yanında ilaç kutuları ve çorba kasesi vardı. Nasıl yani tüm gece Savaş ona mı bakmıştı? Neden yapsın ki? Hem de benden bu kadar nefret ederken diye düşündü Nisan. Bitkin görünüyordu demek ki gece boyu uyumamıştı. Yatakta kıpırdandığında Savaş da gözlerini yavaşça açtı ve Nisan'ın uyanmış olduğunu gördüğünde kendine hakim olamayarak onu kucakladı. Nisan şaşkın bir halde sadece bekledi. Bir süre sonra Savaş geriye doğru çekildi. Kahverengi gözleri ışıl ışıldı.
"Su" dedi Nisan. "Su" diye tekrarladı Savaş, hemen bir koşu suyu kaptığı gibi getirdi. Nisan neden kendini öfkeli hissedemiyordu kestiremedi. "annem çok merak etmiştir Savaş" diyerek telefonuna sarıldı. "Merak etme mesaj attım gece arkadaşımda kalacağım yazdım " dedi Savaş.
"teşekkür ederim" diyerek gülümsedi Nisan.
"Bir daha bu gülümsemeyi göremeyeceğim sanıyordum" diyerek gözlerini kaçırdı Nisan'dan. Gözlerinin dolduğunu görsün istemiyordu.
"Özür dilerim. Ben, ben böyleyim. Lanet olsun ki ben sinirlenince kendimi tanıyamıyorum. Çok çok üzgünüm. Seninle ilgili asla böyle şeyler düşünmüyorum. Beni affedebilecek misin? " diyerek Nisan'a döndü.
Nisan ne diyeceğini bilmiyordu. Aklı farklı kalbi farklı davranıyordu. Bir süre gözlerini kapadı ve Savaş'a doğru kollarını açtı. Sımsıkı sarıldılar, " kader bizi sen bile ayıramazsın" dercesine uzun süre öyle kaldılar.
O an Nisan'ın çığlığıyla bu ambiyans bozuldu.
"Savaş ödev?" diyerek gözlerini hayretle açtı.
"merak etme hallettim ben" dedi Savaş. Bu seferlik kendimiz yapamadık ama en azından hazır yapılmışını alabildik. Nisan'ın normalde yapacağı birşey değildi tabi ama el mahkum bu seferlik böyle olmalıydı.
"iyi ki varsın Savaş" dedi Nisan. Usulca yaklaştı ve Savaş'la ikinci kez dudaklarını buluşturdu...

Banyoya girip çantasından çıkardığı makyaj malzemeleriyle yüzüne biraz renk verdi Nisan. Bir gün önce ölüyormuş gibi hissediyordu bugün ise uçuyormuş gibi. "iyi ki varsın aşk" diye fısıldadı...

Dışarı çıktığında ise Savaş'ın kendisine kahvaltı hazırladığını gördü.
"Senin böyle marifetlerin de mi vardı Uçer" diye seslendi.
Savaş gülümsedi ve "sadece en özel olana" diye yanıtladı. Bir şeyler yedikten sonra ilaçlarını içti Nisan ve yola koyuldular. Okula geldiklerinde ise Nisan'ın arabadan indiğini gören herkes hayretle bakıyordu. İlk çığlık atan Merve olmuştu tabi ki. Hele Pelin'in sinsi bakışları kem gözlere şiş denecek cinstendi.
O sırada Savaş usulca elini tuttu Nisan'ın. "Artık yürüyelim" dedi.
Herkes hortlak görmüşçesine bakıyordu. "Sana bakıyorlar" diye seslendi Savaş'a.
Savaş ise gülümseyerek cevap verdi.
"Hayır yanılıyorsun bu kez sana bakıyorlar. "

Nisan'ın sıraya yerleşmesini fırsat bilen Merve hemen arkadaşının yanında bitiverdi.
"Dinliyorum matmazel" dedi.
Kaçamayacağını anlayan Nisan dün yaşanan herşeyi anlattı arkadaşına. Tartıştıkları gece hariç tabi ki, o geceyi çoktan unutmuştu Nisan. Arkasına baktı ve sevgilisinin gözleriyle buluştu gözleri. Gülümsemekten alıkoyamadı kendini.