I'M DESTINED TO BE YOURS [COMPLETED]

Chapter Seventeen

Suzita's POV [Biological Mother of Joseff]

Sasabihin ko nalang kay richard na ninakaw yung anak namin.

At kunware ay pinainom ako ng sleeping pills nang kumadrona kaya nakatulog ako ng mahimbing.

At kunware ikinuha nito saakin ang bata.

Babayarin ko ang sinumang sumang-ayon sa kalokohan ko.

Kahit triplehin ko pa ito.

Nang isinabi ko ito kay richard ay agad siyang nagpadala ng mga tao.

At kung makita ang kumuha saaming anak ay ipapakulong.

Ngunit kunware ay hindi ko ito mamukhaan ang kumadronang nagpaanak saakin.

Sinabi ko sa kaniya na hindi ko talaga mamukhaan ngunit nag pursigi parin siya hanggang sa malaman ng mga magulang namin.

Nalaman ng magulang ko...

Galit ang mga magulang ko lalong lalo na si Mommy at daddy.

At mismo sila rin ay kumuha ng mga pulis para lang tumistigo sa kalokohang krimen na ako ang mismong gumawa.

Pero bigo sila dahil mismo sila hindi nila alam kung ano ang itsura ng magnanakaw.

Dahil ang sabi ko sa kanila hindi ko rin talaga mamukhaan.

Hanggang ngayon hindi parin ako pinapatulog ng konsensiya ko.

Hindi narin kami nagkikita o naguusap ni Lucine nang mangyari yun.

Pagkatapos kong ibigay sa kaniya yung anak ko biglang naglaho siya na parang bula.

I'd regret what i did!.

Really!.

It's sucks big time!.

I'm so sellfish!.

I'm still hoping that someday our path would crossed.

I just wanted to see him.

How he is right now.

And how Lucine raised him.

Nasa huli ang pagsisisi.

And also me, nagsisisi ako sa walang awa kong ginawa kay joseff.

Bago ko ibigay kay Lucine ang baby ko.

Gusto ko ang ipangalan niya ang Joseff.

I've ever wanted the name Joseff because for me the name Joseff is an guardian angel.

And Joseff means savior and treat people well and for me Joseff's name is an angel name.

Joseff's POV
Nababagot ako sa loob ng kuwarto ko!.

I'm upset.

I dont know what to do with myself.

Pumasok ako sa silid ni lilienne nakasandal ang likod niya sa headboard ng kanyang kama.

Nakapatong naman sa tiyan niya ang kanyang laptop.

Dahan dahan kong sinarado ang pinto at gumapang nasa kanyang kama.

"What are you doing here?" Tinatanong niya ako ngunit ang mga mata ay nasa laptop parin.

May ibang pinagdidiskitihan ang kapatid ko!.

Ano naman kaya ito.

"I'm so sorry nga pala" humingi ako ng tawad sa kanya.

Sa mga maling nagawa ko sa kanya.