Κεφαλαιο IX • ΖΩΗ

2.9K 313 7
                                    

«Μπράβο το κορίτσι μου»λέω δίνοντας και την τελευταία κουτάλια φρουτόκρεμα.

Την παιρνω από την καρεκλιτσα της και της πλένω τα χέρια και το πρόσωπο και μετά καθόμαστε κάτω στο χαλί να παίξουμε με τα τουβλάκια.

Σκεφτόμουν τον Αλέξη.Ηρθε μαζί μου μέχρι εδώ και μετά με ρώταγε ερωτήσεις.Νομιζω μου έκανε συζητήση.

Φενεται ευγενικός και καλός.

«Να είσαι καλή εντάξει;Είναι πολύ σημαντικός και από μια πολύ καλή οικογένεια»μου είπε  ο διευθυντής χθες.

Δηλαδή πλούσιος.

Καλυτερα να τον αποφεύγω.
Ναι.
Μην γίνει κάτι και χάσω την υποτροφία.

Ανοίγει η πόρτα και μπαινει η κυρία Μαίρη.

«Ήρθα»λέει και αφηνει τα ψώνια στον πάγκο και παιρνει το πορτοφόλι της.

Μου δίνει λεφτά.
Με κοιτάει.

«Πάρε ένα δεκάρικο παραπάνω.Αγορασε κάτι για τον εαυτό σου.Τι λες;»μου λέει και μου δίνει ένα δεκάρικο.
«Ευχαριστώ πολύ κυρία Μαίρη»λέω και τα βάζω στην τσάντα μου και μετά την τσάντα μου στην πλάτη.

«Γεια σου Ιωάννα»λέω στην μικρή που επεζε ακόμα κάτω.

Όταν βγαίνω και βλέπω ότι ευτυχώς δεν έχει βραδιάσει ακόμα ξέρω που θα πάω.

Όταν φτάνω βλέπω την κυρία που πούλαγε λουλούδια.Παει το ματι μου σε κάτι κίτρινα.Το αγαπημένο της χρωμα.

Βγάζω το δεκάρικο και της το δινω και παιρνω τα λουλούδια.Οταν είμαι εκει το καθαρίζω με το χέρι μου λίγο και αφήνω τα λουλούδια πάνω.

«Γεια σου μανούλα.
Σου έφερα λουλούδια.Το αγαπημένο σου χρωμα..»λέω βλέποντας την φωτογραφία της.Τι όμορφη που ήταν όταν χαμογέλαγε.

«Το σχολειο πάει καλά.Διαβαζω όσο μπορώ.Εχει έρθει και ένας καινούργιος που τον βοηθάω να βρει τις τάξεις του.Ο διευθυντής μου είπε.Λογικα την άλλη εβδομάδα θα σταματήσει να μου μιλάει.Ετσι κάνουν όλοι.Αλλα δεν πειραζει.Πρεπει να φυγω.Εχω να διαβάσω αλλα θα ξανάρθω.Και μην σταναχωριεσαι για τον μπαμπά.Τον προσέχω.Οπως ακριβώς μου είπες»λέω και πάω να φυγω.

«Μου λείπεις μανούλα.»λέω και σκουπίζω γρήγορα το δάκρυ.

Πρέπει να είμαι δυνατή.

"Όταν Με Κοιτάς"Where stories live. Discover now