"Όταν Με Κοιτάς"

Κεφαλαιο ΧΧΙ • ΖΩΗ

Με σπρωχνει δυνατά στον τοίχο.Τα πόδια μου δεν τα ένιωθα έτσι γλίστρησε η πλάτη μέχρι που έκατσα κατω.

Μου ρίχνει μια δυνατή στο δεξί μου μάγουλο με το χέρι του.Το νιώθω να ζεσταίνεται.

Μετα με την ακρη του πιρουνιού μου ρίχνει μια δυνατη στο μέτωπο.Ανοιξε πληγή γιατί βλέπω στα ρούχα μου σταγόνες από αίμα.

Με πιάνει από το λαιμό και με σηκώνει πάνω.

«Άλλη φορά να βάζεις πιο λίγο αλάτι στο φαγητο.Καταλαβες;»λέει δυνατά και κουνάω το κεφάλι μου.

«Κατάλαβες;;;»ξαναλεει
«Ναι μπαμπά.Καταλαβα»λέω και βγάζει το χέρι του από τον λαιμό μου.

Πηγαίνω γρήγορα στο μπάνιο.Το μάγουλο μου ήταν κόκκινο και βάζω ένα αυτοκόλλητο στην πληγή.

Ξεχάστηκα.
Σκεφτόμουν τον Αλέξη και ξεχάστηκα.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και σηκωνω το μαξιλάρι και βγάζω την σοκολάτα και την κρατάω σφιχτά.

Είναι περιεγο αλλά όταν γνώρισα τον Αλέξη με έκανε να γελάσω και μου έδωσε ελπίδα.Οταν ήμουν μαζί του με έκανε να ξεχασω ποσό άδεια ένιωθα μέσα μου.

Σκεφτηκα ότι ίσως,ίσως, υπάρχουν και καλοί ανθρωποι.

Σηκώθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά να κρατήσω την μικρή.Ξεχνιεμαι με τα παιδιά.

Όταν τελείωσα ήταν βράδυ αλλά δεν με ενοιαζε.Πηγα λουλούδια στην μαμά μου.

«Γεια σου μανούλα.
Δεν είχε κίτρινα σήμερα.Αλλα σου έφερα κόκκινα.Ελπιζω να σαρεσουν.
Μου λείπεις πολύ.
Παρά πολύ...»λέω και φιλάω την φωτογραφία της και πάω σπιτι.

Ευτυχώς ο μπαμπάς ελειπε.
Ελπίζω να μην τα πάρει τα λεφτά αύριο.Τα θελουμε για το ρεύμα.

Την Δευτέρα πήγα σχολειο και δεν τον είδα πουθενά.Αλλα ξέρω ότι θα τον δω.Στην λογοτεχνία.

Καθομαι και μετά από λίγο κάθησε και αυτός διπλα μου.Δεν με κοίταξε.Και ήταν ανέκφραστος.Ηταν η πρώτη φορά που δεν μου είπε καλημέρα.Με το χαμόγελο του.

Έτσι δεν μιλήσαμε.

Όταν χτύπησε το κουδούνι τον βλέπω να σηκώνεται και να πάει να φύγει αλλά γυρνάει πάλι και κάθεται απέναντι μου και με κοίταζε.

«Που χτυπησες;»λέει άτονα.
«Καταλαθος.Ειμαι ατσουμπαλη και...»λέω αλλά δεν μ'αφηνει να τελειώσω αφού μου γυρίζει την πλάτη.Δεν έφυγε όμως.Απλα μου γύρισε την πλάτη.

«Να προσεχεις...»λέει σιγά και τότε είναι που φεύγει.