Κοπαναω το χέρι μου στο τραπέζι.
«Τι εννοείς δεν την βρηκες;!»φωνάζω και γυρνάνε όλοι από την καφετερια να με κοιτάξουν.
«Ηρέμησε Αλέξη...»λέει ο Βασίλης διπλα μου.
«Λυπάμαι κύριε Αυγερινε.Ειναι λες και έχει εξαφανιστεί.Δεν μπορώ να την βρω πουθενά.Το ότι δεν έχει συγγενείς δεν βοηθάει την κατάσταση.Πρωτη φορά μου συμβαίνει και εμένα»λέει.
Άχρηστοι!
Όλοι τους είναι άχρηστοι!
«Τότε λυπάμαι που στο λέω αλλά δεν ξέρεις να κανείς καλά την δουλειά σου!»του λέω.
«Λυπάμαι»
«Εγώ λυπάμαι που είσαι άχρηστος!»λέω και σηκωνω από το τραπέζι.
Πάω έξω.
Στο διάολο όλοι τους!
«Ήσουν κακός μαζί του»λέει ο Βασίλης.
«Αφού ήταν άσχετος!Τι σόι ντέντεκτιβ είναι;»λέω.
«Δεν είναι και εύκολη υπόθεση Αλέξη.Δεν έχουν συγγενείς,δεν έχουν φίλους...»λέει.
Νομίζει δεν το ξέρω;
«Που να είναι άραγε;Που;»
«Μην σε πέρνει από κάτω»
«Με έχει ήδη πάρει Βασίλη.Ποιος ξερει τι τραβάει.Επρεπε να την δεις.Με τις μελανιές σε όλο της το σώμα.Ποναει η ψυχή σου μόνο που το σκέφτεσαι»λέω.
«Φαντάζομαι είχε δύσκολη ζωή...»
«ΈΧΕΙ ακόμα δύσκολη ζωή!Αυτο είναι το θέμα μου.Της είπα ότι θα την προστατεύσω από όλα.Και καθομαι άπραγος»λέω.
«Όχι και άπραγος.Ο τρίτος ντέντεκτιβ είναι αυτός.Προσπαθεις»λέει.
«Που να είναι...;»λέω.
«Ένας θεός ξέρει»λέει.
Γελάω.
Η Ζωή και ο θεός της.
«Αλέξη;»
«Ναι ματάκια μου...»
«Θέλω να σου πω κάτι»λέει.
«Σήμερα.Στην εκκλησία.Μιλησα στον Θεο για σένα»
«Αλήθεια;»
«Ναι αλήθεια.Και ξέρεις τι;»
«Τι;»
«Είναι η δεύτερη φορά που Του μιλάω με κάποιον.Πρωτη φορά για την μαμά μου και τώρα για σένα.Του λέω μόνο για άτομα που...»
«Που τι;»
«Που αγαπώ...»
«Χερομαι.Που μίλησες στον Θεο Σου για μένα.Αυτο είναι σημαντικό.Και να ξέρεις ότι και εγώ σαγαπαω.Και ότι και να πουν δεν με νοιαζει.Εγω θα συνεχίσω να σαγαπαω»
«Τι ενοεις ότι και να πουν;»
«Ξεχνά το.Τιποτα»
«Τι Αλέξη;»
«Αλήθεια δεν έχει σημασία.Σκασιλα μου τι λένε.Να κοιτάνε την ζωή τους Καλυτερα.Δεν με νοιάζει.Και ξέρεις γιατί;»λέω.
«Γιατί αν έχω αυτά τα ματάκια διπλα μου δεν με νοιαζει...»
«Είσαι υπέροχη...»λέω.
«Όχι.Εσυ είσαι υπέροχος»λέει και την φιλάω.
«Τι σκέφτεσαι»με ρωτάει ο Βασίλης.
«Ότι δεν έπρεπε να την αφήσω να φύγει...»λέω.
«Καλά έκανες»λέει.
Τι;
«Τι εννοείς καλά εκανα;»λέω.
«Αυτό που άκουσες Αλέξη.Αν θα μείνει η θα φύγει θα πρέπει να είναι δικιά της επιλογή.Οχι δικιά σου»λέει.
«Δεν καταλαβαίνεις...»του λέω.
Κάνεις δεν καταλαβαίνει.
«Εσυ μάλλον δεν καταλαβαίνεις.Το να κάτσει επειδή το είπες εσυ δεν φτάνει.Θα πρέπει να το θέλει αυτή.Να είναι δίκη της επιλογή»
Δεν το είχα σκεφτεί αυτό.
«Αλέξη πρέπει να φυγω αύριο.Δεν μπορώ αν δεν ξέρω ότι είσαι καλά»λέει.
Απέχω πολύ από το καλά....
«Το εχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να μην γυρίσει;»ρωταει.
Τι;
«Μην!»λέω.
«Δεν λέω ότι δεν θα γυρίσει.Μην θυμώνεις.Απλα σου λέω ότι υπάρχει και αυτή η πιθανότητα.Αλεξη ανησυχούν όλοι γύρω σου.Οι γονείς σου,η Ροζιτα.Το ξέρω ότι στεναχωριέσαι.Και εγώ έτσι θα ήμουν αν γινόταν σε εμένα.Αλλα τουλάχιστον προσπάθησε λίγο.Αν όχι για σένα για τους γύρω σου»λέει.
Βγάζω το κολιέ της από την τσέπη μου.
«Σε περιεμενω στο αμάξι»λέει και φεύγει.
Που είσαι ματάκια μου;
Που;
YOU ARE READING
"Όταν Με Κοιτάς"
Romance*6ο βιβλίο* Ζωή και Αλεξης Διαφορετικά άτομα από διαφορετικούς κόσμους. Γίνεται να είναι δυο διαφορετικά άτομα μαζί; Ή θα τους χωρίσουν πολλά; «Γιατί θες τόσο πολύ να είσαι σαν ολους τους άλλους;Γιατι δεν θες να είσαι ξεχωριστή για μένα;»λέω και με...
