Γεια 💕
Θέλω να σας πω δυο πραγματα:
1)Σχολεια που δεν μαρεσουν και περιέχουν λέξεις «περίεργες» ή προσβλητικες είτε θα κάνω delete είτε report.
2)Νομίζω ότι δεν χρησιμοποιώ πολλές βρισιές στις ιστορίες μου.Οποιος δεν θέλει να της βλέπει ας μην διαβάζει τις ιστορίες μου.Ειναι δίκη σας ευθύνη το να τις διαβάζετε.Δεν μπορώ να μην βάζω καθόλου γιατί είναι αγόρια.Και τα αγόρια βρίζουν!
Ευχαριστώ
Πολλά φιλια
«Δηλαδή είστε μαζί;»λέει από την άλλη
γραμμή.
«Ναι ρε σου λέω»λέω.
«Ακούγεσαι χαρούμενος...»λέει.
«Είμαι Βασίλη.Ειμαι!»
«Μπράβο ρε φιλε.Μπραβο.Χερομαι για σένα»
«Σε ευχαριστώ.Εφτασα σχολειο.Τα λέμε»
«Χερετισματα στην Ζωη»λέει και το κλεινει.
Όταν μπαινω μέσα την βλέπω στο ντουλάπι της.
«Καλημέρα όμορφη»λέω.
«Καλημέρα»λέει χωρίς να με κοιτάξει.
«Αν και δεν είναι και πολύ καλή.Ξερεις.Αν δεν δω τα ματάκια σου να μου φτιάξουν την μέρα δεν μπορώ...»λέω και γυρνάει σιγά σιγά.
Όταν γύρισε το βλέμμα της προς εμένα τρόμαξα στην αρχή.Βλεπω μια μεγάλη γρατζουνιά από το αυτί μέχρι κάτω στο πιγούνι.
«Τι έπαθες;»λέω
«Είχα ένα ατύχημα και....»λέει και μετά δεν άκουσα τι είπε.Ακουγα γέλια από πίσω μου και γύρισα να δω ποιος ήταν.
Ο Θοδωρής με τον Ζηση να την κοιτάνε και να γελάνε.
Αυτοί το έκαναν;
Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει!!
Πάω γρήγορα απέναντι του και τον σπρωχνω στον τοίχο.
«Πας καλά ρε;»λέει
«Εσυ το έκανες έτσι;Εσυ τις το έκανες αυτο;»λέω.
«Τι λες ρε;Άσε με τώρα!»λέει
«Αστον είπε»λέει ο Ζησης.
«Αλέξη Αστον...»λέει η Ζωή.
Έχω τόσα νεύρα αυτήν την στιγμή!!!
Θέλω να σπάσω κάτι!!!
Τα μούτρα του είναι και καλή αρχή!
«Άντρας είσαι εσυ;Έτσι κάνουν οι άντρες ρε;Χρυπανε τις γυναίκες;»λέω
«Δεν εκανα τίποτα!Παραταμε!»λέει και προσπαθεί να με σπρώξει.
«Αλέξη...Αστον....»λέει η Ζωή.
Ναι καλά...
«ΑΛΕΞΗ!!!!»φωνάζει δυνατά και μόνο τότε γυρνάω να την δω.Εκλαιγε.
«Δεν το έκανε αυτός!»λέει και φεύγει.
Δεν το έκανε;
Τον αφήνω.
«Μην νομίζεις ότι τελιωσαμε εδώ εμείς!»λέω.
«Αυτός που έκανες θα το πληρώσεις!»λέει και πάω να βρω την Ζωή.
Στην πισίνα ήταν.
«Ζωή μου....»
«Γιατί δεν με άφησες να σου πω;Γιατί πηγές κατευθείαν σε αυτόν;»
«Απλά επειδή γέλαγε νόμιζα ότι το έκανε αυτός.Συγνωμη εχεις δίκαιο.Επρεπε να σε αφήσω να τελειώσεις.Συγνωμη....»λέω και της χαϊδεύω το χέρι.
«Τι έγινε;Πως το έπαθες αυτό;»
«Να...πήγα...πήγα να χαϊδέψω μια γάτα και με γρατζουνισε»λέει.
Δεν μοιάζει με γάτας αυτό...
«Που;Στο δρόμο;»λέω
«Ναι.Δεν έπρεπε να την πλησιάσω»
«Φυσικά και δεν έπρεπε....»λέω.
Είναι μεγάλη γρατζουνιά.
«Πηγές στον γιατρό;Τι λέω;Φυσικα και πηγές.Θα σε άφηνε έτσι ο μπαμπάς σου...»λέω και βάζει το κεφάλι της στον ώμο μου.
«Και ήμουν έτοιμος να του σπάσω τα μούτρα»λέω για τον Θοδωρη.
«Ευτυχώς που δεν το έκανες...»λέει.
«Αλέξη;»
«Ναι»λέω.
«Ξέρεις δεν μπορείς να με προστατεύσεις από όλα...»λέει σιγά.
«Φυσικά και μπορώ»
«Όχι.Δεν μπορείς»λέει.
Τι εννοει δεν μπορώ;
Χτυπάει το κουδούνι και σηκωνόμαστε.
Στον διαδρομο όλοι μας κοίταζαν.Μαλλον επειδή της κρατάω το χέρι.
«Μας κοιτάνε...»λέει σιγά.
«Αστούς να κοιτάνε...»λέω και πάμε στο μάθημα.
ESTÁS LEYENDO
"Όταν Με Κοιτάς"
Romance*6ο βιβλίο* Ζωή και Αλεξης Διαφορετικά άτομα από διαφορετικούς κόσμους. Γίνεται να είναι δυο διαφορετικά άτομα μαζί; Ή θα τους χωρίσουν πολλά; «Γιατί θες τόσο πολύ να είσαι σαν ολους τους άλλους;Γιατι δεν θες να είσαι ξεχωριστή για μένα;»λέω και με...
